Vikan - 13.02.1975, Blaðsíða 36

— Ég hefi ekki flutt þaöan aftur.
Ég ætlaBi aö gera þaö, en þetta er
besta herbergiö uppi. Fötin þin
eru öll I skápunum og allt er meö
sömu ummerkjum I biiningsher-
berginu.
Hann kom fljótlega niöur aftur
og lagöi hreinu fötin I eldhússtól.
Hún varaöist aö lita á hann,
meöan hún eldaöi nærandi súpu
handa honum úr kjöti og græn-
meti. Hún setti llka stóra ölkrús á
boröiö. Hún frekar skynjaöi en sá,
aö hann nuddaöi sápulööri um sig
og skolaöi sig svo vandlega. Allan
tlmann hélt hún áfram sögu sinni.
Hún svaraöi llka öllum spurning-
um hans og smám saman var
hann búinn aö fá alla söguna,
þegar múgurinn réöist aö húsinu
og hvaö þaö kostaöi hana.
— 0, aö ég heföi veriö hér þá!
sagöi hann æstur.
—■ Ég var sannarlega glöö yfir
þvl, aö þú varst vlös fjarri.
Svo heyröi hún aö votir fætur
hans skullu á eldhúsgólfinu og
henni var ljóst aö hann var kom-
inn upp úr balanum.
— Ég verö sannarlega -aö
þakka Manning lækni fyrir alla
aöstoöina, ef ég hitti hann ein-
hverntlma. Þaö voru engin sér-
stök blæbrigöi I rödd hans..— Þaö
var svei mér heppilegt, aö hann
skyldi koma hingaö til York.
Veistu nokkuö hvers vegna hann
kaus aö koma hingaö?
— Hann kom til aö hitta mig
aftur, svaraöi hún hreinskilnis-
lega. En hún hélt samt niöri I sér
andanum, til aö heyra glöggt
hvernig honum yröi viö þá yfir-
lýsingu og beiö eftir þvl hvaö
hann segöi næst.
En Bryne gaf sér góöan tlma.
Hún heyröi aö hann þurrkaöi sér
vandlega og svo skynjaöi hún aö
hann var aö tina á sig spjarirnar.
Hún heyröi skrjáfa I silkikragan-
um á sloppnum hans. — Hafiö þiö
hist oft? spuröi hann svo aö lok-
um.
— Mjög sjaldan. Þaö eru fleiri
vikur sföan hann hefur komiö
hingaö. Hún leit til hans, þegar
hann var aö draga balann úr vegi
og tæma úr honum vatniö, bjóst
viö þvl, aö hann myndi spyrja
einhvers frekar, en hann gerði
þaö ekki.
Meöan hann var að boröa, tók
hún saman blautu handklæðin og
óhreinu fötin og setti það I þvotta-
körfuna I þvottahúsinu. Þegar
hún kom aftur inn I eldhúsið,
lagöist hún á hnén og þurrkaöi
vætuna af gólfinu. — Viö verðum
aö afmá öll merki þess aö þú hafir
veriö hér. Ég er að hugsa um
hvernig ég get best haldið þér
leyndum.
Hann hrukkaöi ennið. — Ég
kann ekki viö aö sjá þig á hnján-
um & gólfinu. Heldurðu að Beth sé
snjöll aö leggja saman tvo og tvo?
Eöa óttastu Mary Ann?
— Þær eru ekki hættulegar,
sagöi hún, um leiö og hún stóö
upp.
— Jæja, þaö er þá Lucy, sem
þú óttast. Rödd hans var svolltið
kaldhæönisleg. — Ég gæti svo
sem sagt mér þaö sjálfur, aö hún
myndi einskis svífast.
— Þaö er sjálfum þér aö
kenna! Sara greip um borðbrún-
ina, hallaöi sér fram og var oröin
kafrjóö. — Hún hefur aldrei fyrir-
gefið þér, aö þú skyldir læsa hana
inni kvöldib sem þú fórst að heim-
an. Þaö var nú lika nokkuö hrana-
legt. Hún var bæöi særö og auð-
mýkt.
