Vikan - 25.03.1970, Qupperneq 15

SMÁSAGA EFTIR
J. KJÆR HANSEN
— Að þýfinu hafi verið
koniið fyrir í ibúðinni með-
an frú Poulsen bjó þar — og
að skyndilegur dauði hennar,
endurbæturnar á íbúðinni og
koma hinna nýju leigjenda
hafi hindrað þjófinn í að ná
þýfinu aftur.
Þetta gefur ekki mikla
skýringu á því, hver það var,
sem flutli þýfið frá verzlun
Bovense til íbúðar frú Poul-
sen.
— Nei, en ég held að okk-
iii sé óhætt að útiloka þann
möguleika, að það hafi verið
frú Poulsen. Henni er ekki
aðeins lýst sem liæglátri
konu, sem varði tima sínum
til lesturs hóka, hún var lika
fótaveik og sjóndöpur. Fólk,
sem þekkti hana, segir að
hún hafi mjög sjaldan farið
út. Hún fékk sendar allar
nauðsynjavörur.
Fékk hún nokkrar
heimsóknir? Atli hún nokkra
kunningja?
Nei, ekki svo vitað sé.
Til hennar komu aðeins
sendisveinar frá þeim verzl-
unum, er hún verzlaði við,
og ]>eir komumst aldrei
lengra en að dyrunum.
— Við hvaða verzlanir
verzlaði hún?
— Aðeins nýlenduvöru-
verzlunina, mjólkurbúðina
og þær verzlanir, er selja
nauðsynjavörur. Að minnsta
kosti hef ég ekki kómizt að
öðru, þótt maður skyldi ætla,
að einstaka sinnum liafi hún
neyðst til að hafa samband
við aðra.
Jeppesen greip símann. —
Við æltum að ganga úr
skugga um, hvort frú Poul-
sen hefur átl nokkur við-
skipti við Bovense, sagði
hann.
Svarið var nei. Gullsmið-
urinn kvaðst ekki muna til
að hann hafi nokkru sinni
ált viðskipti við frú Ingeline
Poulsen, að mii^nsta kosti
kannaðist liann hvorki við
nafnið né heimilisfangið.
Jeppesen skellti á. — Þú
sagðir, að frú Poulsen hefði
látizt skyndilega af völdum
byltu. Hvernig vildi það til?
— Húseigandinn vissi
ekkert um það, annað en að
hún fannst látin í eldhiisinu.
Hún virtisl liafa fallið niður
af eldhúsborðinu. Sennileg-
asta skýringin var talin, að
hún hefði klifrað upp á
borðið til að laga glugga-
tjöldin, en eldhúsglugginn er
fremur liár. Þar sem hún
bjó ein og þekkti fáa, liðu
nokkrir dagar áður en hún
fannst.
Það hefur ekki verið
leilað lil lögreglunnar við-
vikjandi dauða hennar?
Flindt hristi höfuðið.
Því miður fannst engum
nauðsyn hera til þess. Ef til
vill hefðum við þá getað séð
einhver vegsummerki um
þjófnaðinn.
— Það er nú mergurinn
málsins, sagði Jeppesen og
kinkaði kolli.
— Við erum fimm árum
of seint á ferðinni, og húið
að rífa húsið.
Málinu miðaði ekkert
áfram. Nokkrum dögum sið-
ar áttu Flindt og Jeppesen
tal saman.
— Gömlu skýrslurnar um
málið eru þýðingarlausar,
sagði Flindt.
— Þó var alll þrautrann-
sakað þá. Það eina sem við
vitum núna, er hvar og hjá
hverjum þýfið var gevmt.
En það skal enginn fá mig til
að trúa þvi að frú Poulsen
Framhald á bls. 44.
13. tbi. VIKAN 15