Vikan - 01.08.1974, Qupperneq 13

London er full af vofum, enda á engin
borg sér eins litrika og blóðuga sögu og
hún. Flestar þær byggingar, sem komið
hafa við þessa sögu, standa enn þann dag
i dag. Og margir hafa orðið fyrir dapur-
legum örlögum I þessari borg. í fáum
im er lika jafnmikið af kirkjum,
lúsum og krám og i London og það er
kannski einmitt á slikum stöðum, sem
eitthvað sögulegt gerist.
t þessari kirkju er fyrrum
sóknarprestur á ferli, sorgmædd-
ur á svip.
Og þa& sama er a& segja um
hundinn. Þegar fólk reynir að
nálgast hana, hverfur hún inn i
múrinn.
Við Mitre Square sást siðastlið-
ið haust eitt fórnarlamba hins
þekkta Hnifa-Jacks, falleg ung
kona, sem hann myrti árið 1888.
Og kona nokkur, sem býr beint á
móti Marble Arch, segir, að einn
morguninn, þegar hún opnaði
gluggann til þess að hleypa inn
hreinu lofti, hafi hún séð aftöku á
torginu. A aftökuna horfði .
fjöldinn allur af fólki, sem klætt
var gamaldags klæðnaði, en
þegar hún æpti yfir sig, hvarf
sýnin. Og rithöfundurinn
Aikmann hefur mætt vofu manns,
sem féll' út um gluggann á
hótelinu Little Venice. Þessi
upptalning er bara litill hluti allra
þeirra dularfullu atburða, sem
gerast i London.
Silkiklæddur maður,
sem hlustaði á
tónlist Sæveruds.
Anne Marie Bang heyrir stund-
um klukknahljóm á nóttinni. Hún
veit, að einu sinni stóð litil kirkja i
nágrenninu. Per maður hennar
heyrir hins vegar ekki klukkna-
hljóminn. En eins og Peter
Underwood segir — er fátt fólk,
sem bæði er heilt á sál og likama
og heyrir og sér yfirnáttúrleg
fyrirbæri.
Og Anne Marie litur út fyrir að
vera fullkomlega heilbrigð bæði á
likama og sál, svo að það hljómar
trúver&uglega, þegar hún segir
frá þvi, aö á Sæverudtónleikum i
St. James Park hafi hún allt i einu
séð ungan og laglegan mann i
gráum silkihnébuxum. Hann
horfði svolitið óánægjulega á
planóleikarann, sem lék þessa
nútimatónlist. Hún veitti mannin-
um samt enga sérstaka athygli,
þvi að það er ekki óalgengt aö sjá
fólk I London klætt alls konar
múnderingum, sem minna frem-
ur á leikbúninga en venjulegan
klæðnaö, en þegar maðurinn leyst
ist allt i einu upp fynr augunum á
henni og Per haföi ekki séð neinn
silkiklæddan mann, skildi hún að
þarna var maöur frá fyrri öldum i
heimsókn. Kannski honum hafi
mislikað tónlistin og mannfjöld-
inn utan við höllina sina.
Svarta nunnan
i Englandsbanka
Peter Underwood hefur gert
kort af London, sem hann hefur
merkt inn á staðina, sem vofurn-'
ar sýna sig á. Við skulum lita á
þetta kort og hafa það til að styðj-
ast við á ferð okkar um borgina.
Og að sjálfsögðu byrjum við i
City. Þessi hluti bæjarins er næst-
um mannlaus á kvöldin, þegar
búið er að loka skrifstofunum og
matsölustaðirnir og krárnar eru
hættar að afgreiða viðskiptavini
sina. Þess vegna er það alls ekki
sjaldgæft, að sá, sem einn er á
ferö, verði var við ýmislegt þar á
kvöldin.
t Englandsbanka eru tvær vel
þekktar vofur. önnur er fyrrver-
andi bankagjaldkeri, sem var
næstum tveir metrar á hæð. Hann
var uppi á 18. öld og óttaðist, að
likami sinn yrði seldur háskólan-
um eftir að hann dæi. Þess vegna
fékk hann bankastjórann til þess
að lofa sér þvi, að hann yrði graf-
inn inni i sjálfri hvelfmgunni. En
þar finnur hann Biemilega enga
ró, þvi að hann er enn á sveimi á
göngunum og hræðir næturverð-
ina.
„Svarta nunnan” er svart-
klædda konan, sem stendur á
dimmum vetrarkvöldum utan við
bankann og hórfir upp i gluggana,
kölluð. Saga hennar er dapurleg.
Bróðir hennar starfaði i bankan-
um. Hann gerðist nokkuð fingra-
langur og notaði peninga bankans
til þess að spila fjárhættuspil og
taka þátt I vafasömum viöskipt-
um. Hann keypti fallegt hús og
þar fékk Sara systir hans hús-
móðurstarfiö. Veslings Sara hélt,
að bróðir hennar hefði hagnazt
svona vel á viðskiptunum og vissi
ekki, að einn daginn var hann
handtekinn, settur I fangelsi og
dæmdur til dauða. Vinir hans
höföu hrifizt af Söru og sögðu
henni, að hann væri á ferðalagi á
vegum bankans. En þegar leið og
beið án þess hann kæmi heim, á-
kvað hún að fara i bankann og
spyrja, hvort það væri langt
þangað til hann kæmi aftur.
31. TBL. VIKAN 13
L