Vikan - 06.02.1975, Qupperneq 17

trjálaufiö, fundið til skjálfta við
tilhugsunina um hve einskis nýtt
hjóm hver rós er og hve hörkulegt
skin sólarinnar var á nýgræöirigi
haustsins. Nýr heimur mun hafa
birzt honum, efniskenndur, en svo
óraunverulegur eigi að siður,
heimur fullur af vesælum vofum,
sem áttu drauma eina fyrir lifs-
anda og læddust ruglaðar um i
blekkingu sinni... ekki ólikt þeirri
öskugráu furðuveru, sem á þess-
ari stundu læddist að honum
sjálfum I skjóli af laufvana
trjám.
Bilstjórinn, — hann var einn af
skjólstæöingum Wolfshiem, —
heyröi skothvellina. Seinna gat
hann ekki gefið aðra skýringu en
þá að hann hefði ekki gefið þeim
mikinn gaum. Ég ók beina leið
heim til Gatsby frá brgutarstöð-
inni og komst að raun um að eng-
inn hafði talið neitt athugavert á
seyði, fyrr en ég hljóp upp þrepin.
En ég er fullviss um að á samri
stundu varð þeim það ljóst. Næst-
um án þess að orð væri sagt hlup-
um við fjórir af stað, bflstjórinn,
þjónninn, garðyrkjumaðurinn og
ég og flýttum okkur i átt að sund-
lauginni.
örlitil hreyfing varð greind á
yfirboröi hennar, vegna streymis
vatnsins, sém rann út viö annan
endann, en endurnýjaðist við
hinn. Flotsængin hreyfðist ögn til
á þessum gárum, svo smáum að
vart mátti kalla þær visi að öldu-
hreyfingu og bar hana hægt nið-
ur laugina með byrði sina. Litill
vindsveipur, sem ekki náöi að
hrófla við vatnsborðinu hið
minnsta, reyndist þó þess um-
kominn að breyta tilviljunar-
kenndri stefnu hennar og hins til-
viljunarkennda farms hennar.
Hún rakst á litinn flota af sölnuðu
laufi, sem hún greiddi sundur viö
hliö sér og dró út i rauðan grann-
an hring, llkan þeim, sem þeir
merkja tollskyldu vöruna með.
Viö vorum lagðir af stað með
Gatsby i átt til hússins, þegar
garðyrkjumaðurinn rakst á lik
Wilsons i grasinu skammt frá og
mælir óskapanna var fylltur.
Framhaldssaga
„Guð veit hvað þú hefur hafzt^að,
allt sem þú hefur tekiö þér fyrir
hendur. Þú getur leikið á mig, en
þú getur ekki leikið á Guð!”
Michaelis stóð aö baki honum
og brá i brún, þegar hann varð
þess var að Wilson horföi I augu
Dr. T.J. Eckleburgs, sem nú voru
rétt komin I ljós út úr nóttinni,
dauðaföl og ógnandi.
— Guð sér allt, áréttaöi Wilson.
— En þetta er bara auglýsing,
fullvissaði Michaelis hann um. Af
einhverjum orsökum sneri hann
sér þó frá glugganum og leit aftur
fyrir sig. En Wilson stóö þarna
langa stund, meö andlitið þétt upp
við gluggarúöuna og kinkaði kolli
i morgunsklmunni.
— 0 —
Klukkan sex um morguninn var
Michaelis yfirkominn, og hann
var forsjóninni þakklátur, þegar
hann heyrði bil stanza fyrir utan.
Það var einn vökumannanna frá
kvöldinu áður, sem lofaö hafði að
koma aftur, svo hann tilreiddi
morgunverö handa þremur, sem
hann og sá nýkomni neyttu sam-
an. Wilson var nú rórri og Micha-
elis fór heim til sin að sofa. Þegar
hann vaknaði fjórum stundum
seinna og hraðaði sér á ný út i
bilaskýliö var Wilson horfinn.
Feröir hans, — hann var gang-
andi allan timann — voru siðan
raktar til Port Roosevelt og það-
an til Gad’s Hill, en þar keypti
hann sér samloku, sem hann ekki
át, og kaffibolla. Hann hlýtur að
hafa verið þreyttur og þvi farið
sér hægt, þvi ekki kom hann til
Gad’s Hill, fyrr en um hádegi.
Fram til þess tima var þannig
engum vandkvæöum bundiö aö
geta sér til um athafnir hans, —
einhverjir drengir höföu séð
mann sem virtist „hálf-vitlaus”
stara á óvenjulegan hátt á bila
þá, sem fram hjá óku. En þá tóku
viö þrjár klukkustundir, sem eng-
ar spurnir var af honum að hafa.
Með að visa til þess, sem hann
hafði sagt Michaelis, að hann
„þekkti ráð til að komast að þvi”,
gerði lögreglan ráð fyrir að hann
hefði gengið frá einni benzinstöð
til annarar og spurzt fyrir um
gulan bil. Hins vegar hafðist ekki
uppi á neinum benzinafgreiðslu-
manni, sem haföi séö hann, svo
telja varð mögulegt að honum
heföu veriö auðveldari og greið-
ari leiðir kunnar að marki sinu.
Klukkan hálf þrjú var hann að
Vestra Eggi, þar sem hann spurði
einhvern til vegar að heimili
Gatsby. Þvi var augljóst að hann
þekkti Gatsby með nafni, þegar
þar var komið sögu.
— 0 —
Klukkan tvö klæddist Gatsby
baöfötum og gaf þjóninum fyrir-
mæli um að ef einhver hringdi,
skyldi sér gert aðvart. Hann fór
inn I bilskúrinn og sótti þangaö
vindsæng, sem gestir hans höfðu
leikiö sér að um sumarið, og bfl-
stjórinn aðstoðaði hann við að
blása hana út. Þá skipaöi hann að
bflinn mætti ekki hreyfa úr bil-
skúrnum undir neinum kringum-
stæðum, — þetta þótti undarlega
fyrir lagt, þvi hægri hjólhlifin
þarfnaðist viðgerðar.
Gatsby tók vindsængina á herð-
ar sér og lagði af staö til sund-
laugarinnar. Hann stanzaöi einu
sinni á leiðinni, til að fá hentugra
tak . á sænginni og bflstjórinn
spuröi hvort hann þarfnaöist
hjálpar. En hann hristi aðeins
höfuöiö og hvarf andartaki seinna
á milli trjáa.
Engin simboö bárust, en þjónn-
inn neitaði sér um miðdegislúr-
inn, til að taka við þeim. Hann
beið til klukkan fjögur, — eða þar
til löngu eftir að enginn var til aö
sinna þeim, þótt svo þau hefðu
borizt. Ég er þeirrar skoðunar að
i hjarta sinu hafi Gatsby ekki átt
von á aö þau kæmu, og ef til vill
stóð honum nú á sama. Hafi sú
verið raunin, hlýtur hann aö hafa
fundiö að hinn gamli ylriki heim-
ur hans var honum nú horfinn og
að of lengi haföi hann goldið dýru
verði fyrir draumsýn eina. Senni-
lega hefur hann séð rifa i fram-
andlegan himin gegn um sölnandi
Málningarvörur
(VVCaCcXwuc
Elsta og reyndasta málningavöruverzlun landsins i
nýjum húsakynnum aö Grensásvegi 11 — simi
83500. Erum einnig á gamla staönum Bankastræti 7
simi 11496.
6. TBL. VIKAN 17