Vikan


Vikan - 18.12.1969, Side 13

Vikan - 18.12.1969, Side 13
SMÁSAGA EFTIR ANTON TJEKOV VISQKN angurslaust. Þess vegna læt ég nægja að aðvara mína nán- ustu, þegar köstin eru að koma. — Það er einkennilegt. Ja, þeir eru margvíslegir þessir sjúkdómar. Pest, kólera, krabbamein . . . Ofurstinn hristi höfuðið og hugsaði. Það varð þögn. Það er bezt, að ég lesi upp- hátt úr ritum mínum fyrir hann, hugsaði Selterski með sér. Eg á enn hérna í skrif- borðsskúffunni skáldsöguna, sem ég samdi þegar ég var í menntaskólanum. Ivanski að hún dugi á hann. — Nú ætla ég að koma með tillögu, sagði hann. — Langar yður til, að ég lesi svo lítið fyrir yður úr bók- inni minni. Eg hef skrifað hana í tómstundum mínum. Skáldsagan er í finnn bind- um með formála og eftirmála. Seleterski beið ekki eftir svari, en spratt upp og dró upp úr skúffu gamalt og gult handirt, sem hét „Lygn vötn“, — skáldsaga í fimm bindum. Nú leggur hann á flótta, hugsaði Selterski og blaðaði í æskuverki sínu. Eg ætla að lesá þangað til hann grát- bænir mig um að hætta . . . — Ef þér viljið hlusta á, herra ofursti . . . — Með ánægju. Ég vil gjarnan hlusta. Selterski byrjaði. Ofurstinn hagræddi sér i sætinu, setti andlitið í alvarlegar fellingar og bjóst til að hlusta sam- vizkusamlega. Skáldsagan byrjaði á náttúrulýsingu. Þegar klukkan sló eitt var húsbóndinn kominn að því að lýsa höllinni, þar sem sögu- hetjan, Valentin greifi, átti heima. — Það hlýtur að vera gam- an að búa í svona höll, and- varpaði Peregarin. — En hvað henni er snilldarlega lýst! Eg gæti setið hér til ævi- loka og hlustað á. — Bíddu hægur, hugsaði Selterski. — Þú skalt ekki þola það til lengdar. Klukkan hálftvö las Selt- erski með sljórri draugarödd: — Þér spyrjið mig hvers ég óska. Eg óska að hönd yðar titri máttlaus í minni hendi, langt í burt í fjarska undir h vel f ingu su ðu rh imnanna. Aðeins þar getur hjarta mitt slegið með meiri sæld undir dómkirkjuhvelfingunni. Sál mína þyrstir í ást. . . í ást . . . — Nú get ég elcki meira, herra ofursti. — Við skuhun láta þetta duga núna. Þér getið lesið af- ganginn fyrir mig á morgun. Nú skulum við tala svolítið saman. Ég hef ekki sagt yður ennþá hvernig fór við Agalzk Selterski hneig máttvana aftur á bak í stólinn, lokaði augunum og hlustaði. Eg hef reynt allar leiðir, lmgsaði hann. Nú situr hann hérna til klukkan fjögur. Eg vildi gefa hundrað rúblur til þess að losna við hann. Aha! Nú datt mér nokkuð í hug! — Herra ofursti, greip hann fram í. — Afsakið að ég skuli grípa fram i fyrir yður á ný. Ég ætla aðeins að biðja yður að gera mér ofurlítinn greiða. Ég hef liaft margvís- leg útgjöld siðustu vikurnar. Það er ekki til grænn eyrir á heimilinu . . . og ég fæ enga peninga fyrr en í lok næsta mánaðar .... — Það er orðið framorðið . . . eh . . . hm . . . sagði of- urstinn og ræskti sig. — Ivlukkan er bráðum þrjú. Hvað voruð þér að segja? — Mér ríður á, að ná í 2— 300 rúblur. Þér munduð víst ekki getað visað mér á neinn, sem gæti lánað mér þær? — Hvernig ætti ég að geta það? Eh . . . hm . . . Það er víst mál til komið fyrir vður að komast í háttinn. Líði yð- ur vel. Og þakka yður íyrir gestrisnina. Viljið þér heilsa konunni yðar. Ofurstanum lá allt í einu á og hann þreif húfuna sína og gekk til dyra. — Ætlið þér að fara strax? tautaði Selterski. — Ég ætl- aði að biðja yður . . . af því ég veit hvað þér eruð bón- góður . . . Ég vonaði . . . — A morgun! Nú verðið þér undir eins að fara að hátta. Konuna yðar er víst farið að lengja eftir vður. Það væri laglegt, ef ég hefði af vður svefn! Nei, ekki til að tala um, góði vinur . . . Líði yður vel. Og í rúmið! Peregarin tók í höndina á honum með sætsúrum svip, setti upp lnifuna og fór. ☆ si.tbi. viKAN 13

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.