Vikan - 09.10.1969, Blaðsíða 32

Og vera honum trú
Framhald af bls. 13.
Þegar hún hafði fengið vilja sín-
um framgengt, langaði Júlíu eigin-
lega ekki til að fara. En þar sem
hún hafði sótt þetta svona fast, þá
var líklega eins gott að gera það
bezta úr því. Hún gaf sér góðan
tíma til að snyrta sig. Hún vildi vera
eins aðlaðandi og mögulegt var,
þegar David kæmi að sækja hana.
Hún var líka töluvert fyrir það að
láta taka eftir sér.
Ibúð Hornbyhjónanna var troð-
full af fólki, þegar hún kom þang-
að. Sara Hornby tók á móti henni.
Hún var hávaxin og grönn, og augu
hennar titruðu, þegar hún sá að
Júlía var einsömul.
— Jæja, þú ert þá úti upp á eig-
in spýtur sagði hún. — Blessuð
komdu inn og reyndu að krækja
í einhvern skemmtilegan náunga til
að tala við.
Eftir stundarkorn hafnaði Júlia í
skoti með tveim ballettdönsurum,
sem sötruðu tómatsafa. Hún hlust-
aði á þá, og leit í kringum sig, eftir
einhverjum sem hún þekkti. Þá kom
hún auga á þrjár konur, sem stóðu
kringum hávaxinn, dökkhærðan
mann, og gerðu allt sem þær gátu
til að vekja athygli hans. Henni var
skemmt við að horfa á þær. Maður-
inn var sólbrúnn, andlit hans magurt
og svipmikið.
— Hann er laglegur, en samt eitt-
hvað fráhrindandi, hugsaði hún. —
Hann lítur út fyrir að vera .... ja,
hann lítur út eins og kvennabósi.
Allt í einu sneri hann sér við og
horfði beint á Júlíu. Hún roðnaði
og leit undan, en þegar hún leit
upp aftur, starði hann ennþá á hana.
Augu hans voru athyglisverð,
brún, með Ijósgullnum flekkjum.
Augnahárin voru dökk, og mjög
löng. Henni létti töluvert, þegar
hann hristi af sér konurnar þrjár, og
gekk til Söru, sem stóð nálægt dyr-
unum, hinum megin í stofunni. Júlía
reyndi að horfa ekki í áttina til
þeirra, en hún sá út undan sér að
þau horfðu á hana. Þegar hún leit
þangað aftur, var maðurinn horfinn,
og Sara gaf henni merki um að
koma til sín.
— Komdu með, ég skal kynna
þig fyrir athyglisverðasta manninum
í London, sagði hún, þegar Júlía
hafði troðið sér gegnum mann-
þröngina til hennar.
Sara ýkir alltaf, hugsaði Júlía, en
fylgdi henni eftir inn í annað her-
bergi. Þar var enginn, nema mað-
urinn, sem leit út eins og kvenna-
flagari. Hann stóð við gluggann og
horfði á sólsetrið, og þegar þær
komu inn ( herbergið, sneri hann
sér við og brosti til þeirra.
— Það ætti frekar að dreifa úr
fallegu og skemmtilegu fólki, held-
ur en að hrúga því svona saman,
sagði Sara. — En ég get ekki staðizt
freistinguna og kynna ykkur. Ric-
hard de Lisle — Júlía Nicholson.
Skemmtið ykkur nú, börnin mín. Eg
verð að hugsa um hitt fólkið!
Og hún þaut út úr herberginu.
Júlía óskaði þess innilega að hún
hefði getað farið.með henni. Mikið
hafði hún verið heimsk! Richard de
Lisle. Hann hlaut að halda að hún
væri með leikdellu, og óskaði eftir
hlutverki í næstu kvikmynd hans.
Hún starði ! glasið sitt og kom ekki
upp nokkru orði.
Hann hló.
— Sara kynnir alltaf fólk á furðu-
legan hátt. Það tekur mann fimm
mínútur að jafna sig.
— Ég er ekki leikkona, og hef
ekki áhuga á því að verða það,
sagði Júlía.
Hann hló hjartanlega.
— Ég hélt það ekki heldur.
Leikkonur roðna ekki. Komið hér og
lítið á sólarlagið.
Utsýnið úr glugganum var töfr-
andi. Himinninn handan við græn
trén purpurarauður.
Nágranninn var að slá blettinn
sinn, og hljóðið í sláttuvélinni
heyrðist greinilega inn til þeirra.
Júlía fann fyrir hrolli.
