Vikan - 16.03.1972, Blaðsíða 44

þvottapoka í köldu vatni. Ég
kraup við hlið Maxine og lagði
kaldan þvottapokann á fölt
andlit hennar, baðaði síðan
úlnliði hennar og enni.
Örfáum mínútum síðar komst
hún til meðvitundar og hrökk
illilega við þegar hún áttaði
sig á því hvar hún var og að
ókunnugur maður var að
stumra yfir henni.
.,Svona, svona,“ róaði ég
hana.
Hún var ekki enn búin að
ná fullkomnu jafnvægi, en aug-
un komust fljótlega í fókus.
„Hver . . . hver ert þú?“
„Nafnið skiptir ekki máli
sem stendur,“ sagði ég. „Það
verður allt í lagi með þig.
Hvíldu þig bara og svo þurf-
um við að tala svolítið sam-
an.“
Peg systir mín glotti þegar
ég flatmagaði á sófanum heima
hjá henni stundu síðar og sagði
henni frá viðburðarríku kvöldi.
Peg er rauðhærð, virkilega
fjörug stelpa og fljót að taka
við sér.
„Mér skildist að Maxine var
ekki dáin þegar ég horfði fyrst
framan í hana og sá að augn-
lokin titruðu," útskýrði ég.
„Eftir það hugsaði ég mjög
fljótt. Eg fæ auðveldlega 10.000
dollara út úr Arnold — til að
byrja með. Helminginn af því
fær Maxine til að komast til
Hollywood og þar fær hún
kannski hlutverk í kvikmynd.
Það var það sem hún vildi að
Arnold sæi sér fyrir. Þangað
til hún kemst af stað dvelur
hún á hóteli hér í bænum og
lætur engan sjá sig.‘ ‘
Glottið á Peggy systur minni
varð að stóru brosi. „Þú ert
ekki svo galinn, Harry. Við
ættum að slá saman.“
„Við?“
Hún kinkaði kolli stríðnis-
lega. „Það er langt síðan þú
hefur heimsótt mig, Harry. Eg
er að vinna mig upp á skrif-
stofunni. Nú er ég orðin einka-
ritari Arnolds.“
Ég var viss um að mér hefði
misheyrzt og hóstaði um leið
og ég leit á hana. „Áttu við,
að þú sért þessi „yndislega“
tt
„í eigin persónu,“ svaraði
Peg sannfærandi. „Og þar sem
ég nota enn nafn mannsins
míns fyrrverandi, kemst hann
aldrei að skyldleika okkar.“
Hún kyssti mig á kinnina.
„Harry, þetta er fullkomið!
Okkar á milli sagt, þá er það
satt að segja vafamál hvort
við þurfum nokkuð að vinna
meira!“
Eins og ég sagði, þá er Peg
virkilega hrífandi stúlka og
hún hefur höfuðið á réttum
stað. Mér fannst vel af sér
vikið hjá henni að komast
svona auðveldlega inn á Arn-
old .
Annars hefði það ekki átt að
koma mér svo mjög á óvart.
Peg er einlæg í átrúnaði sín-
um á frjálst framtak og veit
hve ríkulegan ávöxt rétt fram-
koma getur borið. Sennilega er
þetta í ættinni.
*
HLJÖMPLÖTU-
GAGNRÝNI
FramhalcL af bls. 19.
hvar og hvenær það var; að
vísu er tekið fram að fjögur
lög hafi verið hljóðrituð á
hljómleikum í Gamla bíói 1958.
Greinilegt er, að nokkur hinna
eru tekin af gömlum plötum
eða segulbandsspólum, og er
töluvert tjón að ekki skuli vera
til aðferð til að má í burtu surg
og suð af gömlum upptökum.
Óneifanlega skemmir það dá-
lítið ánægju manna við að
hlusta á plötuna, en mér hef-
ur skilizt, að sé surgið máð í
burtu, missi upptakan tóngæði
til jafns við það, og þar sem
þau eru ekkert of stórkostleg,
er kannski eins gott að ekki
var farið út í það.
Aldrei hef ég heyrt Stefán
íslandi syngja í eigin persónu,
en víst er að þessi plata er gott
dæmi um snilli hans, „sophisti-
cated“ persónuleiki hans, dá-
lítið einþykkur, kemur glögg-
lega í ljós í söngnum og ekki
síður í gamalli ljósmynd á bak-
hlið umslags. Ég vil leyfa mér
að taka undir með Guðmundi
Jónssyni, þar sem hann segist
trúa því, að þeir sem „eyru
hafa að heyra, séu á einu máli
um að í söng Stefáns íslandi
sé „eitthvað alveg óvenjulegt"
á ferð, einn af þessum fátíðu
fjársjóðum sem ekki er hægt
að meta til verðs“. Örugglega
er langt þangað til við eign-
umst annan eins söngvara og
Skagfirðinginn Stefán Guð-
mundsson, hvers ævintýralegur
ferill hófst með því að Ríkharð
heitinn Thors sagði: Mér er
sagt þér hafið góða rödd.“
Satt var orðið.
