Vikan - 01.08.1974, Blaðsíða 38

ekki, hvernig hann ætti að koma
j orðum að þvi. Það eina, sem hann
j gat sagt, var: — Rósa, ég var svo
■áhyggjufullur. Ég var rétt að þvi
I kominn að sleppa mér.
En hún svaraðijessu engu. Að
vera hérna. Að finna hana við
hliðina á sér, finna einskonar
sameiningu þeirra, að finna hold
hennar undir hendinni — það gæti
læknaö þjáninguna af undanfar-
inni hræðslu. Hann bylti sér á
hliðina Hún sneri að honum bak-
inu. Þá tók hann hendinni hægt og
varlega yfir um hana. Hún hvorki
hreyfði sig né neinum mótmæl-
um. Flóðalda vonar og eftirvænt-
ingar fór um hann allan. Þrátt
fyrir skapið i sér var hún fegin að
v'éra komin heim og ánægð, að
hann skyldi vera hjá henni. Hann
þrýsti hendinni á brjóstið á henni.
Það var honum huggun að finna
hlýjuna af henni, af mjúku hold-
inu. Það var það sem hann
þarfnaðist. Hjónabandið þeirra
gæti orðið innilegt og þýðingar-
mikið.
Hún sagði: — Geturðu aldrei
stillt þig um aö vera að káfa á
mér?
Hann lét höndina siga og dró
hana að sér, og sneri sér frá
henni, særður og auðmýktur.
Hann vissi, að hún hafði þagað
svona lengi, aðeins til þess að
vekja hjá honum von, til þess að
geta eyðilagt hana aftur.
Honum leið illa og hann var
fullur haturs. En hatrið beindist
gegn honum sjálfum, fyrir að
vera að koma sér i aðstöðu, sem
gat ekki oröiö honum til annars en
ama.Hannhefði þó mátt vita, eftir
skapinu i henni, að hún átti ekki
til annaö en illsku og illkvittni
handa honum.
En þörfin var sú sama eftir sem
áður. Hvorki auðmýking né reiði
gátu eytt henni. Þessi þögn og
kuldalega einangrun olli honum
engu minni sársauka en undan-
genginn ótti. Hann gat beinlinis
ekki legið svona og fundið þessa
þörf, þörf á að snerta hana með
hendinni. Það var þaö eina, sem
hann þorði aö þrá, en hann þráði
þaöbara svo óskaplega. Áð i-eyna
aftur mundi bara gefa fyrirlitn-
inguna hennar i aðra hönd, en allt
var þó ‘betra en aðskilnaður.
Hann verkjaði i hendurnar af
löngun til að snerta hana. Hann lá
svona þangað til hann hélt, að hún
væri sofnuð og læddi þá hendinni
yfir hana.
En hún var ekki sofnuð. — Viltu
láta mig i friði með þessar
bómullartfnsluhendur þinar?
Hann fór fram úr og tók að
klæöa sig. Og til þess að reyna að
bera sig mannalega, sagði hann:
— Égman þaðnúna,aðég þarf að
fara aftur til Sorrens. Svo gekk
hann út úr herberginu, og
auðmýkingin varð að sjálfsásök-
un, fyrir að hafa ætlað að gerast
nærgöngull við hana þega,r hún
var þreytt.
Þegar Rósa heyrði Lew ganga
niður stigann, bylti hún sér á bak-
iö. Reiðin sjatnaði heldur. Hún
hugsaði til mannsins sins með
kuldalegu hatri. Hugsunin um, að
hann skyldi geta ruðzt hér inn og
káfað á henni.... Þessi vand-
ræðalega framkoma hans var
móðgun við hana. Fyrst að verða
vitlaus af hræðslu og siöan koma
skriðandi að biðja um samúð
hennar. Og hann hagaði sér eins
og ekkert hafði gerzt — eins og
hún væri ekki búin að slita sig frá
honum.