Hann haföi nú lokib viö máltlð-
ina, hallaöi sér aftur á bak I stóln-
um. — Ég heyri að þú ert ennþá
tortryggin I minn garð, sagði
hann og virti hana fyrir sér undan
þykkum augnhárunum, sem
skýldu svo vel augnsvipnum. —
Jæja þá, sagði Lucy þér aldrei
hvaö ég sagöi viö hana, þegar ég
læsti hana inni? Nei, auövitað
ekki? Þú skalt spyrja hana ein-
hvern tlma. Hann ýtti frá sér
stólnum og stóö upp. — Ætli við
þurfum ekki aö ganga frá matar-
Ilátunum. Það gæti verið, að ef
Lucy sæi þessi ummerki, að hún
kæmi þá æöandi meö heilan hóp
af rauðjökkum, til aö grlpa mig
og stilla mér upp fyrir aftöku-
sveitirnar.
Sara beit á vörina, meðan hún
gekk frá og þurrkaði eldhúsborð-
iö. Hvernig gat það verið, að hann
skyldi tala svona kæruleysislega?
Hún var nú búin aö leggja á ráðin
meö sjálfri sér.
— Það er liklega best að þú sof-
ir I búningsherberginu. Þangað
fer enginn nema ég, nema þegar
Beth tekur þar til, en ég get komiö
I veg fyrir það. Ég verð að vera
áfram I herberginu þinu, annað
gæti vakið grun. Þau eru öll orðin
svo vön þvi, að ég sé þar.
—Ég skil, sagði hann stuttara-
lega. Hún fann nú blóðið þjóta aft-
ur upp I kinnar sér og hún vatt
borðklútinn, eins og hún ætlaöi að
snúa hann I sundur.
Þegar þau komu upp I búnings-
herbergið, hallaði hann sér upp
aö veggnum, meöan hún bjó út
svefnpláss handa honum. — Þetta
verður notalegt, eftir að hafa sof-
iö allar þessar nætur á jörðinni.
Hún sléttaöi vel úr rúmfötun-
um. — Hvar hefur þú veriö I alla
þessa mánuði? Varstu með sveit-
um Bandaríkjanna, þegar þeir
geröu áhlaupiö á Detroit, sem
Brock hershöfðingi stökkti á
flótta? EBa varstu viö Queens-
town, þegar áhlaup þeirra mis-
tókst?
Hann lyfti annarri augnabrún-
inni. — Ég var á hvorugum staðn-
um I hvorugt skiptið.
— Segöu mér aö minnsta kosti
hvernig á þvl stendur, að þú ert
hérna núna, sagöi hún áköf. —
Ertu fangi á flótta, sem biður
þess aö komast yfir landamærin
aftur?
Hann hristi höfuöið. — Nei,
Sara. Hefurðu gleymt þvl, að ég
sagöi að ég myndi finna einhver
ráö til aö koma til þin aftur. Ég
kom hingað til þess, meö mikilli
leynd.
— En þú ert rikisborgari i ó-
vinalandi. Þetta er hreint brjál-
æöi!
Hann yppti aöeins öxlum. —
Mér finnst ég ekki vera útlend-
ingur hér. Ég er heima hjá mér.
Ég býst ekki viö aö þú sért búin
aö vera hér nógu lengi til aö vita
aö moldin hérna geti náð á manni
þeim tökum, aö maöur festi ræt-
ur. Þaö er ekki auövelt aö slita
þær rætur.
Hún haföi samt verið nógu lengi
I þessu landi, til aö vita hvað hann
átti viö. Einstaka sinnum haföi
hún fundið til heimþrár, en það
var aöeins eftir gömlum vinum,
gömlum stööum æskuáranna, en
aldrei haföi hvarflaö aö henni að
iörast eftir að hafa komiö til
þessa lands og aldrei haföi hún
þráö það aö færa klukkuna aftur
á bak. Hér átti hún heima. En
honum var vorkunn, stríöiö hlaut
að leggja slnar kvaöir á hann.
