Vikan - 29.11.1973, Blaðsíða 12

1
wsÉPNÍI
■tm.
'%*■ Æ- t 'V
TT- <Li 5
j*”#'
%■' VW._,
BIIS
V-* |

liÍSÍ&afet^ _•'■• ;.,*-,• ■ r.
*mHW&iT& J
» ••• ■■ ■ l3B&giWV-
r ;*Æ

1 . l

NÝ framhaldssaga
II c •• -; ■ l ;
ftE 1 «

EFTIR
BETTY
ROLAND
Mia skyggndist áköf út I sjón-
deildarhringinn, þótt hún vissi
vel, aö Charles kæmi ekki fyrr en
eftir nokkrar klukkustundir. En
hún haf&i beöiö þessarar stundar I
fjögur löng ár, haföi í öll þessi ár
þráö þaö eitt, aö Charles sneri
aftur heim til New South Wales,
heim til Widgerie og hennar
sjálfrar.
Hvernig skyldi hann nú vera,
hugsaöi hún, eftir fjögra ára fjar-
veru. Mest alian þann tima, haföi
hann veriö I Cambridge, en lika
fariö I feröalög um Evrópu. Hann
hafði alltaf veriö hetjan hennar,
frá þvi aö hún kom til Widgerie
sem barn. Hún elskaöi þennan
frænda sinn af öllu hjarta.
Þegar hann fór, var hún
gelgjuleg skólastúlka, en var nú
oröin aölaöandi ung stilka, en aö
ööru leyti haföi hún ekki breytzt.
Charles var ennþá hetjan hennar
og myndin, sem hún átti af
honum, var slitin og þvæld og bar
þaö meö sér, aö hún haföi oft tekið
hana fram til aö skoöa hana og
skildi hana aldrei viö sig.
Myndina haföi hún sjálf tekið af
Charles, við pólókeppni, þar sem
hann hafði oröiö sigurvegari.
Hann var svo ótrúlega glæsilegur,
i hvitum reiðbuxum, skyrtan
opiní hálsinn og ljóst háriö úfiö i
vindinum. Hún mundi svo vel
hvernig glaðlegur hlátur hans
lýsti upp sólbrúnt andliliö.
Hún mundi það eins og heföi
Þegar Charles seig út úr bilnum, var Mia
viss um að hin langa bið hafði ekki verið
til einskis, að Charles myndi endurgjalda
þá ást, sem hún hafði alið með sér i
fjögur löng ár. En svo einfalt var það nú
ekki. Hún átti fyrir höndum langa og
erfiða leið, til að höndla hamingjuna.
þaö skeö I gær, þegar hann kom
til aö kveðja hestana i hesthúsinu,
hestana, sem höföu veriö svo snar
þáttur I lifi hans. Hún haföi
skokkað á eftir honum, næstum
má’.laus i bágindum sinum og
sorg yfir þvi.aö sjá af honum.
Hann gekk frá einum bás á
annan, strauk flauelsmjúkar
snoppurnar, klappaði fagurlöguð-
um höfðum hestanna, þangaö til
hann kom aö uppáhaldinu sinu,
gullinbrúnum gæðingi, með
FYRSTI
HLUTI
silfurlitt tagl og fax. Jason var
fæddur og uppalinn á Widgerie,
og fram aö þessu haföi enginn
setiö hann, nema Charles sjálfur.
— Vertu nú góöur strákur,
meöan ég er i burtu og geröu allt
sem Mia segir þér að gera, sagði
hann í skipunartón. Andköf fyrir
aftan hann komu honum til að lita
viö. Mia glennti upp augun i undr-
un. — Eg treysti þér til aö þjálfa
hann, meöan ég er i burtu, ég vil
nú siöur, að hann leggist i leti,
bætti hann viö glaölega.
— Attu viö, aö ég eigi aö sitja
hann?
— Einhver veröur aö sjá um að
hann hreyfi sig, og ég treysti ekki
heinum nema þér til að gera það.
Láttu hann bara hreyfa sig nóg og
passaöu aöhann veröi ekki feitur.
Charles geröi það með vilja, aö
segja þetta ósköp eðlilega og
foröaöist að lita á hana, vegna
þess að augu hennar voru full af
tárum og hann vildi ekki láta
hana skammast sfn fyrir þaö.
Hún var lika ákveðin I þvi, aö
gráta ekki fyrr en hann væri
farinn, hún vissi aö hann þoldi
ekki Istöðuleysi og hún heföi ekki
getað afboriö, aö hann færi aö
hlæja aö henni.
Hún haföi vitað þetta frá þvi
hún kom fyrst til Widgerie, átta
ára gömul. Marion Bellamy, eldri
systirmóður hennar, haföi opnað
bæöi faöm sinn og hjarta fyrir
litlu munaöarlausri telpunni,
misst hafði báða foreldra sina i
einu, i hræöilegu slysi.
Simon, maöurinn hennar, var
ekki siður hjartahlyr og tók henni
sem sinu eigin barni, en Charles
var ekki eins ánægöur, honum
fannst hún taka töluvert pláss i
þeim heimi, sem hann haföi fram
aö þvl, álitið sinn einkarétt. Þaö
var ekki fyrr en eftir alvarlegar
áminningar frá foreldrunum, að
hann gekkst inn á þaö, að sýna
henni alúð og með Hmanum varð
hann natinn viö að kenna henni
ýmis störf,aðallega aö sitja hest-
ana.
Það var engin tilslökun gerð
vegna þess að hún var telpa. Hún
varð sjálf að söðla hestinn,
kemba honum eftir dagsverkið,
fóöra hann og bera honum vatn,
yfirleitt að sjá um allar hans
þarfir og allt, sem hægt var aö
krefjast af góðum hestamanni.
Þetta hefði verið langur og
12 VIKAN 48. TBL.