En svo spurði hún sjálfa sig,
hvaö hún hefði grætt á þessum
óvænta aðskilnaði. Hún var ekki
búin að ná i Latimer. Nú hlaut
hann að vera einhvers staðar hátt
á lofti að fljuga til Chicago án
hennar. Það versta, sem hana
hefði getað órað fyrir, var nú
komiö fram. Hún hafði fundið
hann og boðið sig fram. Hann
hafði þegið boðið og siðan strokið
frá henni.
XII.
Það sást á ýmsu, að halla tók af
sumri. Hádegisskuggarnir lengd-
ust, og ferski liturinn á trjánum
dökknaði. Og enda þótt enn væri
heitt á daginn, var rétt eins og
einhver frostþefur af nóttinni.
Elgur hamaðist við að safna sér
eldivið úti i skóginum. Bak við
kofann sinn var hann að kljúfa
sedrusviö til uppkveikju og harða
eik til að hita upp með i vetrar-
kuldanum. Þegar kuldinn kæmi
fyrir alvöru yrði nauðsynlegt að
kveikja upp i báðum
eldstæðununu Hann hjó tré og
sagaði það niður i búta, sem siðan
yrði hægt að flytja heim á sleða.
Hann fór sér öllu hægt, þvi að
veörið gaf til kynna, að veturinn
mundi ekki koma mjög snögg-
lega. En hugurinn hjá honum var
ekki eins hress og likaminn. Sið-
asta fylliríið hjá honum hafði
verið stutt, og tilgangurinn með
þvi hafði ekki verið náð nema að
nokkru leyti. Hugurinn reikaði til
fortiðarinnar. Lily...... Hvar
skyldi hún vera? Lifandi eða
dauð? Og krakkarnir — þeir voru
nú orðnir aðkonum. Vissu þær, að
hann væri til, eða áttu þær annan
föður, sem þær héldu sig eiga
tilveru sina að þakka? Ef hann nú
færi heim aftur....?
Á þessum svala morgni meðan
hann var að snyrta viðarbútana
af sedrustré, sem hann hafði fellt,
heyrði hann riffilskot. Tvö snögg
skot. Hann hallaði sér fram á öx-
ina og setti á sig áttina, sem skot-
in komu úr. Siðan flýtti hann sér
inn i kofann, tók riffilinn sinn og
lagði af stað út i skóginn. Hann
stefndi eftir þvi sem hann bezt gat
munað eftir skothvellunum, hratt
og hljóðlaust með óstyrku
göngulagi. Fæturnir á honum
gengu gegn um undirskóginn og
óðu gegn um hann frekar en
traðka hann undir fæti. Þannig
heyrðist ekkert til hans.
Það leið ekki á lönguáður en
hann heyrði lágt mannamál.
Hægar og hljóðlegar en áður hélt
hann áfram. Loks sá hann tvo
menn i einu rjóðrinu. Og þaö lá
dádýr hjá þeim, sem búið var að
taka innan úr. Annar maöurinn
var að birkja það með hnif i
hendi, skóf fitulagið undir skinn-
inu og fló skinnið af.
Elgur hreyfði sig ekki en stóð
og horfði á þá. Latimer leyfði
enga dýraveiðar á landi sinu og
löglegi veiðitiminn var enn ekki
kominn. En þessir menn voru
ekki glæsibúnir veiðimenn að
sunnan. Þetta voru sveitamenn.
Ekki sportveiðimenn, heldur ná-
grannar sem voru i kethraki
handa heimilunum sinum. Þeir
mundu taka veiðina sina og
læöast burt. Þetta voru ábyrgir
menn, sem mundu ekki kveikja i
skóginum.
