Vikan - 29.10.1970, Side 45

þeim Ólafi og Helga, og hefur
aldrei, á 5 ára ferli Ríó-tríósins,
verið svo mikið að gera sem
undanfarið ár. Því hafa þeir
ákveðið að taka sér frí fram að
næstu áramótum og einbeita sér
þess í stað að því sem heldur
hefur setið á hakanum hingað
til. Helgi er orðinn gagnfræða-
skólakennari í Kópavogi, Ólafur
er setztur í kennaradeild Tón-
listarskólans, og Ágúst er í und-
irbúningsdeild fyrir kennara'
deildina i Tónlistarskólanum.
Eftir áramót ætla þeir svo að
mæta aftur til leiks. frískir og
endurnærðir.
Kvöldið eftir hljómleika Ríó
voru haldnir aðrir í Háskóla-
bíói, „Pop-hótíðin 1970“, og
komu þar fram flestar vinsæl-
ustu hljómsveitirnar á Reykja-
víkursvæðinu. Til að fara fínt í
það þá viljum við aðeins segja
að sú hátíð var heldur ómenn-
ingarleg. Fífí & Fófó og Gadda-
vír 75% komu á óvart, og það
sama gerði Einar Vilberg, leyni-
vopn hljómskífugerðarinnar
SARAH, en hann var klappaður
upp hvorki meira né minna en
fjórum sinnum. Bezta hljóm-
sveitin á hljómleikunum var að
okkar dómi hins vegar Náttúra,
og einnig þótti okkur gaman að
Arnari Sigurbjörnssyni í Ævin-
týri, sem lék, til minningar um
Jimi Hendrix, útsetningu hans
á „Star Spangled Banner",
bandaríska þjóðsöngnum.
Framkvæmd sjálfra hljómleik-
anna var fyrir neðan allar hell-
ur og má vel vera að ég víki
eitthvað að öllu þessu hljóm-
leikabrölti á næstunni.
f næsta blaði verður svo langt
og ítarlegt viðtal við Robert
Plant, og m. a. s. verður forsíðu-
mynd af honum í litum.
ó.vald.
Ameina
Framhald af bls. 19.
á öllum aldri. Þau gægjast inn
og flissa. Við og við stuggar
Hamed þeim frá, en þau eru óð-
ar komin aftur. Hann ypptir þá
öxlum og hættir.
Ameina kemur fyrst inn aftur,
þegar maður hennar hefur kall-
að á hana. Næsti réttur er lamba-
ket fyllt með hnetum og möndl-
um. Með því er borið fram sal-
at úr agúrkum, grænum pipar og
enn annað salat úr .radísum,
grænum pipar og lauk. Við er-
um svo mett orðin að við kom-
um ekki meiru niður, en andar-
taki seinna kemur Ameina inn
með nýjan rétt: glóðarsteikt
lambakjöt með frönskum kart-
öflum. Við hrósum matgerðar-
snilld hennar, þegar hún loks
kemur inn til að taka af borð-
inu. Andartaki síðar kemur hún
inn aftur með kaffið. Það er
sterkt og sætt og kryddað með
kardemommum, eins og siðvenja
er í þessum hluta heims.
Og nú sezt hún við borðið og
fær sér kaffibolla með okkur.
Þegar hún sér, hversu drengirn-
ir eru frjálslegir og vel liggur á
okkar, verður hún sjálf rólegri
og spyr mann sinn, um hvað við
séum að tala. Ensku kann hún
ekki, en Hamed túlkar, og brátt
er Ameina komin inn í samtal-
ið. Hún svarar fyrirspurnum
mínum, fyrst ofurlítið hikandi,
en verður brátt áköf.
Hvers vegna hefur hún aldrei
komið til Jerúsalem? Ameina
hefði getað svarað að borgin og
lífið þar gerði hana ruglaða. Að
hún vilji heldur vera heima hjá
sér í Olíufjallinu, af því þar er
gott og öruggt að vera. En hún
svarar því, að hún eigi alltaf svo
annríkt. Þegar hún hefur beðizt
fyrir í moskunni á morgnana,
fer hún heim aftur og sækir um,
leið vatn í brunninn. Þvínæst út-
býr hún morgunverð drengj-
anna og sendir þá í skólann. Þar
á eftir lagar hún til í húsinu og
býr til mat. Síðdegis dag hvern
vinnur hún á akrinum með
tengdaföður sínum. Hún sér
fyrst og fremst um ræktun græn-
metis ekki aðeins til heimilisins,
heldur einnig handa skyldfólki
sínu. Á kvöldin gerir hún við föt
eða saumar út. Hversdagurinn
er ekki leiðinlegur í hennar aug-
um, og hafi hún þörf fyrir að
skrafa, fer hún í nærliggjandi
hús. Skyldfólkið þar í Olíufjall-
inu heimsækir stöðugt hvert
annað og börnin borða ýmist hér
eða þar. Konurnar elska ekki að-
eins börnin sín, heldur eiga þær
hjartarúm, húsrúm og fæðu
handa börnum annarra líka.
Þetta fólk hefur ættartilfinn-
ingu, sem er sterkari en við
þekkjum.
Sem stendur á fjölskyldan í
sennum út af bróðursyni Ham-
eds. Móðir hans vill að hann
kvænist einni frændkonu sinni,
en Máhammed sem er átján ára
vill ekki fylgja siðvenju ættar-
innar. Hann langar ekki til að
kvænast að svo komnu. Hamed
styður hann kröftuglega, en öll
kvenþjóðin í Olíufjallinu er því
mótsnúin. Konurnar kæra sig
ekkert um þessar nýju hug-
myndir, sem þeir Hamed og Mó-
hammed verða uppfullir af við
það að tala við Evrópumenn í
Jerúsalem.
— Ég elska hana, af því að
hún er móðir barnanna minna,
segir Hamed. en ég get ekki
fengið hana til að aðhyllast nýja
tímann. Eg hef boðið, að hún
fengi þvottavél, en hún vill þvo
sjálf, eins og konur hafa alla tíð
gert. Ég hef sagt við hana, að
við gætum fengið einhverjar
frænkur til að koma hér og gera
hreint daglega. En það vill hún
ekki. — Hann ypptir öxlum. —
Þær eru sterkar, konurnar hérna,
og þær halda saman.
En heimilið er gljáfægt og
skyrta Hameds drifhvít eins og
HlfEIER
GALDURINN?
Þrjú ár eru nú liðin frá því að ítalska
þvottavélin CANDY var fyrst kynnt á ís-
lenzkum markaði.
Vélin náði strax metsölu og salan eykst
ár frá ári.
Slembilukka?
Nei. Þetta er gæðavara, og við leggjum
okkur fram við að veita skjóta og örugga
þjónustu. Varahlutalagerinn stækkar í
hlutfalli við aukna sölu og þjónustan batn-
ar.
í dag eigum við CANDY á lager og von-
umst til að svo verði framvegis.
lpfaft
Skólavörðustíg 1-3, sími 13725.
44. tbi. VIKAN 45