Vikan - 08.07.1976, Qupperneq 13

Viö erum löngu hætt að stynja
og ausa ösku yfir höfuðið, þegar
við heyrum minnst á elda Vítis.
Prestarnir eru meira að segja
farnir að telja okkur trú um, að
Guð sé radíum eða eter eða eitt-
hvert annað efni vísinda-
mannanna, og að það versta, sem
við þessir vondu getum hugsan-
lega átt von á, séu efnahvörf. /
Þetta er ánægjuleg kenning, en
ennþá erum við ekki laus við
gamla óttann, sem fylgir rétt-
trúnaðinum.
Það er aðeins tvennt, sem hægt
er að láta gamminn geysa um, án
þess að eiga það á hættu að vera
mótmælt. Þú getur sagt frá
draumum þínum, og þú getur sagt
frá því, sem þú heyrðir páfagauk
segja. Hvorki Morfeus né páfa-
gaukurinn eru færir um að bera
vitni, og áheyrandinn þorir ekki
að véfengja frásögn þína. Það er
því draumsýn, sem nánast
ómögulegt er að henda reiður á, I
sem er þema mitt — ég valdi hana
þrátt fyrir það í stað áþreifanlegs
slúðurs Pollíar litlu, en með
hálfum huga þó og afsakandi.
Mig dreymdi draum, sem var
svo hátt yfir æðstu gagnrýni
hafinn, að hann snerist um hing
fornu, virðulegu og tregafullu
kenningu um hinn æðsta dóm.
Gabríel hafði blásið í lúður
sinn, og þeir okkar sem gátu ekki
fylgt á hæla hinna, þurftu að sæta
dómsrannsókn. Ég tók eftir því,
að við hliðina á mér höfðu safnast
saman nokkrir laganna menn í
kjóli og hvítu en eitthvað virtist
vera í ólagi með bókhaldið hjá
þeim, svo að ekki voru þeir
líklegir til að frelsa neinn okkar.
Fluglögga — lögregluengill —
flaug yfir mig og leiddi mig við
vinstri væng sér. Stutt frá var
hópur anda, sem voru greinilega
ekki á flæðiskeri staddir, og áttu
þeir að sæta dómi.
„Ert þú einn af þeim?“ spurði
lögregluengillinn.
„Hverjir eru þetta “ svaraði ég.
\ „Nú,“ sagði hann, „Þetta
eru...“
En þetta raus, sem engu máli
skiptir, tekur upp allt plássið, sem
sagan átti að taka.
Dulcie vann í kjörbúð. Hún
seldi knipplinga, fyllta pipar-
ávexti, bíla og smáglingur svona
eins og venjan er að selja í
kjörbúðum. Af því sem hún vann
sér inn fékk Dullcie i hendur sex
dollara á viku. Hún fékk skrifað
fyrir afganginum, og hann var
síðan færður inn á reikning
einhvers annars í höfuðbókinni
hjá G....— ha, sagðirðu frumorka,
séra minn — jæja, þá í höfuð-
bókina hjá Frumorkunni.
Allt fyrsta árið, sem Dulcie
vann í kjörbúðinni, fékk hún
fimrn dollara á viku. Það ætti að
vera fróðlegt að vita, hvernig hún
dró fram lífið með slíkri upphæð.
Er þér alveg sama? Jæja, þá það;
sennilega hefurðu bara áhuga á.
hærri upphæðum. Sex dollarar
eru hærri upphæð. Eg skal segja
þér, hvernig hún fór að því að lifa
á sex dollurum á viku.
Dag einn um sexleytið, þegar
Dulcie var að stinga prjóninum I
hattinn, aðeins hársbreidd frá
■nedulla oblongata, sagði hún við
Sadie vinkonu sína — stúlkuna,
sem afgreiðir þig með vinstri
hliðinni:
OFULLCERÐ
SMÁSAGA EFTIR
O. HENRY.
„Heyrðu Sadie, Piggy bauð mér
út að borða í kvöld.“
„Ertu að meina það?“ hrópaði
Sadie full aðdáunar. „Guð hvað
þú ert heppin! Piggy er alveg æði,
og hann fer alltaf með mann á
æðislega staði. Hann bauð
Blanche upp í Hoffman House
eitt kvöldið, þar sem músíkin er
alveg æði — og fullt af æðislegu
fólki. Þetta verður æðislega
gaman hjá þér, Dulcie."
Dulcie flýtti sér heim á leið.
Augu hennar skinu, og í kinnum
hennar var morgunroði lífs —
raunverulegs lífs. Það var föstu-
dagur, og hún átti eftir fimmtíu
sent af launum síðustu viku.
