Vikan - 25.03.1970, Blaðsíða 46

Nain
Helmlli
Örkin er á bls.
skrökvið þér til um það?
Gullsmiðurinn lét fallast á
stól. — Ég hlýt að hafa
gleymt því, sagði hann, og
rödd hans skalf. — Það er
svo langt síðan....
— Munið þér nú eftir því?
— Já, nú, þegar þér minn-
izt á það. .. .
-— Hvers konar vörur
voru það, er þér senduð frú
Poulsen ?
Skyndilega spratt Karl Bo-
vense á fætur, fölur sem nár,
og æpti: Það voru ekki þeir
skartgripir, er þið funduð
þar, ef það er það, sem þér
álítið. . . .
Jeppesen hristi höfuðið. —
Nei, ég álit það alls ekki. Þér
fóruð nefnilega sjálfur með
þá gripi þangað, kvöld nokk-
urt eftir að skyggja tók. Ég
get meira að segja sagt yð-
ur livaða mánaðardag það
var, þvi að þér fenguð borg-
að fyrir þá með ávísun, og
daginn eftir borguðuð þér
einum af lánardrottnum yð-
ar þessa sömu ávísun, manni,
sem skrifaði samvizkusam-
lega upphæð ávísunarinnar,
mánaðardag og undirskrift i
sjóðbók sína....
Gullsmiðurinn lét aftur
fallast i stólinn. Það var
engu líkara en að hann væri
að fá aðsvif.
— Já. hvíslaði hann. —
Ég seldi frú Poulsen grip-
ina. Ég vissi, að hún átti
peninga, þó hún væri nizk,
og gengi hart að mér, af því
hún vissi, að ég var i krögg-
um. Seinna tilkvnnti ég, að
gripunum hefði verið stolið,
og lét líta svo út, að brotizt
hefði verið inn hjá mér. Ég
fékk trvggingarféð borgað,
meira að segja sem svaraði
þvi, að steinarnir hefðu all-
ir verið ósviknir. Þannig
barg ég mér úr fjárhags-
örðugleikunum. Eruð þið
svo ánægðir?
Það var Jeppesen ekki. En
hann var taugaóstyrkur, því
liann hafði engar sannanir
fj’rir að siðasta spurningin
væri réttmæt. Aðeins grun,
sem var svo sterkur, að hann
fékk hann til að láta kylfu
ráða kasti.
— Ég á aðeins eftir að fá
að vita af hverju og hvernig
þér myrtuð frú Ingeline
Poulsen....
lagið . . . ég þekki forstjór-
ann.... Það lifnaði aftur yf-
ir gullsmiðnum, en það stóð
ekki lengi, því Jeppesen tók
nú aftur til máls:
— Já..., Gullsmiðurinn
vætti vai’irnar og horfði
taugaóstyrkur á leynilög-
reglumanninn. — Það var
þarna, þegar þér hringduð
til mín....
— Einmitt, en það var
ekki satt. Af hverju sögðuð
þér ekki sannleikann.
Gullsmiðurinn hristi liöf-
uðið með ákafa. — Nei, það
var ekki satt. Ég man hvorki
eftir þessu nafni né heimil-
isfanginu.
— Jú, það hljótið þér að
gera. Ég hef talað við einn
fjarverandi afgreiðslumann
hjá yður, og liann sagði að
liann liefði oft verið sendur
með vörur að Vinarvegi 85,
til frú Poulsen. Af hverju
Siðast er dregiS var hlaut verSlaunin:
Hulda Magnúsdóttir, Rauðarárstíg 33, Reykjavík.
Vinninganna má vitja í skrifstofu Vikunnar.
HVAR ER DRKIN HANS NÓA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa Jbeim, sem getur fundið örkina. Verð-
laimin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
46 VIKAN 13 tbl