Vikan - 26.06.1969, Síða 37

Philip Morris vekur athygli
á mest seldu
amerísku filtersigarettunni
í Evrópu.
Reynið pakka af Marlboro og þér sannreynið hvað kallað er
raunverulegur tóbakskeimur.
Keimur, réttur keimur. Fullþroskað fyrsta flokks tóbak gefur Marlboro
þennan góða keim. Er þetta ekki það sem þér leitið að í filtersigarettunni?
„FILTER“ • RÉTTUR KEIMUR • „FLIP TOP“ PAKKI.
þegar hún faer ekki nema 700, eyðir
hún ekki nema sjöhundruð. Ef hún
fær afiur 100 kall seinna verð-
ur hún auðvitað himinglöð og
eyðir honum í hvelli. Nú mun að
vísu sem oftar vera starfandi nefnd,
esm á að skipuleggja þessi mál, en
hvað dvelur orminn langa?
Það er heldur varla hægt að verj-
ast þeirri hugsun, að kerfið sé af-
skaplega vont í þessum efnum. Per-
sónufrádráttur hefur til dæmis ekki
hækkað ( ein tvö ár, og er nú svo
lágur, að útiloka'Ö er að lifa af því.
Þá er ekkert tillit tekið til þess, hvort
er ekkert tillit tekið til þess, hvort
einstaklingar eða fyrirtæki nota tekj-
ur sínar og tekjuafgang til þess að
skapa einhver aukin verðmæti, eða
sóa fénu út í vind. Maður, sem legg-
ur hart að sér til að koma þaki yfir
sig og fjölskyldu sína verður að
gjalda eftir sama stiga og sá, sem
notar kaupið sitt í brennivín og
leigubíla, þó heldur hærra, því sá
síðarnefndi sýnir enga eignaaukn-
ingu og því vcrður ekki lagt á hann
eignaútsvar eða eignaskattur. Það
virðist vera dagsatt, að í þjóðfélag-
inu megi enginn hagnast eða kom-
ast af með glæsibrag, hér vérða all-
ir að vera með trýnið ofan í draf-
inu. Lausnin er þó engan veginn að
flýja land, heldur berjast til að
reyna að lagfæra það sem aflaga
fer. Meðan núgildandi kerfi er við
líði, er hætt við að fátt þrífist hjá
okkur nema bílskúraiðnaður og
holuverksmrðjur, þar sem mögu- •
leiki er að stinga undan skatti og
fóðra á lempilegan hátt. Og fólkið
sem reynir að eignast sitt eigið og
losna undan húsaleiguokinu verður
slitið og þreytt fyrir aldur fram.
Sagan um nýkomna manninn á
Kleppi, sem samsjúklingarnir lögðu
fyrir þessa spurningu: — Hvað
varstu kominn langt? Var orðið
fokhelt? — breytist á þann veg, að
spurningin verður: — Hvað varstu
kominn langt? Varstu búinn að
steypa plötuna?
Fólk fleygir þvi sín á milli, í hálf-
kæringi vona ég, áð einasti vegur-
inn til að lifa þægilegu, mannsæm-
andi lífi, sé að segja sig til sveitar.
