Vikan - 28.10.1971, Blaðsíða 47

sömu möguleika og njóta sömu
hlunninda og þeir hvítu. Fái
maður sér stöðuga vinnu, eru
launin ótrúlega há. Skattar og
verðlag er hvorttveggja furðu-
lágt.
Ég tek hástemmdum lýsing-
um hans með vissum fyrirvara,
en trúi engu að síður mörgu
sem hann segir. Það endar með
því að ég játa þeirri uppástungu
Jacks að fara til Ródesíu og
græða peninga!
Smámsaman kemur í ljós að
Jack er í Evrópu til að útvega
landi sínu hvítt vinnuafl. Hann
fær mér samning, sem ég skrifa
undir. Þar er um að ræða skrif-
stofustarf hjá verksmiðju einni.
Launin eru meira en helmingi
hærri en þau, sem borguð eru
í Svíþjóð fyrir hliðstæð störf,
og ég er líka ánægður með
vinnutímann.
Einn sólfagran dag flýg ég til
Madrid. Á flugvellinum við
Malága hefur Jack stungið að
mér farmiða og þúsund peset-
um. Hann lofar að hitta mig á
Barajas-flugvelli utan við
spænsku höfuðborgina. Þaðan á
að leggja upp í langferðina til
Afríku.
Ég sé líka Jack jafnskjótt og
flugvélin er lent og ég hef náð
töskunum mínum tveimur.
Hann stendur þar í miðjum
hópi manna, sem allir eru á
svipuðum aldri og ég. Jack seg-
ir að við verðum fimmtán, sem
förum saman til Ródesíu.
Jack er í essinu sínu. Eins og
ákveðinn foringi fer'hann með
okkur inn í flugstöðvarbygg-
inguna. Við slána sýnir hann
búnt af farmiðum. í forsalnum
röðum við okkur á barinn. Jack
er sæll með sig eins og veiði-
maður eftir fengsælan dag. Ég
hugleiði hvað hann fái mikið
fyrir hvern mann, sem hann
útvegar föðurlandinu.
Hópurinn er af ýmsum þjóð-
um: tveir Frakkar, fjórir Eng-
lendingar, tveir Bandaríkja-
menn, þrír Hollendingar, einn
Belgi, tveir Þjóðverjar. Ég er
eini Skandínavinn. Þjóðverj-
arnir eru ljóshærð, hraustleg
dýr. Þeir halda sig sér og gefa
sig lítt að öðrum. Annar Frakk-
inn spyr þá hvað þeir ætli að
gera í Ródesíu og annar þeirra
svarar gleiðglottandi:
— Líta eftir niggurum!
Ferðin suður er tíðindalaus.
Við erum hinir kátustu er við
lendum á flugvellinum við Sal-
isbury, og toll- og vegabréfa-
eftirlitið er ákaflega vægt.
Okkur er ekið inn í borgina og
fenginn bústaður á prýðilegu
hóteli. Við erum beðnir að vera
BIFREIÐAEIGENDUR
LIQUI - MOLY
AFTUR FYRIRLlGGJANDI
HVAÐA ÞYÐINGU HEFUR LIQUI-MOLY SMURHÚÐIN
FYRIR BIFREIÐAEIGANDANN?
ixciunvu
A. J- VOCMtf
jgfSSips
L(10« CIYtimtnsu,
"SSruniwusiaa
tow.. witul.
,Sh««™w
Ein dós af LIQIJI MOLY sem kostar
rúmar kr. 150,00 myndar slitlag á núnings-
fleti vélarinnar sem endist 4800 kílómetra.
Á þessu tímabili er rétt að skipta um olíu
eins og venjulega, en eíginleikar LIQUI
MOLY slitlagsins breytast ekki við það.
Þetta gífurlega sterka slitlag, sem er 50—
60% hálla en olía, smyr því betur sem
leguþrýstingurinn er meiri og engin hætta
er á að það þrýstist burt úr legunum eða
renni af og niður í pönnuna eins og olía
þó vélin kólni að næturlagi eða í löng-
um kyrrstöðum og útilokar því þurra
(ósmurða) gangsetningu sem talin er valda 90% af öllu vélasliti. LIQIJI MOLY auðveldar
gangsetningu og eykur endingu rafgeymisins, jafnvel í 20° frosti snýst vélin liðugt.
LIQUI MOLY slitlagið minnkar núningsmótstöðuna, við, það eykst snúningshraðinn og vélin
gengui kaldari, afleiðing verður bensín- og olíusparnaður.
• Minnkar sótun vélarinnar.
• Veitir öryggi gegn úrbræðslu.
• Eykur tvímælalaust endingu vélarinnar.
• LIQUI-MOLY fæst í bensínafgreiðslum og smurstöðvum.
Nánari upplýsingar veittar hjá LIQUI MOLY-umboðinu á íslandi.
ISLENZKA VERZLUNARFÉLAGIÐ HF.
Laugavegi 23 — Sími 19943
tilbúnir í matsal hótelsins
klukkan tíu morguninn eftir.
Þá erum við fluttir á fund
manna, sem gefa okkur ýmsar
nauðsynlegustu upplýsingar.
Þessi fræðslufundur er haldinn
í stórri, nýtískri skrifstofu-
byggingu í Salisbury miðri.
Borgin er nýtísk, göturnar
breiðar og trjáraðir meðfram
þeim. Byggingastíllinn er ensk-
ur og margir garðar fríska upp
á borgina. Úthverfin eru einnig
geðsleg að sjá.
Eftir upplýsingafundinn er
farið með okkur á hina ýmsu
vinnustaði. Annar Bandaríkja-
mannanna, Lee Peters að nafni,
á að vinna á sömu skrifstofu
og ég. Lee er á aldur við mig og
mér líkar vel við hann. Þegar
hann heyrir að ég er sænskur,
segir hann mér að afi sinn hafi
verið frá Smálandi og heitið
Pettersson. Okkur er ekið til
bústaða okkar í Austin-vagni.
Við eigum ekki að byrja að
vinna fyrr en daginn eftir.
Hverfið þar sem við búum er
um mílu fyrir norðan borgina.
Húsin í því eru flest lítil og
einlyft, í snotrum röðum og
limgerði á milli. Hingað og
þangað eru verslanir, veitinga-
hús, barir, póst- og símstöðvar.
Við fáum til íbúðar sitt tveggja
herbergja smáhýsið hver. Við
búum allir í sama hverfi, en
dálítið dreift. Bíllinn fer eftir
að bílstjórinn hefur sagt okkur,
hvar bússinn taki okkur upp á
morgnana.
Þegar við Lee höfum komið
okkur fyrir, bregðum við okkur
út á göngu. Það fyrsta sem við
uppgötvum er að skraf Jacks
um lága verðlagið stenst ekki.
Enn síður það sem hann sagði
um jafnrétti kynþáttanna.
Þjónarnir á veitingahúsunum
eru negrar, sem bukka sig og
beygja í auðmýkt fyrir hvítu
herrunum.
Við gerum aðra uppgötvun
43. TBL. VIKAN 47