— Er yður kalt? spurði hann,
Fjarlægið
naglaböndin
á auSveldan hátt
*Fljótvirkt *Engar sprungur
* Hreinlegt * Sársaukalaust
Hinn sjálffyllti Cutipen gefur mýkj-
andi lanolín blandaðan snyrtilög, einn
dropa í einu sem mýkir og eyðir
óprýðandi naglaböndum. Cutipen er
eins og fallegur óþrjótandi sjálfblek-
ungur sérstaklega gerður til snyrting-
ar. Hinn sérstæði oddur hans snyrtir
og lagfærir naglaböndin svo að negl-
ur yðar njóti sín. Engra pinna eða
bómullar er þörf. Cutipen er algjör-
lega þéttur svo að geyma má hann í
handtösku. Cutipen fæst í öllum
snyrtivöruverzlunum. Handbærar á-
fyllingar.
Cutipe^v
Fyrir stöKkar neglur biðjið um Nutri-
nail, vítamínsblandaðan naglaáburð
sem seldur er í pennum jafn hand-
hægum í notkun og Cutipen.
UMBOÐSMAÐUR:
J. Ó. MÖLIER & C O.
KIRKJUHVOLI, REYKJAVÍK
laut áfram og lokaði glugganum.
Hún hristi höfuðið.
— Nei, en það er ilmurinn af ný-
slegnu grasi. Það minnir mig alltaf
á boltaleikinn í skólagarðinum. Ég
var alltaf verst í íþróttum í bekkn-
um, ég var svo feit. Það hlógu allir
að mér.
Ricahrd de Lisle tók upp sígar-
ettupakka og bauð henni.
— Þegar ég var í skóla, var ég
svo óhugnanlega langur, hærri en
allir hinir. Það var hræðilegt. En
svo fór ég að vaxa á þverveginn,
og þá lagaðist allt. Ég komst að því
að það voru töluverð hlunnindi að
vera svona langur. Ég sá betur en
allir aðrir á samkomum, og ég gat
Hka litið niður í flegin hálsmál.
Júlía fór að hlæja og lyfti glas-
inu sínu.
— Skál fyrir okkur, við erum
komin yfir þessi vandrækði, sagði
hún.
Hann leit á hana.
— Drottinn minn, hve þér eruð
töfrandi. Hvar í fjandanum er eig-
inmaðurinn?
— Hann þurfti að vinna yfir-
vinnu. Hann var ekki hrifinn af því
að ég færi hingað ein. Við þrefuð-
um um það.
— Ég skil hann vel. Ef þér vær-
uð mín kona, þá myndi ég læsa yð-
ur inni.
Hún hafði aldrei hitt nokkurn
VIÐARÞIL3UR
í miklu úrvali.
#
Viðartegundir: eik, askur, álmur, beyki, lerki,
fura, valhnota, teak, mansonia,
caviana.
HARÐVEÐUR og Þilplötur, ýmsar tegundir.
PLASTPLÖTUR, Thermopal, ýmsir litir.
*
Harviðasalan sf.
Þórsgötu 14, símar 11931 og 13670
V____________________________________/
32 VIKAN «■tbl-
mann, sem svo auðvelt er að tala
við. Hún fékk að vita að hann væri
kvæntur og ætti tvö börn í heima-
vistarskóla, svo hann hlaut að vera
töluvert eldri en hún hafði haldið.
Hann sagði henni líka að kvikmynd-
in sem hann var að vinna að, væri
tekin upp í upptökusal, rétt hjá
vinnustað hennar. Hún sagði hon-
um frá starfi sínu, frá David og
kettinum Hopkins.
Þau voru í hrókasamræðum um
kattamat, þegar Sara stakk höfðinu
inn um dyragættina, og sagði að
það væri sími til Richards.
— Mér þykir það leitt, en ég verð
að fara, sagði hann, þegar hann
kom inn aftur. Það var gaman að
tala við yður, og ég vona að við
hittumst bráðlega aftur.
Júlía var dálítið vonsvikin, þegar
hún sá að hann kvaddi Hornby-
hjónin. Hann hafði ekki einu sinni
spurt um símanúmer hennar. En svo
hressti hún sig upp. Hún varð líka
að muna að hún var gift kona! En
það gladdi hana að hann sneri sér
við í dyrunum og horfði í áttina til
hennar....
Þegar David Nicholson kom,
nokkrum mínútum síðar, til að sækja
konu sfna, fannst honum að hún
hefði aldrei verið jafn falleg. Og
þegar þau komu heim, áttu þau
yndislegt kvöld saman, voru ham-
ingjusamari en nokkru sinni fyrr.
— Ég á dásamlegan mann, hugs-
aði Júlía um leið og hún sofnaði.
Næsta dag var hún hálf utan við
sig á skrifstofunni. Klukkan fjögur
hringdi hún til Söru, til að þakka
henni fyrir síðast.
— Þetta var ágætt samkvæmh
sagði Sara. — Og þú gerðir lukku!
— Hvað áttu við?
— Þú varst ekki búin að vera hér
( tíu mínútur þegar Richard de Lisle
kom æðandi til mín, til að vita hvér
Framhald á bls. 36.
--------------------------------s.
— Hvar er hitt rúmið?
V______________________/