Vikan - 25.03.1970, Blaðsíða 21

stjórnarskýrslur talað við
ótrúlegan fjölda manna og
kvenna, gengið tugi kiló-
metra um daunillar götur,
búið i fátækrahúsum, staðið
í röðum fyrir framan brauð-
sölubúðirnar, sofið í lysti-
görðum ásamt hinum nýju
vinum sínum og auk alls
þessa loldð við að skrifa bók
—- einstakt dæmi um starfs-
orlcu lians, skipulagsgáfu og
ástríðuþrunginn áhuga á
málefninu. Hann kom með
handritið til New York i
nóvember.
Einn vinur hans, sem
mætti lionum við höfnina,
skrifar:
„Hann var í þvældum lér-
eftsjakka með fulla vasana
Framhald á bls. 40
Við útbýtingu Hjálpræðishersins á matarkortum tók Jack sér einnig stöðu á meðal þeirra, sem biðu. Hann kynnti sér
af eigin reynslu það líf, sem öreigar Lundúnaborgar lifa og skrifaði bitra ádeilu á það í bók sinni „í djúpum stór-
borgarinnar“.
coat Lane, keypti þar gaml-
ar buxur, slitinn jakka, sem
aðeins var eftir ein tala á,
rammgerða verkamannaskó,
sem sýnilegt var, að ein-
hver kyndari hafði átt og
sldtuga derliúfu. Hann leigði
sér herbergi í einu af þétt-
býlustu fátækrahverfunum
og og bjó þar til þess að
kynnast fólkinu þar.
Jaek var álitinn vera
amerískur sjómaður, sem
hefði verið afskráður þar í
höfninni. Nú var liann aftur
orðinn „Sjómanna-Jack“ og
liann féll svo auðveldlega
inn í hlutverldð, að það var
eins og hann hefði aldrei
verið neitt annað. Hann var
svo sannarlega af þeirra
sauðahúsi, atvinnulaus sjó-
maður, sem barðist i bökk-
um. Eastendbúar báru traust
til hans og töluðu við hann.
Það sem hann kynntist
])arna, sú vitneskja sem hann
aflaði sér af eigin raun um
„sláturhús mannfélagsins"
varð að bók, sem liann kall-
Sérhver tilraun til hreinlætis
verður að skrípamynd. Alls
konar ódaunn svífur um
loftið, og kæfandi deyfðar-
drungi leggst eins og mara
á mennina og gerir þá sljóa.
Ár eftir ár streymir kjarn-
mikil og lífsglöð æslca þang-
að úr sveitunum, en er orð-
in að úrkynjuðum vesaling-
um eftir tvo til þrjá ættliði.“
Á krýningardegi Játvarðar
sjöunda fór Jack inn á Tra-
falgar Square til að horfa á
hina mikilfenglegu, forn-
lielgu slcrúðgöngu. Félagar
hans á þessari gönguför voru
ökumaður, smiður og sjó-
aði „Úr djúpum stórborgar-
innar“ —- og er eitt af liin-
um sígildu verkum heims-
bókmenntanna um liina
kúguðu og undirokuðu:
„Undirdjúp Lundúnaborg-
ar eru eitt allslierjar slátur-
hús. Ömurlegri sjón er ekki
hægt að hugsa sér. Lífið er
tilbreytingarlaus endurspegl-
un vonleysis og örvæntingar.
Baðker þekkjast alls ekki.
Hann klæddi sig eins og atvinnulausan
sjómann, kynnti sér lífið í fátækra-
hverfum Lundúna og skrifaði átak-
anlega bók um það.
minna leyti að lenda í rusla-
kistunni.“
Á milli þess, sem hann fór
í þessa leiðangra til Eastend,
bjó hann hjá enskum leyni-
lögreglumanni, þar sem hann
gat lifað eins og maður,
fengið sér heitt bað, skipt
um föt, lesið og skrifað. Á
þrem mánuðum hafði hann
farið í gegnum mörg hundr-
uð bæklinga, bækur og
maður, sem nú var orðinn
gamall og atvinnulaus. Hann
tók eftir því, að þeir tíndu
appelsínu- og eplabörk upp
úr forugri götunni og borð-
uðu hann.
„Menn liafa fullyrt, að
dómar mínir um ástandið í
Englandi séu alltof svart-
sýnir. Við því verð ég að
segja, að ég er allra manna
bjartsýnastur. Ég sé fram á
bjarta og gæfuríka framtið
fyrir Englendinga, en ég fæ
ekki betur séð, en að það
stjórnmálakerfi sem nú rík-
ir þar, hljóti að meira eða
Sóðalegt leiguhús í YVhitechapel. f
einu slíku bjó Jack London, og það
var hræðilegt, segir hann.
13. tbi. VIKAN 21