Elgur sneri við þegjandi og
gekk heim á leið. Hugurinn
snerist að Rósu. Hann sagði við
sjálfan sig, að þegar hann hefði
lokið við eldiviðinn, skyldi hann
taka sér nokkra daga og leita uppi
bifurgrenin og veiða nógu mörg
skinn i kápuna handa henni. Þó að
það mundi ekki mikinn vanda
leysa. En kannski gæti þaö sefað
mestu ólundina i henni. Og Lew
mundi verða honum þakklátur.
Og sá vesalingur mundi hafa gott
af að losna við versta broddinn af
áhyggjunum út af henni Rósu.
Hann kom við heima há sér til
þess að losna við riffilinn og doka
yfir einni tóbakspipu. Þegar hann
sat þar og hallaði sér aftur I stóln-
um, var hugurinn ekki við fagra
haustdaginn eða verkið, sem hann
var að vinna, heldur við löngu lið-
inn tima og fólkið sem þá var....
Tóbakiö I pipunni varð að ösku.
Hann sló hana úr pípunni, stóð
upp og gekk til dyra. Hann hafði
verk að vinna.
Þegar hann kom út leit hann út
yfir vatnið af gömlum vana. Það
var eggslétt og speglaði bláan
himininn. Augun litu yfir það
fram og aftur en staðnæmdust
snögglega. Þarna var bátur á
vatninu, sem stefndi áleiðis til
bryggjunnar hans. Það var hans
bátur, sem hann hafði skilið eftir
við endann á stignum. Gestir.
Ekki vissi hann, hverjir þeir
gætu verið. Eins og vénjulega
greip hann einhver spenna, þegar
gesta var von.
Liklega einhver, sem langaði til
að fiska. Hann leit ekki af bátn-
um, sem nálgaðist. Vatnsflötur-
inn var bjartur, og glitraði, svo að
Hrúts
merkiö
21. marz —
20. aprll
Flestir þeir, sem
fæddir eru i hrúts-
merkinu, munu I þess-
ari viku standa fyrir
einhvers konar gesta-
boði eöa samkvæmi.
Og öll þessi boð eiga
það sammerkt, aö þau
iu h^pgnast mjög
Nauts-
merkiö
21. aprll —
21. mal
pu teiur pig vera mjög
illa settan efnahags-
lega um þessar mund-
ir, en þú lætur þaö þó
ekki koma i veg fyrir
að þú lyftir þér ærlega
upp I vikunni. Notaðu
hvert tækifæri til þess
að bæta synbandið
við gamlan^in þinn.
22. mai —
21 jó’il
Nú finnst þér vera far-
iö að syrta 1 álinn og
þér finnst eins og tak-
markið muni aldrei
nást, en þessi svart-
sýni dugir ekki lengur.
Þú verður aö rffa,þig
upp úr bölsýninni og
læra að horfa bjartari
augum fram á veginn.
Krahba-
merkið
22. júni —
22 jlill
Ljóns
merkiö
24. júli -r
21 ngiist
Meyjar
merkiö
24. ágúst —
22 srpt
Þér vegnar óvenju vel
á vinr.ustað núna I vik-
unni og þaö má mikið
vera, ef þú færö ekki
kauphækkun, eða ein-
hverja aöra ivilnun.
Gættu þess að láta
þetta ekki stiga þér til
höfuðs, þvi að þá áttu
hættu, að samstarfs-
fólk þitt snúi við þér
bakinu.
Þú hefur slæma sam-
vizku þessa dagana og
það ekki að ástæðu-
lausu. Reyndu nú að
sýna, að I þér býr tölu-
verð einurð og bættu
fyrir mótgeröir þinar i
garð saklausra aöila.
Miðvikudagurinn er
kjörinn til stuttra
ferðalaga.
Reyndu að vera þolin-
móðari en þú hefur
veriö undanfarna
daga og vikur, þvi að
þessi æöibunugangur
hefur ekkert að segja.
Þú verður líka aö læra
að sýna öörum meiri
tillitssemi, en þú hefur
gert að undanförnu.
38 VIKAN 31.TBL.