Vikan - 07.06.1973, Blaðsíða 19

hækkað um 30-40 cm. Það leysti
um leið vandann, sem fylgir ætið
hinum mikla fjölda tengi- og
rafmagnssnúra, sem koma þarf
fyrir i einu upptökustúdiói. Sandi
var ausið um öll gólf og á öll sam-
skeyti og i kringum allar stoðir i
húsinu, til þess að koma i veg
fyrir bergmál. Jafnvel há-
talarnir fengu sinn skammt.
Skermar voru byggðir i loftið,
sem var þakið með trefjaplasti.
Og mitt i öllum skarkalanum,
flæktist eigandi hússins bónda-
grey, boginn i. baki, með
instamatic myndavéiina sina
næstúm limda fyrir annað augað
og eiginhandaráritunarbókina
sina upp á vasann, milli þess sem
hann leit. eftir kúnum, sem
svöluðu forvitni sinni á gluggum
hins verðandi upptökustúdiós.
Til þess að geta minn'zt á öll þau
tæki, sem endanlega fengu sama-
staðinnan veggja bóndabæjarins,
þyrfti til heila bók. En jafnvel að
segja frá þvi öllu saman, þjónaði
vafasömum tilgangi, þvi slik frá-
sögn myndi aðeins svekkja þá,
sem halda að þeir hafi himinninn
höndum tekið, þegar þeir hafa
komist yfir hálfa tylft Dolby
tækja (Dolby eru sérstök tæki,
sem draga verulega úr öllu suði,
sem ávalt hefur fylgt segulbands-
upptökum) Allt var mjög svo
fullkomið, gert eins þægilegt og
hægt var, takkasystemið i al-
gleymingi, eins og einhver myndi
liklega segja.
Lögin á „Hollandi” eru samin
af öllum meðlimum hljóm-
sveitarinnar. Þeirra á meðal éru
tvö eftir nýjustu meðlimi Beach
Boys, þá Blondine Chaplin og
Ricky Fataar. Jack Rieley, sá
sem áður hefur verið minnst á, á
hluta i textanum, ásamt konu A1
Jardin, l.yndu. Jafnvel hundur
Jacks Rieley á sinn þátt i heildar-
sándinu. (Hann gelti á tveimur
stöðum).
Textarnir á „Kolland” eru
Jerry Lee Lewis
Þá gekk mikið á um daginn,
þegar Jerry Lee, sá gamli rokk-
ari, dvaldist vikutima i London og
hljóðritaði tveggja platna albúm
með efni sem kallast mætti klass-
iskir rokkarar. Þ.a.m. má nefna
Proud Mary, Memphis, Down
The Line, Whole Lotta Shakin
Goin’On, Jokebox, Johnny B.
Godde, Bad Moon Rising, listinn
var næstum endalaus. Honum til
aðstoðar voru ekki verri hljóm-
listarmenn en Klaus Woorman,
Alvin Lee, Peter Frampton, Rory
Gallagher, hljómsveitin Heads,
Hands and Feet, Delaney
Bramlett og trommuleikari
Faces, Kenny Jones.
Jerry Lee bjó svo að. segja i
Advision stúdióunum þessa 5
daga, sem hann var i London.
Kunnugir segja, að það hafi verið
likt Fort Knox, enginn fékk að
komast inn i stúdióin, án þess að
hafa áður farið i gegnum skoðun
hjá tveimur öryggisvörðum, sem
voru við dyrnar allan timann. Og
það var svo sannarlega lif og fjör
i tuskunum i kringum Jerry Lee.
Hlutirnir gengu fljótt fyrir sig, ein
æfing og svo upptaka, og i hæsta
lagi voru teknar tvær upptökur.
Og það var rétt svo, að hann gaf
sér tima til þess að fara inn i
stjórnherbergið, til að hlusta á
upptökuna, áður en hann var
byrjaður á næsta lagi.
öllum þötti ægilega gaman, og
flestir voru yfir sig hissa á hinum
mikla vinnuhraða Jerry Lee.
Áður en byrjað var á upptökunum
fyrir þessar tvær plötur, var ekki
búið að ákveða, hvaða lög átti að
taka. Jerry Lee sagði bara áður
en þeir bvrjuðu: „Ég skal spila
nokkur, sem þið kunnið, nokkur
sem þið kunnið ekki, og nokkur
sem ég kann ekki. Svo læt- ég
fljóta með nokkur, sem mig hefur
langað til að spila lengi”. Þá
hrópaði einn gitarleikarinn i
stúdióinu, „heyrðu, við skulum
prufa Whole Lotta Shakin’Goin-
’On” og áður en hann hefði lokið
siðasta orðinu, var Jerry Lee
hyrjaður á pianóinu, svo komu
hinir inn á eftir. Eftir 10 minútur
var lagið tilbúið hljóðritað og allir
voru inni i sjórnherbergi að
hlusta á árangurinn. Og Jerry
Lee var yfir sig hrifinn af
hjálparmönnunum sinum og lýsti
þvi yfir, að þeir gætu bara spilað
fjandi vel, jafnvel betur en hann
stundum og spilaði hann þó alls
ekki illa.
Fyrir nákvæmlega 15 árum,
upp á dag, var Jerry Lee einnig i
London við upptöku á L.P.
plötunni sinni Great Balls- Of
Fire. Algjör tilviljun, sem
einhver ympraði á við
upptökurnar um daginn. Þá varð
Jerry Lee að orði. „Hvað tfminn
flýgur, flestir ykkar voru þá bara
smápattar, en helv . . . .hafiði
lært fljótt”.
yfirgripsmiklir og litið sem
ekkert um endurtekningar, sem
svo mjög er algengt i nútima
textabransa. Þegar sögð er saga
Kaliforniu, sem er i þremur
þáttum, eru notuð i einum
þessara þriggja þátta, rétt Ijóð
Robinson Jeffers úr ljóðábálki,
sem ber heitið „Jeffers Country”.
(Jeffers er frægt ljóðskáld
bandariskt, f. 1887, d 1962).
Þegar þeir Fjörulallar eru
spurðir út i kostnað viðkomandi
„Holland”, þá eru engar
ákveðnar tölur nefndar og það er
ekkert liklegra en að þeir hafi
enga hugmynd um það. Þeir
segja þó — „nokkur hundruð
þúsund dollara”, svona til að
segja eitthvað. Það er ekki frá-
leitt að ætla, að kostnaðurinn við
upptökuna nálgist 50milljónir isl.
króna. Búnaðurinn einn, sem
notaður var við upptökuna
kostaði nálægt 20 milljónum isl.
króna, og er hann ekki innifalinn i
þessum 5ft milljónum En var
þetta þess virði? Um það verður
hver og einn að sannfærast
sjálfur, með þvi að hlusta á
„Holland”.
edvard sverrisson
3m
músflí með meiru
23. TBL. VIKAN 19