Á strætinu rann mannflóð
mesta annatímans. Rafljósin á
Broadway glóuðu — tælandi
mölflugur hvaðanæfa að út úr
myrkrinu umhverfis til þess eins
að sviðna. Snurfusaðr menn með
andlit likust þeim, sem gömlu
jaxlarnir á sjómannaheimilunum
tálga i kirsuberjasteina snerust á
hæli og störðu á Dulcie í því hún
skeiðaði skeytingarlaust fram hjá
þeim. Manhattan, cereuskaktus-
inn, sem blómstrar á næturna, var
tekin að breiða úr nábleikum
þefjandi krónublöðum.
Dulciestansaðiiiverslunþar sem
allt var ódýrt og keypti sér
gervikraga fyrir fimmtíu sentin
sín. Hún hafði ætlað að eyða
þessum peningum í annað —
fimmtán sent fyrir kvöldmat, tíu
sent fyrir morgunverð, tíu sent
fyrir mat i hádeginu. Hún ætlaði
að leggja tíu sent i grannan sjóð
sinn, og fyrir fimm sent ætlaði
húrf að kaupa sér lakkrísbita —
eins og þá sem láta kinnina líta út
eins og þú sért með tannpínu og
endist jafn lengi. Lakkrísinn var
óhóf — næstum eins og drykkju-
svall — en hvað er lífið án
iystisemda?
Dulcie leigði herbergi með
húsgögnum. Það er nofnilega
talsverður munur á því að búa í
herbergi með húsgögnum og því
að búa á gistiheimili. I herbergi
með húsgögnum veit annað fólk
ekki, þegar maður er svangur.
Dulcie gekk upp i herbergið sitt
— á þriðju hæð í húsi á West
Side með framhlið úr brúnsteini.
Hún kveikti á gasinu. Vísinda-
mennirnir fullyrða að demantur
sé úr harðasta efni, sem vitað er
um. Það er della. Konur, sem
leigja öðrum, þekkja efni, sem
kemur manni til að finnast
demantur eins og kítti. Þær
troða því á stút gasbrennaranna
og það er alveg sama, þó að staðið
sé uppi á stól og krafsað í það
árangurslaust, þar til fingurnir
verða blóðrisa. Það er ekki hægt
að ná þvi með hárnál, þess vegna
skulum við segja, að það sé.
ómögulegt að fjarlægja það.
Svo Dulcie kveikti á gasinu. Við
skulum kanna herbergið við eins
fjórða kertis birtu þess.
Beddi, kommóða, borð,
þvottaborð, stóll — allt þetta
mátti skrifa á húsráðanda. Annað
átti Dulcie sjálf. Á kommóðunni
voru fjársjóðir hennar, — gylltur
vasi, sem Sadie hafði gefið henni,
dagatal gefið út af niðursuðuverk-
smiðju, draumráðningabók. hrís-
mjöl á glerdiski og knippi af
gervikirsuberjum hnýtt með
bleikum borða.
Hjá speglinum, sem var hálf-
gerður spéspegill, stóðu myndir
af Kitchener hershöfðingja, Willi-
am Muldoon, hertogaynjunni af
Marlborough og Benvenuto
Cellini. Á einum veggnum hékk
gipsmynd af O'Callahan með
rómverskan hjálm. Rétt hjá henni
hékk grimmdarleg eftirprentun
af sítrónugulu barni, sem var að
kvelja æsandi fiðrildi. Þetta
fullkomnaði skynbragð Dulciar á
listir; en enginn hafði hróflað við
því. Ró hennar hafði aldrei verið
raskað með hvísli um stolnar
biskupskápur; enginn gagn-
rýnandi hafði lyft brúnum yfir
barnslegri skordýrafræði-
mennsku hennar.
Piggy hafði sagst ætla að sækja
hana klukkan sjö. Á meðan hún
flýtir sér að búa sig, skulurn við
laumast til að snúa okkur i hina
áttina og siúðra.
Dulcie borgaði tvo dollara á
viku -fyrir herbergið. Á virkum
dögum kostaði morgunverðurinn
hana tíu sent, hún hellti á
könnuna og sauð egg á
gaslampanum, meðan hún klæddi
sig. Á sunnudagsmorgnunt hélt
hún konunglega veislu, keypti
sér svínakótilettur og bakaðan
ananas sem kostaði tuttugu og
fimm sent í veitingahúsi Billys —
og hún gaf þjónustustúlkunni 10
sent í þjórfé. New York er svo

Heimsþekkt hótelpostulín með
yfir 30 ára reynslu hér á landi.
• MATSÖLUSTAÐIR
• HÖTEL
• VEITINGAHOS
• FÉLAGSHEIMILI
• SJ0KRAH0S
• SKIPAFÉLÖG
um allt Iand staðfesta langa og
góða endingu.
Leitið upplýsinga hjá umboðs-
mönnum:
JÓH. ÓLAFSSON & C0
KLETTAGÖRÐUM 43 — SÍMI 82644
28. TBL. VIKAN 13