Vikan - 17.10.1974, Blaðsíða 13

hæfileika Hendrix. A þeim timum
voru aöstoðarhljóðfæraleikarar
agaðir bæði i framkomu á sviði
jafnt sem utan þess. Eftir að hann
hafði leikiö með Little Richard
gekk hann i liö með Isley
Brothers, en hann var ekki
ánægður þar. Hann þakkaði pent
fyrir sig og hélt til New York.
1 New York byrjaði hann að
leika með Curtis Knight m.a., og
á timabili klæddust þeir
leópardaskinni, sem virtist ein-
hver áhrif hafa, þvi Hendrix fékk
fljótlega plötusamning. Hann var
þá næstum fullmótaður persónu-
leiki. Hann haföi ákveðna næstum
kuldalega framkomu. Þar kom að
þvi, að hlutirnir byrjuðu aö snú-
ast. Chas Chandler, bassaleikari
hljómsveitarinnar Animals, tók
hann upp á arma sina og hélt með
hann til London.
Það var imynd hans, sem sló
Englendinginn fyrst. Hann'virtist
villtur, og sumum stóð beygur af
honum. En það, sem hann gerði á
sviðinu i London dró fólk að
langar leiðir. Hann spilaði m.a. á
gitarinn með tönnunum, sem
þótti nokkuð nýstárlegt i þá daga,
svo ekki sé meira sagt. Flestir
meiriháttar tónlistarmenn i
London mættu, þar sem Hendrix
spilaði. Það var áriö 1966, og
Dylan og Bitlarnir áttu senuna.
Þá kom platan, sem átti eftir að
vekja athygli almennings á Jimi
Hendrix. Hey Joe kom á litilli
plötu, og framtiöin var tryggð.
Hann stofnaði nýja hljómsveit
The Experience, þar sem N.oel
Redding lék á bassa og Mitch
Mitchell á trommur. Hann kom
sér vel á strik og undirbjó Ame-
rikuferð. 1 þetta skipti sem
skemmtikraftur. Hann kom fyrst
fram á hljómleikum i Monterey i
júli 1967. Hann hafði snúið aftur
til Bandarikjanna sveipaður
frægðarljóma, en landar hans
vissu ekki alveg, hvernig þeir
áttu að, taka honum. En eftir
hljómleikana i Monterey vissu
þeir það. Hann framkvæmdi þar
einhverja eftirminnilegustu
hljómleika fyrr og siðar. Þvi, sem
hann gerði þar, hefur hins vegar
litið verið flikað, og fáir vita um
það. Eftir að hafa leikið og sungið
sig inn í hjörtu landa sinna,
brenndi hann gitarinn á sviðinu.
Þessi atburður var festur á filmu
og varðveittur. Næstu þrjú árin
vann hann sig upp á toppinn sem
gitarleikari, hljóðritaði tónlist
sina og ávann sér oröspor innan
poppheimsins svokallaöa og var
jafnframt áhrifavaldur óteljandi
gitarleikara um allan heim.
Þeirra áhrifa gætir ennþá mikið.
1 tónlist sinni blandaði hann
næmi og ársásarhvot hinnar svo-
kölluðu svörtu tónlistar saman
viö menntaða og háþróaða tónlist,
sem fram að þessu hafði aöeins
verið tengd jass og hinum allra-
bestu hvitu gltarleikurum.
Hugarflug hans i textagerð og
frumleiki hans i söng var ein-
stakt, en jafnvel það féll i skugga
gitarleikarans Jimi Hendrix.
Þegar hann tók.sóló var sem hinir
raunverulegu töfrar kæmu fram.
Það var sem hann gæti látið
hljóðfærið tala — lýsa tilfinningu
nákvæmlega meö samfelldum
nótum.
Þróun tónlistar hans var sem
heild mjög sannfærandi, en slikt
hið sama er ekki hægt að segja
um einkalif hans. Hann átti I úti-
stöðum við umboösmann sinn,
sem varð til þess að Chandler
yfirgaf hann. Chandler hafði
fram að þessu verið hans stoö og
stytta i einu og öllu. Uppfrá þvi
fóstraði Hendrix með sjálfum sér
eigin leyndardóm eða mystik og
þá tilfinningu, að hann væri kjör-
inn af æðri máttarvöldum til þess
koma tónlist sinni á framfæri viö
umheiminn. Hann lagði sjálfur
sitt af mörkum til þess magna
goðsögnina um sjálfan sig, sem
um leið hóf hann upp yfir fólkiö og
úr sambandi við það. Um leið
jókst tala þeirra, sem vildu ná til
hans og taka þátt í lifi hans og
tónlist.
Jafnvel nú eftir dauða hanls er
til fólk, sem heldur fram vinfengi
sinu við Hendrix og segir, að það
hafi skilið hann, þegar enginn
annar gerði það o.s.frv. En hin
sanna saga um hið flókna lif hans
og þau vandamál, sem hann átti
viö aðglima, er óljós. Aðeins tón-
listin er eftir sem vitnisburður
um það, sem hann afrekaði.
Alice Cooper
Bowie -
Peter Gabriel
42.TBL. VIKAN 13