Vikan - 28.09.1972, Blaðsíða 21

Framhaldssaga eftir W.D. Roberts. 3. hluti.
Gabrielle var bæði fögur og
aðlaðandi og ég furðaði mig á þvi
hversvegna hún hafði ekki gifzt
aftur. Hún var sem fædd til ásta.

— Þeim er ekki hleypt Ut fyrr en
komiöer myrkur. Og þaö er alltaf
hægt aö fara út i litla garöinn.
Hliöiö er alltaf læst á nöttunni,
svo þeir komast ekki þangaö inn.
— Þú ættir aö eiga litinn hund,
til aö leika þér aö. Litinn venju-
legan hund.
— Ég er meö ofnæmi fyrir
hundum. Lika köttum og hestum,
öllum dýrum. Læknirinn segir aö
ég megi hafa fiska, en til hvers
ætti ég aö hafa fiska? Ekki get ég
leikiö mér að þeim.
Ungfrú Dickman kom ut úr
herbergi, sem var á móti
stiganum. Mér var siöar sagt að
þaö væri vinnuherbergi Klemens.
Hún var ennþá hrörlegri 1 dags-
birtmvni, fölleit og háriö rytjulegt.
— Haldiö þér aö búfræöingurinn
veröi lengi upptekinn? sagði hún.
— Ég er sannarlega i þörf fyrir
kaffi, ég hef varla sofiö nokkurn
blund i nótt. Ég veit ekki hvort ég
næ þvi. Hann gæti tekið þaö illa
upp, ef . .
— Eigiö þér viö aö hann geti
ekki unnt yöur:aö fá kaffitima?
sagði ég hneyksluð.
— Nei, þér megiö ekki misskilja
mig, flýtti hún sér aö segja. Hann
er alls ekki þannig. Ég vil bara
ekki láta hann biða eftir mér. -
— Þaö er sjálfsagt öllu óhætt,
lögreglan er nýkomin.
— Jæja þá . . . Hún leit hvasst á
Claes. — Vertu ekki aö rifa ofan
af sárinu, þaö er búiö aö segja þér
þaö hundraö sinnum.
Claes horfði á hana, án þess aö
depla augunum, þar til hún var
horfin.
— Asni, sagöi hann, — þaö
kemur henni ekki viö. Hún lætur
svona bara af þvi aö hún þolir
ekki að sjá blóö. Hann horföi
rólegur á blóöið, sem vætlaöi úr
svolitlu sári viö olnbogann.
Hafði hann séö Hansson i nótt?
Ég virti hann fyrir mér og reyndi
ráöa þá gátu sem i huga hans bjó,
39. TBL. V|KAN 21