Hún kreisti saman hendurnar I
örvæntingu.
— En þú ert I hættu hér! Hvers
vegna tóksu þessa áhættu?
Hann horfði fast á hana. — Ég
gat ekki lengiír verið svo fjarri
þér. En svo, þegar ég er kominn,
þori ég ekki aö snerta þig.
Þögnin, sem fylgdi á eftir þess-
um oröum hans varð áþreifanleg.
Hann var grafkyrr, það haggaðist
ekki svipur hans, en samt mátti
sjá ástriðuþungann. Hún sá, að
hann bjóst við því, að hún hörfaði
undan eftir þessa yfirlýsingu.
— En ég er konan þin. Hún
sagöi þetta svo lágt, aö þaö llktist
frekar andvarpi.
Hann hreyföi sig ekki úr staö,
en hann reyndi að sjá betur fram-
an I hana, eins og til að vita hvort
hann hefði heyrt rétt. Hann var
hikandi, þegar hann gekk eitt
skref I áttina til hennar, breiddi út
faðminn. — Sara, ég elska þig.
Hún stóð grafkyrr, eins og hún
væri rótföst, gat varla trúað þvi
sem hún heyrbi, en þaö var eins
og logandi eldur færi um Hkama
hennar I rökkvuöu herberginu.
Þaö hlaut ab hafa verib sýnilegt,
þvl aö þegar hún leit I augu hans,
sá hún þessa glóð, sem hún fann
nú, aö hún hafði lengi þráð, en
aldrei haldið aö hún myndi upp-
lifa.
Hráts
merkiO
21. marz —
2«. aprll
Breytt andrúmsloft á
vinnustað og nýir
vinnufélagar setja
svip sinn á þessa viku.
Láttu það ekki setja
þig úr jafnvægi, þvi að
brátt fellur allt i sama
farveg aftur. Reyndu
að sýna þlnum nán-
ustu meiri skilning en
þú hefur gert að und-
anförnu.
Nauts-
merkið
21. aprfl —
21. m al
Þig dreymir um gagn-
kvæma ást og heita.
Stundum svo mjög, að
við liggur, að þú finnir
Hkamlegan sársauka.
Reyndu að veita þess-
um tilfinningum i
rétta átt. Heillalitur er
dumbrauður.
Tvfbura
merkið
22. mal —
21. júnl
Reyndu að einbeita
þér að smámununum,
þvl, sem i fljótu bragði
virðist ekki skipta
neinu máli, en er svo
óendanlega mikil-
vægt, þegar á reynir.
Þaö skiptir miklu
meira máli en að ber-
ast mikið á I augum
annarra.
Krahba-
merkið
22. júnl —
23. júll
Ljóns
merkið
24. júll
24. ðgúst
Meyjar
merkið
24. ágúst —
23. sept.
Þeir, sem eru fæddir i
krabbanum, og eru
nýlega orðnir ást-
fangnir, geta átt von á
einhverjum breyting-
um hvað ástina snertir
I þessari viku. Ekki
svo að skilja, að sam-
bandið við þann heitt-
elskaöa (þá heittelsk-
uðu) rofni, siður-en
svo.
Þú skalt vera ófeim-
inn við að leita ráða
hjá öörum, þegar þú
stendur sjálfur uppi
ráðþrota. Vinnufélag-
ar þlnir eru i rauninni
skilningsrikt og gott
fólk, þó að þú imyndir
þér annað i barnaskap
þlnum.
Láttu ekki tima-
bundna erfiðleika
draga úr þör allap
kjark. Þú sigrast á
þeim með þolinmæð-
inni og léttri lund.
Farðu út aö skemmta
þér á föstudagskvöld-
ið.
36 VIKAN 7. TBL.