Vikan - 02.03.1972, Page 35

EMIL ZATOPEK

Electrolux
uppþvottavél
* 10—15 þúsund kr. ódýrari * Hraðvirkari (7—8 min.) * JEnginn upp-
setningarkostnaður * Hentar alls staðar Hæð 50 cm, þvermál 53 cm *
Tekur af 5 manna borði a. m. k. * Tengist við heitt vatn (blöndung) *
Kr. 19.000,00 með afborgunum * Staðgreiðsluafsláttur.
©
Vdrumarkaðurinn hf.
J Ármúli 1 a - Sími 86-113
Framhald af bls. 15.
Þeir iðkuðu leikfimi, léku
knattspyrnu og æfðu hlaup,
það voru dásamlegir dagar. —
Þar sem boltinn er, þar er Zato-
pek, sögðu félagar hans. Sjálf-
um fannst honum hann vera
lélegur knattspyrnumaður. —
Galiu vinur hans var talin bezti
spretthlauparinn i götunni.
Þegar hann heyrði um áður-
nefnt hlaup Zatopek skoraði
hann á vin sinn í kapphlaup.
Galiu vann naumlega, enda var
hann sjö árum eldri. Þrátt fyr-
ir ágæta hlauparahæfileika, vai
Zatopek ekki hrifinn af að
keppa á íþróttamótum. Hann
kunni bezt við sig úti í náttúr-
unni. Dvöl með félögunum i
skóginum var dásamleg, en þeir
héldu oft upp á skólafríið með
skógarferð. Það kom stundum
fyrir að Zatopek gleymdi sér
og þá komu foreldrar hans með
lukt í hönd að leita að honum.
Bezt af öllu var þó þegar faðir
hans fór með honum í fjalla-
ferðir. upp á efstu tinda. Síðan
gistu þeir hjá vini i einum af
dölunum. Enn í dag minnist
hann bragðsins af súrmjólkinni
og hins dásamlega ilms af ný-
slegnu heyinu. Zatopek gekk
vel í skólanum og var iðinn við
námið. Kennaranum þótti vænt
um hann. Einu sinni sagði hann
við Zatopek: Það sem ég kann
bezt við í fari þínu er, að þú
ert heiðarlegur.
Faðir hans hafði fyrst hugsað
sér að senda son sinn í Kenn-
araskólann,. en slíkt var dýrt og
aðsókn mikil að skólanum.
Zatopek var fátækur og þess-
vegna lá leið hans til Bata-
verksmiðjunnar í Zlin. Hann
fann fljótt fyrir hinni hörðu
líísbaráttu. Hann skrifaði al-
d\ei heim um erfiðleikana. Mót-
lætið sem hann varð stundum
fyrir. herti hann. Oft var hann
kominn að því að gefast upp.
en hinn mikli áhugi fyrir efna-
fiæði kom í veg fyrir það. Hann
þyrsti eftir þekkingu og notaði
ailar sínar frístundir til að lesa
og læra. í hans augum voru
íþróttir lúksus, sem hann hafði
hvorki tima né efni á að stunda.
Þessvegna hafði hann engan
áhuga á götuhlaupi verksmiðj -
unnar. Hann hóf aftur lestur-
inn, en var brátt truflaður af
vmnufélögunum, sem komu
hlaupandi inn í kennslustofuna.
— Hér er hann, hrópuðu þeir.
Við höfum leitað að þér um
allt. Flýttu þér nú Zatopek.
Hlaupið hefst eftir hálftima.
Hann stóð gramur upp og gegn
vilja sinum fór hann með þeim.
Nú var ekki undankomu auðið
lengur. Þeir komu á síðustu
stundu til hlaupsins. Þátttak-
endur voru um eitt hundrað.
Zatopek hafði reynt allt til
að komast hjá því að hlaupa. í
dag er hann auðvitað glaður
yfir því, að hafa hlaupið, því að
annars er alls ekki víst, að hann
hefði nokkurntíma tekið þátt i
keppni. Þeir eru ófáir íþrótta-
mennirnir, sem hafa verið upp-
götvaðir af hreinni tilviljun.
Þá hljóta þeir einnig að vera
margir, sem hafa hlaupara-
hæfileika, en eru aldrei upp-
götvaðir sem slíkir.
Vegalengdin var um 1400
metrar. Hlaupið hófst og marg-
ir fóru greitt í upphafi, en aðr-
ir létu sér fáu um finnast og
tóku lífinu með ró. Zatopek
hljóp viljalaust í miðjum hópn-
um. Ætti ég að taka á? Hvað
hefði pabbi viljað? Sem svar
við þeirri hugsun, kom svarið:
Allt sem þú gerir, Zatopek,
skaltu gera vel. Zatopek jók
hraðann ósjálfrátt. Honum leið
betur. Hann hljóp mjúklega og
taktfast. Einstaka hlaupari fór
fram úr honum. Það mátti ekki
ske. Hann jók enn hraðann og
fór fram úr þeim aftur. Hann
tekur eftir því, að félagar hans
eru stifir og móðir af áreynsl-
unni. Sjálfur hleypur hann létt
og án mikillar áreynslu. Keppn-
isskapið hefur nú vaknað og
hann tekur á öllu. Hvað skyldi
hann komast fram úr mörgum
enn? Fólkið hrópar og veifar.
Zatopek er orðinn annar, hann
bekkir þann sem er fyrstur, það
er vinur hans Krupicka. Allir
höfðu spáð Krupicka sigri, en
hann hafði æft vel og lengi.
Brátt er hlaupinu lokið og hann
kemur í mark. Gott, Zatopek
heyrði hann sagt í kringum sig,
þú varðst annar. — Þarna sérðu
sagði Krupicka, — þú sem vild-
ir ekki vera með, en verður
síðan annar. Zatopek var
ánægður, en áhuginn var ekki
vaknaður fyrir alvöru. Það var
gaman að verða annar i hlaup-
inu, en þetta var aðeins eins og
hvert annað atvik, sem síðan
gleymdist. Hann hafði gert
skyldu sína með því að taka
þátt í hlaupinu og nú var því
öllu lokið. — Þú færð lindar-
penna í verðlaun var honum
sagt, en það hafði engin áhrif
á hann. Hann klæddi sig og
ætlaði heim. Zatopek, hrópaði
einn af kennurunum. t næstu
viku fer fram boðhlaup, og þú
verður að vera með. Ég hefi
valið boðhlaupssveitina. Hann
var súr á svipinn. Þeir geta
varla þvingað mig til þess.
hugsaði hann gramur. Þá kom
Krupicka aftur til hans. Hann
var jafnglaður yfir árangri
Zatopeks og sínum eigin. Zato-
pek, þú ert fæddur hlaupari.
Þú verður að æfa með mér.
Áhugi hans gladdi Zatopek, en
hann gat ekki skilið hvers-
vegna hann þyrfti að skipta um
skoðun og breyta framtíðar-
áætlunum, þó að hann hlvti
önnur vérðlaun í hlaupi. — Þú
varðst annar í dag, sagði Krup-
icka. — Það skiptir engu máli,
anzaði Zatopek. Þetta er í síð-
9. TBl. VJKAN 35