Vikan - 17.10.1974, Blaðsíða 23

hendur vib þau og gengu svo að
borði sinu.
— Helen, þú varst nú ekki bein-
linis alúðleg við systkinin.
Hún fékk sér meira af salatinu
og sagði. — Þau eru undirförul,
sástu það ekki, fölsk, já fölsk eins
og unnusti minn. Hún brosti
striðnislega. — En það er einhver
alvara þarna á bak við, hélt hún
áfram og lagði frá sér gaffalinn.
— Ég er viss um að þau eru að
leika. Mér þætti gaman að vita,
hvað þau eru i raun og veru að
gera hérna og hvers vegna þau
komu til aö tala viö oktyir.
David leit á klukkuna. — Nú er
klukkan hálf tiu, frú Desgranges
hlýtur að vera komin heim.
— Við förum þá, þegar þú ert
búinn meö matinn þinn, sagði
Helen, — en fyrst verðum við að
fara i kurteisisheimsókn i eldhús-
iö.
Það tók nú len'gri tima, en þau
höfðu reiknaö með. Meðan Helen
talaði ákaft við herra Valentin,
virti David fyrir sér öll þessi
ósköp af koparpottum og pönnum
og var orðinn hálf sljór af hvit-
laukslyktinni, þegar Helen snerti
handlegg hans. Þau kvöddu á
báöa bóga og svo fóru þau út úr
eldhúsinu.
■ — Jæja, þá er þvi lokið, sagði
Helen, þegar þau gengu út að litla
bilnum.
— Jæja, jæja, sagöi David. —
Hvaö var það sem fór fram hjá
mér?
— Heyröiröu ekki það sem
Valentin sagöi? Hann var einn af
undirforingjum Marcels. Hann
hefur þekkt hann frá barnsaldri.
Og hann sagði, að frú Desgranges
sé ein af æskuvinkonum Marcels.
Frú Desgranges átti heima i
elzta hluta bæjarins og þar voru
göturnar mjög þröngar, eiginlega
ekki annað en stigar'. Þau stöðv-
uðu bilinn við brúna og örkuðu
gegnum skuggalegar göturnar,
þar sem langt var milli götuljósa.
• — Ég á von á hnifi i bakið á
hverri stundu, sagði David og
reyndi að horfa i kringum sig.
• — Ég er sammála, þetta er
anzi draugalegt, sagði Helen. —
En þaö er sagt að jafnvel hrein-
ustu meyjar, séu alveg öruggar
hér. En það er ekki um annað aö
ræða, en aðganga, billinh minn er
jafnvel of breiður.
David nam staðar undir ljós-
keri og rýndi i blaðsnepilinn, þar
sem hann hafði skrifað heimilis-
fang frú Desgranges. — Hérna
stendur þáð. Hefurðu nokkra hug-
mynd um, hvar við erum?
• — Nei, ekki þá minnstú.-.
— Mig minnir að Gautier hafi
sagt, að það hafi verið alveg uppi
á hæðarbrúninni, nálægt kirkj-
unni. Sjáðu, þerna er kirkjuturn-
inn.
Þau fóru eftir turninum, sem
bar við himin. Þegar þau nálguö-
ust hann meir, urðu göturnar
ennþá þrengri, en svo komu þau
skyndilega aö litlu gangstéttar-
kaffihúsi og þar sátu þrir við-
skiptavinir. Þau gengu inn á veit-
ingastofuna og spurðust fyrir um
húsið.
Framhald I næsta blaöi
þau verða aldrei
leiðá
LEGO kubbarnir eiga sívaxandi vinsældum að fagna
hjá börnunum, því að LEGO grunnöskjúrnar eru barmafullar
af möguleikum til fjölbreyttra leikja.
LEGO kubbar, til að byggja
úr skip, sem jafnt má sigla á
gólfteppinu og í baðkerinu.
Húsgögn úr LEGO kubbum.
Nú geta börnin byggt heilt
brúðuhús, með húsgögnum
eftir eigin hugmyndum.
REYKJALUNDUR
VINNUHEIMILIÐ AÐ REYKJALUNDI
AÐALSKRIFSTOFA REYKJALUNDI, Mosfellssveit - Sími 91-66200
SKRIFSTOFA í REYKJAVÍK, Suðurgata 10 - Sími 22150
42. TBl. VIKAN 23
JNGASTOfANHFI
&s* BBjOrnssonl