Vikan - 09.10.1969, Síða 45

Nýr hernsófi
Raðsett með mjnkum púðum,
vakti mikla athyglí á Húsgagnavikunni,
framleiddnr undir ábyrgðarmerki
meistarafélaganna.
Búlstrarinn
Hverfisgötu 74 - Sími 15102
líka að ganga af mér dauðri. Er
það ekki?
— Hann lofaði að afturkalla
sendimanninn, en héLt því svo
fram, að hann hefði sagt ósatt:
Hann hefði engan sent. Satt að
segja vitum við ekki, hverju við
eigum að trúa. Og ég er ekki viss
um, að ég hefði átt að segja þér
þetta.
— Jú, ég er því fegin. Annars
hefði ég kannski sýnt óvarkárni.
— Eitt enn: Ef málið hefur
ekki tekið enda í fyrramálið,
aktu þá á miðakreininni, þegar
þú ferð til skrifstofunnar. Og
aktu og gakktu með jöfnum
hraða.
— Hvað á ég að gera við pen-
ingana — ef hann hefur ekki
samband við mig?
— Láttu þá aftur í ofninn. Og
eitt enn, Helen: Þakka þér fyrir
samvinnuna!
Helen sat lengi grafkyrr, áður
en hún tók aftur til við talning-
una. Upphæðin var rétt. Hún
gekk aftur frá seðlunum, batt
utan um kassann og stakk hon-
um í ofninn.
Hún gekk aftur úr skugga um,
að allt væri í lagi með glugga og
dyr, hnipraði sig síðan í hæg-
indastólinn í stofunni og mókti
fram í dögun. Þá var hana farið
að verkja í alla skanka eftir að
sitja svo lengi hreyfingarlaus.
Um leið og hún reis upp, suð-
aði vasasendirinn. Hún stökk að
tækinu, þrýsti á sendihnappinn
og svaraði: — Já, ég heyri!
— Hlustaðu nú vandlega, því
ég er tímabundinn. Eru allir pen-
ingarnir þarna? Taldir þú þá?
— Þeir eru allir, og ég sé ekki
betur en þeir séu ófalsaðir.
Allt í einu varð hún gagntekin
hræðslu og viðbjóði. Hún kom
röddinni óljóst fyrir sig. Hún
reyndi að rifja upp, hver ætti
hana. En hann hafði náttúrlega
breyzt, var orðinn eldri. Hún yrði
að láta sem ekkert væri. Hann
mátti ekki vita, að hún hafði
þekkt röddina.
— Láttu peningana í skottið
á bílnum, en læstu því ekki, sagði
hann fljótmæltur. — Bittu skott-
lokið aftur með snæri, sem hægt
er að skera í sundur.
— En bíllinn stendur á bíla-
stæðinu allan daginn, mótmælti
hún.
— Gerðu sem ég segi, og vertu
ekki með mótmæli. Ég ætti að
drepa þig strax nú, þegar þú
kemur út úr íbúðinni! Heldur þú
að ég viti ekki, að þú fórst til
lögreglunnar?
Þetta var reiðarslag.
— Það hef ég ekki gert! Ég
sver, að ég hef ekki gert það!
— Ljúgðu ekki að mér, stelpa.
Þú talaðir við hana fyrir þremur
klukkutímum — þremur klukku-
tímum! Heldur þú, að ég hafi
engin sambönd? Ég veit allt, sem
gerist á lögreglustöðinni. Og þú
hafðir lögguna allt í kringum þig,
þegar þú sóttir peningana!
Hún var þvöl af köldum svita,
þegar hún svaraði. — Þetta er
ekki rétt. Þú verður að trúa mér.
— Þetta þýðir ekki við mig.
Sambönd mín hafa sagt mér allt
af létta.
— Þá ljúga þau.
— Ég gef þér eitt tækifæri
enn, Helen litla! Eitt einasta
tækifæri! sagði hann með lágri,
harðri rödd.
Framhald í næsta blaði.,
Jackie ....
Framhald af bls. 11.
komizt i mestu vandræði við
þessar ráðagerðir. Þegar þau fóru
öll saman til að líta á húsastæðið,
notaði Jackie allskonar merkja-
mál til að láta í það skína hvað
hún vildi. Hún stóð þá fyrir aft-
an Onassis, gretti sig eða hristi
höfuðið, þegar hann kom með
tillögur sínar. Vesalings Ari fann
fljótlega að hann var afvopnað-
ur. Að lokum fékk Jackie vilja
sínum framgegnt, og fékk mann
sinn til að samþykkja að byggja
heldur mörg lítil hús, heldur en
stóra höll.
Á þennan hátt virðist Jackie
ætla að tryggja það að hugmynd-
ir Aris um að safna fjölskyld-
unni saman á Skorpios verði ekki
framkvæmanlegar. Það yrði ein-
faldlega ekki pláss fyrir alla. En
þrátt fyrir allar tilraunir sem
Jackie gerir til að halda Onassis
frá Tinu, veit hún að hann hefir
alltaf samband við hana.
HÚN VERÐUR
AÐ VERA Á VERÐI
Jackie veit, að þegar Ari var
á biðilsbuxunum vegna Tinu í
gamla daga, þá sigldi hann á
hraðbát, fram og aftur um Oyster
Bay, með áletraða oddveifu í
stafni. Á hana voru letraðir staf-
irnir TILY (Tina I love you).
Jackie hefir sagt við, systur
sína, að svo sterkar tilfinningar
eigi sér venjulega djúpar rætur.
Vegna þessa alls, hefir Jackie
áhyggjur af varanlegri vináttu
milli eiginmannsins og fyrrver-
andi konu hans, og trúir ekki of
vel þeim fullyrðingum hans, að
það sé aðeins barnanna vegna.
Jackie er kona, og þessvegna
er hún hrædd um að eitthvað sé
eftir af æskuástinni.
Það er svo sem ekkert undar-
legt að Jackie sé afbrýðisöm og
ergileg. Hún veit að hún verður
að vera á verði. ☆
4i. tw. VIKAN 45