Vikan - 28.10.1971, Blaðsíða 48

FYRSTIR með
rymi
FRYSTIKISTURNAR
eru til í stærðunum 270—
400 og 500 lítra.
Norskar frystikistur
tvímælalaust einar
vönduSustu frystikisturnar,
sem nú eru á markaðinum.
Ljós í loki, á hjólum.
Vandlega ryðvarðar, frysta
í -r 32°—35°C.
Góð greiðslukjör.
EINAR FARESTVEIT & CO. HF.
Bergstaðastræti 10, sími 16995.
öllu óhugnanlegri. Svæðið, sem
við búum á, er allt umgirt og
við hliðin tvö standa vopnaðir
verðir. Gaddavírsþráður er
strengdur ofan við girðinguna,
að vísu utanvert. Við erum sem
sé ekki fangar. heldur er girð-
ingin ætluð til að halda „óvið-
komandi“ frá. Hvítir fá að
ganga út og inn eins og þeim
sýnist. Svartir sem vinn inni
á svæðinu verða að hafa
vegabréf. En þeir mega ekki
vera inni á því nema rétt með-
an þeir eru að vinna.
Hvítur náungi, sem við hitt-
um, segir okkur þetta.
— Ekki alls fyrir löngu skutu
þeir náunga, sem kom hingað
inn vegabréfslaus, sagði hann.
— Hrottalegt! segjum við.
— Já, en sá svarti bað nú
beinlínis um það, sagði sögu-
maður okkur. — Hann stansaði
ekki þótt varðmennirnir æptu
á hann. Við verðum að hafa
gætur á negrunum. Það hafa
orðið læti hér áður.
Við Lee drekkum út. Okkur
líkar þetta ekki sérstaklega vel.
Morguninn eftir ökum við í
hópvagni til verksmiðjunnar.
Við erum tuttugu hvítir, sem
förum á þann stað. Þeir sem
fyrir eru virða okkur fyrir sér
forvitnislega og heilsa okkur án
verulegrar alúðar.
Skrifstofan, sem er í tengsl-
um við verksmiðjuna, er svo
nýtískuleg að maður gæti ætlað
hana dauðhreinsaða. Einnig
hún er með girðingu umhverf-
is.
— Gaddavírsframleiðslan
— Gaddavírsframleiðan stend-
ur greinilega með miklum
blóma í landi þessu! segir Lee.
Verksmiðjan „okkar“ fram-
leiðir þó ekki gaddavír, heldur
vélahluti. Tveir framámenn
sýna okkur Lee fyrirtækið og
tala stöðugt um hve allt gangi
hér vel. Á skrifstofunni vinna
einungis hvítir menn, en um
verksmiðjuna gegnir öðru máli.
Allir, sem standa þar við vél-
arnar, eru svartir. Svo er að
sjá að vinnuharkan þar sé mik-
il. Á þýðingarmiklum stöðum í
sölunum standa hvítir verk-
stjórar og líta eftir vinnunni.
Þeir eru allir vopnaðir skamm-
byssu og kylfu! Þeir slá engin
ósköp um sig með þessum víg-
búnaði, en þó má vel sjá hann.
Ég spyr annan yfirmanninn
hvort þetta sé nauðsynlegt.
— Well, ef til óláta kemur
verðum við að geta varið hend-
ur okkar.
Á glæsilegri framkvæmda-
stjóraskrifstofu fáum við drykk
meðan við erum fræddir um
skyldustörf okkar. Þau verða
einkar einföld tii að byrja
með. Svo verðum við að undir-
skrifa annan samning, allan ná-
kvæmlegar orðaðan en hinn
fyrri, og gildir hann í tvö ár.
Eftir að við höfum hripað nöfn
okkar undir er okkur vísað til
starfa.
Um starfið er ekki margt að
segja, en við tökum eftir að
allar útflutningsvörur komast
sína leið þrátt fyrir boð og bönn
af hálfu Sameinuðu þjóðanna.
Á kössum og vélahlutum stend-
ur að Suður-Afríka sé fram-
leiðandinn og útflytjandinn.
Næstum allt er flutt út í gegn-
um hafnarborgina Beira í Mó-
sambík, nágrannalandi Ródesíu
að austan. Portúgalar ráða þvi
landi og þeir eru vinsamlegir
stjórn Ian Smiths í Ródesíu.
Þegar við Lee höfupi fengið
fyrstu mánaðarlaunin greidd,
kaupum við okkur stór, notuð
bifhjól fyrir mjög þokkalegt
verð. Það er gaman að þjóta á
milli heimilis og vinnustaðar í
eigin farartæki. Þegar við eig-
um frí, skreppum við í ýmsar
áttir á hjólunum. Meðal annars
ökum við til og frá um svæði
negranna. Þar búa stórar negra-
fjölskyldur í lágreistum, svip-
lausum húsalengjum.
Munurinn á svæðum hvítra
og svartra er gífurlegur. Hjá
okkur eru grasflatir, tré og þar
er öllu haldið hreinu. Þótt þetta
sé auðvitað að miklu leyti íbú-
unum sjálfum að þakka og
kenna, þá kemur fleira til. Þeir
svörtu sæta svipaðri meðferð
og búpeningur og verða því
sljóir og kærulausir.
Þá má nefna þungvopnaða
lögreglumenn í jeppum með
stuttbylgjuloftskeytatæki, sem
stöðugt aka um hverfi negr-
anna. Ef einhversstaðar kemur
til óláta þjóta þeir á vettvang
og taka þá engum silkihönskum
á þeim, sem hlut eiga að máli.
Enda virðast þeir hafa full tök
á ástandinu.
Eitt sinn verðum við Lee or-
sök að einni slíkri aðgerð lög-
reglunnar. Við höfum stigið af
hjólunum til að kaupa okkur
sígarettur og teygja úr fótun-
um. Allt í einu kemur negri
þjótandi út úr húsi sínu og æn-
ir að okkur að fara burt. Við
botnum ekkert í hvað hann á
við, en áður en varir erum við
umkringdir fjölda negra á öll-
um aldri, sem æpa að okkur
formælingar.
— Burt, bölvuðu „mkwas“!
Þeir fara að henda í okkur
steinum og tómum flöskum og
við komumst ekki undan. Þetta
er farið að líta illa út, þegar
lögreglujeppi kemur þjótandi
að mínútu liðinni. Bílstjórinn
ekur á fullri ferð beint inn í
hópinn og þeytir flautuna án
afláts. Á næstu sekúndum kem-
ur annar jeppi úr gagnstæðri
átt. Hann snarhemlar og fjórir
lögreglumenn stökkva út með
skammbyssur á lofti. Fyrst
skjóta þeir upp í loftið, en þeg-
ar negrarnir tregðast við að
dreifa sér, skjóta þeir beint í
hópinn. Nokkrir negrar veina
og falla. Einn, sem jeoninn
hafði keyrt á, liggur fyrir á
götunni. Allir flýja sem fætur
tóga, það er að segja þeir, sem
geta það ennþá. Bifhjól okkar
liggja á götunni illa leikin.
Viðarþiljup
i miklu úrvali
VIÐARTEGUNDIR:
eik, askur, álmur, fura, valhnota, teak,
caviana, palisander o.fl.
HARÐVIÐUR
og þilplötur, ýmsar tegundir
PLASTPLÖTUR
Thermopal, ýmsir litir.
SPÓNN
(eik, gullálmur, teak, valhnota)
Harðviðarsalan sf.
Þórsgötu 14, símar 11931 og 13670
48 VIKAN 43l TBL.