Vikan - 31.08.1972, Síða 32

ÞAÐ SEM SKIPTIR MALI
(eða að greina matinn frá moðinu)
ÞÞar sem þetta er siöasti
þátturinn af þessu tagi,
sem ég skrifa i Vikuna,
langar mig að láta hug-
ann reika dálitla stund —
eöa þar til ég tel mig hafa
fyllt nægilega mikið pláss til að
sleppa skammlaust frá þeim,
sem hafa yfirumsjón með að fylla
blaðið.
A þeim misserum, sem liðin eru
siðan ég fór að skrifa þennan þátt,
þykir mér sorglega litið hafa skeð
— og ég meina virkilega skeð— i
islenzku poppi. En sannast sagna
hefur heldur litið skeð I erlendu,
alþjóðlegu, poppi sömuleiðis.
Það er min einlæga skoðun — og
ég álit það viðurkennda stað-
reynd — að ekkert nýtt hafi komið
fram i poppheiminum siðan á
gullöldinni á miðjum siðasta ára-
tug og fyrr, þegar Bitlarnir og
aðrar hljómsveitir spruttu upp
eins og gorkúlur. Það sem siðar
hefur komið fram er ekki nema.
endurtekning á þvi sem áður
hefur verið gert, sbr. rokkið,
þjéðlagarokkið, skemmtimúsik-
ina (good-time music) og fleira.
Framúrstefnumúsikin, sem vin-
sæl var fyrir nokkru siðan, var
það sama gamla, sett i einfaldari
frasa og spilað hátt, lengi og
þungt.
Hananú, ætlar hann þar að gera
út um þetta i eitt skipti fyrir öll,
þykist ég vita að einhverjir
hugsa. Þeir mega halda það min
vegna, þvi þeir hafa á vissan hátt
rétt fyrir sér. Að visu ætla ég ekki
með þessum linum (svona skrifa
þeir hógværu: þessum linum,
þessu greinarkorni etc.) að gefa
út allsherjar yfirlýsingu um hvað
er gott og hvað er slæmt, heldur
er ég að reyna að summa upp
fyrir sjálfan mig og aðra hvað
hefur komið fram og hvað hefur
verið skiliö eftir.
1 Bretlandi ætlar nú allt vitlaust
að verða yfir stráknum Tuma,
Marck Bolan og T. Rex. Við
Islendingar höfum algjörlega
farið á mis við það mikla æði, að
minnsta kosti ennþá, þegar þetta
er skrifað 27. júni.
Hafa meira að segja birst i
þessum þáttum greinar um Bolan
og æðið, sem hann sullar utan um
táninga hins rotnandi heims-
veldis. Áhangendur Bolans eru
aöallega unglingar undir og um
fermingu og hafa eldri meösyst-,
kin þeirra, lært fólk og þroskað og
aörir spekingar, harðlega for-
Marc Bolan: Segist sjálfur vera snillingur og tónlistarlegur arftaki Bitlanna, Stones og Dylans en um
það má deila.
Bitlarnir: Siðan hefur ekkert nýtt komiö fram.
dæmt Bolan og sagt hann ekki
hafa neitt nýtt fram að færa og að
krakkarnir kunni ekki gott að
meta, hans tónlist sé aðeins há-
vaði. Þó hafa auðvitað nokkrir
orðið til þess að hefja Bolan upp
til skýjanna og telja hann hina
nýju Bitla og hinir fordæmandi
eru fordæmdir og kallaðir gamal-
dags. Sennilega hefur siðar-
nefndi hópurinn — sá er kann að
meta Bolan — sennilega nokkuð
til sins máls. Foreldrar minir, til
að mynda, voru i mörg ár að
viöurkenna fyrir mér að varið
væri i bitlamúsik og prestar, pre-
látar, uppeldisfrömuðir og
aðrir lýstu Bitlana mikla skað-
valda og enn gerist það viða um
heim að poppmúsik er talin hinn
versti siðspillir. Meðal annarra,
sem látið hafa til sin heyra á
þeirri linu, er Billy Graham.
En fyrrnefndi hópurinn, sem
telur Bolan flest til foráttu og
hans einungis gaddavirsgaulara,
hefureinnig talsvert til sins máls
og að minum dómi heilmikið
meira en hinn hópurinn. Ég segi
fyrir mig privat, að ekki get ég
heyrt andskoti mikinn mun á
„Telegram Sam”, „Get It On” og
hvaö þau heita nú aftur.
Munurinn er álika mikill og á
„You Really Got Me” og „All Day
And All of the Night” með Kinks i
dentið. Ef til vill á ég eftir að fá
þessa fullyrðingu mina i andlitið,
þegar að þvi kemur að mér tekst
32 VIKAN 35. TBL.