Þá fái maður góða íbúð með tepp-
um oq öðrum þægindum, og þurfi
ekki að leggja hart að sér við neitt
annað en fá einhvers konar smá-
fokk að dunda við, sem ekki þurfi
að gefa upp til skatts. Ekki alls fyrir
löngu var mér bent á leigubílstjóra
og sögð um hann sú saga, að hann
væri á bænum og hefði í krafti þess
prýðilega íbúð í gamla borgarhlut-
anum, borgin hefði hjálpað honum
til að eignast bílinn en sjálfur gætti
hann þess að láta ekki meira koma
fram af tekjum sínum en svo, að
hann héldi borgaríbúðinni og öðr-
um viðurgerningi borgarinnar ó-
skertum, en ætti svo á nafni vensla-
manna sinni hús, sem hann leigði
út með ágætum hagnaði. Ljótt er ef
satt er. Um annan heyrði ég líka
sögu, sem missti vegna tímabund-
inna byrjunarörðugleika í fjárhag
ágætan atvinnurekstur, sem hann
var að koma sér upp, auk þess hús-
næðis, sem hann hafði náð eign-
arhaldi á. Hann sagði sig á borgina
og fékk góða íbúð og vel frágengna
í nýju húsi en atvinnu hans er þann-
ig háttað, að hann getur haft sæmi-
legt að gera í sínu fagi án þess að
það sé gefið upp til skatts. Enda
myndi hann heldur sitja af sér vinnu
en þurfa að gefa hana upp, því
hann er svo vel haldinn eins og
fyrirkomulagið er. Ljótt er ef satt
er.
Annars virðist svo sem markvisst
sé unnið að niðurdrepi (slenzkra at-
vinnuvega og íslenzks framtaks á
flestum sviðum. Við höfum nærtækt
dæmi hér á Vikunni, þar sem við
verðum að borga svo og svo mikið
í tolla af pappír og öðrum vörum
sem þarf til útgáfu blaðsins meðan
dönsku blöðin til dæmis eru flutt
inn tollfrjáls á undirverði frá dansk-
inum. Og allt efni til bókagerðar
bókaþjóðarinnar er hátollað en er-
lent lesmál hverju nafni sem nefn-
ist er flutt inn tollfrjálst. Fjarri sé
það mér að biðja um tolla á það,
heldur fremur tollaniðurfellingu á
því sem til þarf að geta gefið hvað-
eina út á íslenzku við sambærilegar
aðstæður í tollamálum.
Meira að segja ríkisstofnun eins
og sjónvarpið er látin grafa undan
íslenzkum atvinnuvegum. Þótt aug-
lýsingar í sjónvarpi séu kannski ekki
dýrar miðað við sambærilegar aug-
lýsingar erlendis, eru þær dýrar
miðað við íslenzka getu og innan-
landsmarkað eingöngu,- afleiðingin
verður sú að erlend fyrirtæki sem
selja vöru sína hér á íslandi hafa
góða aðstöðu í sjónvarpsauglýsing-
um fram yfir fslenzka framleiðendur.
Bæði kostar filman erlendu auglýs-
endurna lítið, hún er gerð í mörg-
um eintökum til að sýna í mörgum
löndum, en (slenzkir auglýsendur
verða að láta gera sér eitt eintak og
geta hvergi notað það nema hér;
þess utan hafa þeir miklu minna fé
til að auglýsa fyrir en erlendir auð-
hringir, svo notað sé þjóðviljalegt
orð. Engum dettur ( hug að neita
því, að auglýsing í sjónvarpi sé
mjög sterk, og því hlýtur að enda
með því að útlendu fyrirtækin sem
auglýsa hérlendis sem ( öðrum út-
sölulöndum sínum fyrir ákveðna
fjárhæð hverju sem rignir kæfi þau
íslenzku, sem Ktið eða ekkert geta
auglýst samkeppnisvöru sína ( sjón-
varpinu fjárhagsins vegna. Stórt
spor í rétta átt væri að veita fs-
lenzkum framleiðendum að minnsta
kosti verulegan afslátt, segjum 50%
af auglýsingaverði í sjónvarpi, en
auglýsendum erlendrar vöru, sem er
í samkeppni við innlenda, engan. (
krónutölu myndi það líklega ekki
koma verulega lakar út, því þá gætu
fleiri auglýst; þá skapaðist einnig
vinna við að gera auglýsingarnar
sem ( sumum tilfellum að minnsta
kosti eru tekjur fyrir sjónvarpið.
Það er alltaf verið að tala um,
að ísland sé ekki lengur afskekkt,
26. tbt. VIKAN 37