Vikan - 28.10.1971, Blaðsíða 44

FRYSTIKISTUR
FRYSTIKISTUR
^^^■IKISTUR
ÞER SPflRIÐ STGJRFE
MEÐ ÞVÍ m KflUPH IGNIS
FRYSTIRISTUR
HAGKVÆMAR — VANDADAR — ÚRUGGAR
145 LTR. — 190 LTR. — 285 L1R. 385 LTR. — 470 LTR. — 570 LTR
UMBOÐSMENN UM LAND ALLT.
RAFIÐJAN VESTIRGÖTIJ H SÍMI 19294
RAFTORG V/ALSTURVÖLL SÍMI 26660
m
Athugið
Ef þú ert að byggja eða þarft að bæta og
jafnvel ef þú vilt breyta, þá teljum við það
hagkvæmt að líta við hjá okkur, því að
sjón er sögu ríkari gagnvart vöruúrvali.
Gott verð.
LITAVER
eSVEGI2Z-24
30280-3262
herra Summers inn í embsetti
sem stjórnanda happdrættis-
ins. Sumir minntust þess, að
einhvern tíma hefði verið ein-
hvers konar innsetningarat-
höfn sem var miklu viðameiri;
stjórnandinn hafði þá farið með
langa, eintóna þulu sem hafði
smá stytzt í gegnum árin þar
til að hún harf alveg úr minni
manna. Sumir héldu því fram
að stj órnandinn hefði staðið
kyrr þegar hann söng eða
mælti þuluna fram, en aðrir
sögðu hann hafa gengið á með-
al fólksins á meðan. Einnig
hafði verið til hátíðleg kveðja
sem stjórnandinn hafði kastað
á alla þá er komu upp að kass-
anum til að draga, en nú hafði
hún einnig verið lögð niður og
ein kveðja var látin duga á all-
an hópinn. Herra Summers stóð
sig mjög vel í þessu starfi; í
hreinni, hvítri skyrtu og blá-
um vinnubuxum og með aðra
höndina hvílandi kæruleysis-
lega á kassanum virtist hann
mjög virðulegur og gaf athöfn-
inni ákveðinn status. Hann tal-
aði við herra Graves og Mar-
■tin-feðgana til skiptis.
í sama mund og herra Sum-
mers hætti að tala og sneri sér
að þorpsbúunum sem stóðu
fyrir framan hann, kom frú
Hutchinson hlaupandi inn á
torgið með peysuna á herðun-
um og hún smeygði sér inn í
hópinn. „Ég bara steingleymdi
hvaða dagur er,“ sagði hún við
frá Delacroix sem stóð við hlið-
ina á henni og þær hlógu báð-
ar mjúklega. „Ég hélt að gamli
maðurinn væri á bak við að
höggva við,“ hélt frú Hutchin-
son áfram, „og þá leit ég út
um gluggann og sá að krakk-
arnir voru farnir og þá mundi
ég að það er sá tuttugasti og
sjöundi og þá tók ég nú held-
ur betur til fótanna.“ Hún
þurrkaði sér um hendurnar á
svuntunni og frú Delacroix
sagði: „Þú ert samt nógu tíman-
lega. Þeir eru ennþá að tala
saman þarna uppi.“
Frú Hutchinson teygði fram
álkuna til að sjá í gegnum hóp-
inn og sá mann sinn og börn
standa framarlega í þyrping-
unni. Hún klappaði frú Dela-
croix lítillega á handlegginn
eins og til að kveðja og lagði
af stað í gegnum mannfjöld-
ann. Fólk vék úr vegi og lét
góðlátleg orð fylgja; tveir eða
þrír sögðu þannig að heyrðist:
„Hérna kemur frú Hutchin-
son,“ og „Bill, hún hafði það
af eftir allt saman." Frú Hut-
chinson náði til manns síns og
barna og herra Summers sem
hafði beðið sagði glaðlega:
„Við vorum farin að halda að
við þyrftum að vera án þín,
Tessie." Frú Hutchinson glotti
og svaraði: „Þú hefðir ekki
viljað að ég hefði farið án þess
að vaska upp, eða hvað Joe?“
Lágvær og mjúkur hlátur
breiddist um hópinn sem fólk-
ið tók sér stöðu á á ný eftir að
hafa hleypt frú Hutchinson í
gegn.
„Jæja þá,“ sagði herra Sum-
mers alvarlega, „ætli sé ekki
bezt að fara að byrja, koma
þessu af svo við getum haldið
áfram vinnu okkar. Er einhver
ókominn?“
,,Dunbar,“ sögðu nokkrir.
„Dunbar, Dunbar.“
Herra Summers skoðaði list-
ann sinn. „Clyde Dunbar,"
sagði hann. „Alveg rétt. Hann
fótbrotnaði, ekki satt. Hver
dregur fyrir hann?“
„Sennilega ég,“ sagði kona
nokkur og herra Summers
sneri sér við til að sjá hver
það var. „Kona dregur fyrir
mann sinn,“ sagði hann. „Áttu
ekki uppkominn dreng til að
gera það fyrir þig, Jansey?"
Þrátt fyrir að herra Summers
og allir aðrir í þorpinu vissu
svarið fullkomlega, var það
mál stjórnandans að spyrja
slíkra spurninga formlega.
Herra Summers beið kurteis og
þolinmóður á meðan frú Dun-
bar svaraði.
„Horace er ekki orðinn sext-
án ennþá,“ sagði hún með
tregablandinni röddu að því er
virtist. „Sennilega verð ég að
draga fyrir hann gamla minn
í ár.“
„Rétt,“ sagði hérra Summers.
Hann skrifaði eitthvað á list-
ann sem hann var með. Síðan
spurði hann: „Dregur Watson-
drengurinn í ár?“
Hávaxinn drengur í hópnum
réttina upp hendina. „Hérna,“
sagði hann. „Eg dreg fyrir mig
og mömmu.“ Hann blikkaði aug-
unum óstyrkur og beygði höf-
uðið þegar nokkrar raddir
sögðu eitthvað á þessa leið:
„Gott hjá þér, Jack,“ og: „Gam-
an að sjá að móðir þín hefur
fengið karlmann til að gera
það.“
„Jæja,“ sagði herra Sum-
mer, „þá eru sennilega alilir
sér. Er Warner gamli mættur?"
„Hér,“ sagði rödd og herra
Summers kinkaði kolli.
Skyndileg þögn féll á hópinn
þegar herra Summers ræskti
sig og skoðaði listann. „Allt
tilbúið?“ spurði hann. „Jæja,
þá les ég nöfnin — fyrirvinn-
ur fjölskyldna fyrst — og karl-
44 VIKAN 43. TBL.