Vikan - 31.08.1972, Side 30

ÞEGAR ÍSLENDINGAR NEITUÐU AÐ GANGA
INN Á OLYMPÍULEIKVANGINN
u
islenzkir ólymplufarar 1912. Frá vinstri: Jón Halldórsson, Axel
Kristjánsson, Kári Arngrimsson, Hallgrimur Benediktsson, Halldór
Hansen, Sigurjón Pétursson, Magnús Kjaran og Guömundur Kr. Guö-
mundsson.
Grisk-rómversk glima á ólympiuleikunum 1912. Tveir keppinautar
Sigurjóns Péturssonar eigast viö: Svlinn Anders Ahlgren og Ungverj-
Um þetta leyti var sjálfstæðis-
baráttan við Dani i algleymingi,
og var islenzku Ólympiuförunum
mikið i mun að fá að koma fram
sem fulltrúar lands sins á
leikunum og með sérstökum
nafnskildi eins og aðrar þjóðir, en
ekki i hópi danskra iþrótt-
amanna. Eftir niikla vafninga
gaf danska Ólympiunefndin
fyrirheit um, að Islendingar
fengju að koma sjálfstætt fram.
En er á átti að herða, fór svo, að
formaður nefndarinnar, Fritz
Hansen, neitaði að veita leyfi til
þess. Varð þá að leita til Jóns
Krabbe skrifstofustjóra i
Kaupmannahöfn og biðja hann
aðstoðar. Sneri hann til innan-
rikisráðherrans og tókst að fá
leyfi hjá honum með eiginhand-
arundirskrift. bótti tslend-
ingum þá vænkast málið.
Setningardagur Ólympiu-
leikanna, 6. júli, rann upp,
bjartur og fagur. Um morguninn
söfnuðust allir þátttakendur
saman i östermalmsgarði, en
þaðan áttu þeir að ganga undir
merkjum sinum inn á leik-
vanginn, þar sem Gústaf
konungur ætlaði að setja hátiðina.
Islendingarnir átta létu ekki á
sér standa. beir voru i góðu skapi
og létu gamanyrði fjúka. beir
vissu, að allt var vel i garðinn
búið hjá þeim.
En''skjótt skipast veður i lofti.
A elleftu stundu kom bréfleg
tilkynning frá Fritz Hansen,
formanni dönsku nefndarinnar,
þar sem hann skýrði íslend-
ingum frá, að þeir ættu að
ganga i miðjum flokki Dana.
Urðu þeir sem þrumu lostnir við
þessi tiðindi og undruðust dirfsku
formannsins að ganga þannig á
bak orða og skriflegs loforðs
innanrikisráðherrans. Að vonum
höfðu þeir eigi skap i sér til að
eyða mörgum orðum við Fritz
Hansen, en Sigurjón Pétursson
snaraðist á fund fulltrúa sænsku
framkvæmdanefndarinnar og
krafðist þess, að tslendingar
væru látnir ná rétti sinum. En
þar varð engu um þokað, og
kváðust Sviar ekki taka fram
fyrirhendur dönsku nefndarinnar
i þessu efni. bótti Islendingum
þetta hörö málalok og samþykktu
allir sem einn að ganga ekki inn
á leikvanginn með slikum skil-
yrðum.
Og þegar fylkingarnar lögðu af
stað i skrúðgönguna, lá nafn-
skjöldur Islands einn eftir á
vellinum.
Fr'ekilcg frammistaða Sigurjóns
Péturssonar.
Jón Halldórsson tók fyrstur
manna þátt i aðalgrein Ólympiu-
leikanna - frjálsum iþróttum.
Hann keppti i 100 metra hlaupi og
var einnig skráður i 200 metra
hlaup, en varð að hætta við þátt-
töku i þvi vegna lasleika. 1 100
metra hlaupinu voru 79 kepp-
endur frá 22 löndum. Var þeim
inn Bela Varga.
tslendingar sýna glimu á
Ólympluleikvanginum i Stokk-
hólmi 7. júli 1912. Glímumenn-
imir eru Sigurjón Pétursson og
Magnús Kjaran.
skipt I sautján riðla, og fengu
tveir fyrstu menn i hverjum riðli
að halda áfram i millihlaupin.
Jón hljóp i áttunda riðli ásamt
þremuröðrum. F’yrstur að marki
varð Knut Lindberg, sænski
methafinn, á ll,6sek., annar varð
B. Vygoda, Austurriki, en Jón
Halldórsson þriðji. Fjórði varð
Serbinn Milischvitch. Jón náði
góðu viðbragði, en eins og vonlegt
var skorti hann þol á við hina vel
þjálfuðu og reyndu keppinauta
sina. Má þvi telja árangur Jóns
aligóðan eftir ástæðum.
Sigurjón Pétursson glimukappi
var skráður keppandi i grisk-
rómverskri glimu, miðþunga-
flokki B. Voru tuttugu og niu
þátttakendur I þeim flokki og sá
úr leik, er tvisvar beið ósigur.
Gliman fór fram á Ólympiu-
leikvanginum og hófst 7. júli. bá
glimdi Sigurjón við Finnann
Gustaf Lennart Lind. Leið ekki á
löngu, unz Sigurjón náði á honum
góðu taki og hafði hann undir, en
þó tókst Finnanum á siðustu
stundu að smjúga úr þvi. Áttust
þeir siðan við i hálfa
klukkustund, svo að hvorugur
féll, og var þá fyrsta lota á enda.
Eftir einnar minútu hvild hófst
gliman aftur, og lagði Sigurjón
Finnann eftir skamma viðureign.
Æptu lslendingarnir þá sigurhróp
og þótti Sigurjón byrja efnilega.
Daginn eftir glimdi Sigurjón við
Johan Kustaa Saiila, frægan
finnskan afreksmann. Höfðu þeir
ekki lengi glimt, er Finninn kærði
Sigurjón fyrir dómaranum og
kvað hann hafa borið feiti á háls
sér. Að sjálfsögðu var þetta
Imyndun ein, en Sigurjón var
nýkominn frá nuddlækni og gat
þvi verið eilitið þvalur. .Sagði
hann sem var, hvernig á þessu
stóö, en eigi að siður var honum
skipað að þerra sig. Gekk hann
að þvi búnu allhvatlega á móti
andstæðingnum, þvi að honum
fannst iitilmannlegur áburðurinn,
og skipti það engum togum, að
Sigurjón náði þegar á honum
skæðasta bragði sinu, höfuðtaki
meö mjaðmarhnykk, og að
vörmu spori var Finninn falhnn
tslendingar léku á als oddi eftir
sigur Sigurjóns, og Stokkhólms-
blöðin töldu hann vera mjög
hættulegan keppinaut Svians
Anders Ahlgrens, sem flestir
spáðu sigri i þessum flokki.
Framhald á bls. 40.
30 VIKAN 35. TBL.