☆
ELIZABETH TAYLOR
Framhald af bls. 25.
varð barnshafandi, sagði hún
honum ekki að læknarnir höfðu
varað hana við að eignast eitt
barn í viðbót, þar sem það gæti
orðið hættulegt lífi hennar. Hún
hafði gengið í gegnum hættu-
lega bakaðgerð og læknarnir
töldu að það væri nauðsynlegt
að eyða fóstrinu, vegna þess að
hryggur hennar myndi ekki
þola að fóstrið stækkaði. En
Elizabeth hlustaði ekki á það,
hún óskaði svo heitt að fæða
Todd barn. Þrisvar sinnum var
hún hætt komin, áður en Liza
Todd fæddist. En þá skeði eitt
af þeim kraftaverkum, sem eng-
inn læknir getur gefið skýringu
á. Þegar búið var að reyna í
fjórtán mínútur að koma lífi
í litla líkamann, gaf telpan frá
sér veikt hljóð. Hún var svo í
hitakassa í tvo mánuði, en eft-
'ir það varð hún hraust og heil-
brigt barn.
Þegar Todd hafði séð þetta
kraftaverk, hljóp hann út og
keypti hárbursta úr skíru gulli
og lét letra á hann: „Elsku Liza,
ég hefði viljað hafa hann úr
platínu, en mamma þín segir
að ég megi ekki dekra þig“.
Þegar þau höfðu verið gift í
eitt ár og mánuði betur var
Todd kjörinn bezti framleið-
andi ársins og honum var boðið
til New York í tilefni af því.
Um það leyti, í marz 1958, var
Elizabeth að leika í kvikmynd-
inni „Köttur á heitu þaki“, en
hún var svo hreykinn af eigin-
manni sínum að hún tók sér
frí til að geta farið með honum
til hátíðahaldanna í New York.
En þá fékk hún lungnakvef
með háum hita, svo hún varð
að halda sig í rúminu og Todd
varð að fara einn. Hann ætlaði
að fara í einkaflugvél sinni
„Lucky Liz“. Á brottfarardag-
inn skall á mikið óveður. Ein-
hverjum óhug sló á bæði hjón-
in, án þess þau gætu gert sér
grein fyrir ástæðunni. Það
stytti eitthvað upp og Todd
ákvað að leggja upp í ferðina,
en sex sinnum hljóp hann upp
á loft til að kveðja konu sína,
það var eins og hann gæti ekki
slitið sig frá henni. Hún reyndi
að leyna angist sinni, vildi ekki
draga úr honum, en hún vissi
að hann hafði mikinn hug á að
vera viðstaddur verðlaunaaf-
hendinguna. Svo ók hann af
stað til flugvallarins. Hún svaf
illa um nóttina.
Það var samkomulag að hann
ætlaði að hringja til hennar
klukkan sex um morguninn, þá
átti „Lucky Liz“ að millilenda,
til að taka eldsneyti. En sím-
inn á náttborðinu hringdi ekki
klukkan sex. Tíminn leið og
það eina sem Liz gat gert var
að bíða og vona. Hún grátbað
til þess að síminn gæfi frá sér
hljóð, en ekkert skeði. Klukkan
hálfníu opnuðust dyrnar og inn
komu læknir hennar og blaða-
fulltrúi Mikes. Það varð þrúg-
andi þögn, meðan mennirnir
tveir virtust vera að leita að
orðum til að bera fram erindi
sitt, en það var að skýra Eliza-
beth frá því að maðurinn henn-
ar hefði farizt, þegar flugvél
hans steyptist til jarðar í óveðr-
inu.
JARÐARFÖRIN VAR
MARTRÖÐ
Næstu dagar voru hrein mar-
tröð. Aðdáendur þeirra hjón-
anna létu hana ekki hafa stund-
legan frið. Það var meira að
segja sagt að jarðarförin yrði
gerð í auglýsingaskyni. Mike
Todd var grafinn í Chicago og
þúsundir áhorfenda flykktust
til að sjá ekkjuna, já, þeir rudd-
ust að henni, til að snerta hana,
eins og þeir væru að horfa á
hana í nýju hlutverki. Það hafði
verið reist tjald yfir gröfina, til
að skýla henni og náhustu vin-
um og ættingjum. Þegar ekkj-
an bað þess að hún fengi að
vera andartaak ein við gröf
manns síns, þá missti lögreglan
44 VIKAN ll.TBL.