Vikan - 29.10.1970, Qupperneq 46

Loksins. Loksins eftir allt tekkið: Pira-
System gefur yður kost á aS lífga uppá
híbýli yðar. Ljósar viðartegundir eru
sem óðast að komast í tízku. Framúr-
skarandi í barnaherbergi. Skrifborð úr
Ijósri eik. Uppistöðurnar svartar eða
Ijósgráar eftir vali. Smekklegt, nýtt,
margir uppröðunarmöguleikar.
Hvorki skrúfa
né nagli í vegg.
Ekkert annað hillukerfi
hefur þessa kosti.
Því ekki að velja ódýrustu lausnina,
þegar hún er um leið sú fallegasta.
Lífgið uppá skammdegisdrungann með
Ijósum viði. Skiptið stofunni með Pira-
vegg. Frfstandandi. Eða upp við vegg.
Bezta lausnin í skrifstofuna. Höfum
skápa, sem falla inní. Bæði í dökku og
Ijósu. Komið og skoðið úrvalið og
möguleikana hjá okkur. Pira fæst ekki
annarsstaðar.
RIRA
Frábær lausn í
húsbóndaherbergið
EINKAUMBOÐ FYRIR PIRA-SYSTEM Á ÍSLANDI
M'S II SIIP
Ármúla 5 - Sími 84415-84416
Nm HU HNNLANDI
GLÖS, YMSAR
GERÐIR
ÁVAXTASETT
SKÁLAR
KERTASTJAKAR
OG MARGT FL.
HðSGAGNnVERZLUN
KRI8TJÁNS SIGGEIRSSONAR HF.
LAUGAVEG113 - SlMI 25870
þvottaefnisauglýsing. Sjálf held-
ur hún fast við búning þorps-
kvenna daglega og við hátíð-
legri tækifæri, en drengirnir og
maður hennar ganga ætíð klædd-
ir að sið Evrópubúa. Hamed
kaupir föt þeirra, eins og hann
annast líka kaup á matvælum í
Jerúsalem. Hann er nákvæmur
og gagnkunnugur því, hverjir
verzlunarmenn í hinum gamla
hluta borgarinnar hafa á boð-
stólum bezt og ódýrast lamba-
kjöt, ólífur og apríkósur. Hann
kemur á hverjum degi ríðandi
heim á asna klyfjuðum varningi.
Hann ákveður, hvers þau skuli
neyta og hún hlýðnast fyrirskip-
unum hans.
Að því er varðar tölu barn-
anna, hefur Hamed einnig ráðið
því. Ameina verður mild í aug-
um, þegar hún horfir á sín eig-
in börn og ættingjanna. Hún
hefði gjarnan viljað eiga þau
fleiri, en Hamed segir nei, fleiri
skulu þau ekki verða. Dreng-
irnir hans eiga að fara til út-
landa og fá þar menntun. Slíkt
kostar peninga. Heldur að eiga
tvo, sem hægt er að veita
menntun en tíu, sem fara á mis
við hana. Þess vegna sér hann
um að konan fái pilluna sína
daglega.
Ameina lætur sér það lynda,
líkt og hún sættir sig við að
Hamed vinni sér fyrir daglegu
brauði inni í Jerúsalem í stað
þess að erja jörðina þar í Olíu-
fjallinu. Allt í einu herðir hún
upp hugann:
— Hvers vegna eruð þér ekki
heima og gætið að syni yðar?
spjrr hún.
— En hann er sextán vetra og
vill helzt sjá um sig sjálfur. Þá
finnst honum hann orðinn full-
orðinn, svara ég.
Hún horfir á mig alvarlegum
augum.
— Þér ættuð samt að vera
heima hjá honum, segir hún. —
Og ég get engu svarað. Svo sýn-
ir hún hús sitt og brunninn,
þangað sem hún sækir vatn.
Hún er nærri átakanlega áköf
og nú allt önnur en konan, sem
tók á móti okkur fyrir tveimur
klukkustundum. Þegar bíllinn
staðnæmist við dyrnar og við
ætlum að kveðja, grípur hún allt
í einu í hönd mína og dregur
mig af stað með sér. Við göng-
um fyrir húshornið og að dyr-
um í öðrum enda hússins. Hún
opnar þær og gengur til hliðar,
svo að ég geti skyggnzt inn. Þar
er hæna með fjóra fagurgula
kjúklinga, sólarhringsgamla.
Ameina lítur forvitnislega fram-
an í mig. Svo ljómar andlit
hennar allt af djarflegu brosi.
Þegar við ökum burt, stendur
hún eftir og veifar til okkar, þar
til vagninn ekur fyrir bugðu á
veginum. Síðar um daginn mæt-
um við Hamed við hornið á Via
Dolorosa. Hann situr og reykir
vatnspípu. — Heimurinn er hans.
A. S. þýddi.
46 VIKAN 44. tbi.