Vikan


Vikan - 28.10.1971, Blaðsíða 24

Vikan - 28.10.1971, Blaðsíða 24
Aldrei skal ég gefast upp Samtal við þá næstum sjötugu fegurðardís, Marlene Dietrich Að hafa hitt Marlene Diet- rich — það er eins og að hafa fengið einhverja stórkostlega gjöf. Eitthvað nýtt — nýtt líf sem maður flytur heim með sér. Aldrei er hún eins, ljós, myrk, hlátur og grátur blandast við þreytulegt yfirbragð, en ævin- lega er hún samt uppfull af lífsorku, líka þegar hún er þreytt. Marlene endurspeglar okkar pólitíska líf — það raunveru- lega pólitíska líf, sem gengur út á rétt manneskjunnar til að vera manneskja. Maður stendur með fangið fullt og á að velja. Og ég vel fyrst „söguna af blinda manninum“. Ég hef lif- að hana ,en Marlene segir frá. Og þegar maður hefur heyrt hana segja frá, þá hefur maður lifað hana. Við sitjum saman að aflokn- um tveimur sýningum kvölds- ins í Tívolí í Kaupmannahöfn og borðum í matsalnum í Hóteli Friðriks kóngs. Við erum Mar- lene, Mago, frægur, sænskur búningateiknari og jafnframt vinur Marlene og ljósmyndar- inn. Og Marlene spjallar um viðburði kvöldsins. Ekki um sýningar hennar, ekki um við- brögð, viðtökur fólksins sem líktust hyllingu og engu öðru — nei, hún er uppfull að segja frá fundi sínum og þess blinda. Sá blindi er sænskur blaða- maður, sem gefur út tímarit fyrir blinda um öll Norðurlönd. Yfirleitt reynir Marlene að komast hjá öllum viðtölum, en í þessu tilfelli gerði hún und- antekningu. „En æ hvað það var erfitt“, segir hún. „Hann ætlaði að taka viðtalið sitt fyrir fyrri upptroðsluna, en hann var svo slæmur á taugum að ég skildi að það myndi aldrei takast. Og hann hafði heldur engan mat fengið. Hvers vegna kom eng- um til hugar að maðurinn varð að fá mat?“ spyr hún með ásökunarhreimi. „Seinna — í hléinu gekk það betur,“ heldur hún áfram. „Hann var ekki eins tauga- veiklaður þá og svo fékk hann að þreifa með höndunum yfir andlit mitt og líkama. Sko, svona :..“, og hún leikur atrið- ið fyrir okkur. Og maður sér líka svolítið annað. Maður skynjar hug- hreysti og örlæti þessarar konu sem hiklaust lætur nákvæma, grannskoðandi fingur blinds manns leika um sig. Marlene Dietrich uppi á sviði er sú lýs- andi stjarna. Ævarandi ung og ævarandi fögur. En Marlene 24 VIKAN 43. TBL.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.