Vikan - 16.12.1976, Side 22

tymt nitfmT
Ef til vill hittust einhverjir í gær, aórir
um síðustu helgi, og sumir í vikunni er
leiö. Bráöum hlýtur spurningin aö vakna,
og þá er aö bíöa eftir svari eöa sætum
kossi.
Trúlofunarhringalitmyndalistinn kemur í góö- þiö finniö rétta stœró eftir málspjaldi, sem fylgir
arþarfir.Viö sendum hann hvert á land sem er, listanum, og við sendum hringana í póstkröfu.
Við smíðum hringana
<Ml & é>tlfur
Laugavegi 35 Sími 20 6 20
haldið sér með þeirri hægri. En ég
er komin of nærri skammbyssu
Jans og það getur hann ekki fellt sig
við. Hann lyfti nú vinstri hand-
leggnum og ég er svo nærri honum
að hann hlýtur að hæfa mig.Hvað á
ég til bragðs að taka? Hún hóf nú
flöskuna á loft og þeytti henni af
öllu afli í bringu hans. Hann
kippti til hendinni og skot hljóp úr
byssunni eitthvað út i loftið. í
örvæntingu sinni reyndi hún að ná
skammbyssunni, en þá kvað við
annað skot. Nú er ég dauðans
matur, hugsaði hún. En skotið
hæfði hana ekki og ekki einu sinni
steinflís. Hún leit upp þar sem hún
lá þarna marflöt. Skot númer tvö
hafði ekki komið úr byssu Milans.
Hann hafði snúið sér við og leit í
þveröfuga átt. Hann miðaði nú
byssu sinni á annað skotmark, en
hann virtist óöruggur svona með
vinstri hendi og riðaði til falls.
Líkami hans slengdist utan í barðið,
en hann hafði enn tak á rótaranga.
,.Hentu frá þér byssunni,” sagði
karlmannsrödd. „Fljótt”.
Ég get ekki hreyft mig, hugsaði
Jo. Skammbyssan er í hendi mér,
en ég get ekki hreyft mig. Hún fann
að mölin undir fótum hennar var
komin á hreyfingu. Einhver þreif i
hana. „Hægan nú Jo. Þetta er allt í
lagi,” sagði Irina. Hún reis á fætur
og Irina studdi hana og dró hana á
öruggari stað. „Ég sagði þér að
vera kyrr,” sagði Jo snöggt. En svo
fór hún allt í einu að gráta.
Þú varst ekki heldur kyrr, hugs-
aði Irina og leit upp eftir stígnum.
„David er þarna uppi,” sagði hún
rólega. Hún hafði heyrt rödd hans,
en barðið bar í milli, þannig að hún
sá hann ekki. „Hann er að koma,”
sagði hún við Jo, og hlustaði eftir
fótataki Davids, sem var enn í
nokkurri fjarlægð. En svo sá hún að
Milan hafði ekki hent frá sér byss-
unni. Hann hafði hörfað aftur á bak
og notað sveigjuna á barðinu sér
til varnar. Hann leit upp i móti og
beið. Byssan var nú komin í hægri
hönd hans.
Irina þreif skammbyssuna frá Jo
og miðaði henni um leið og hún
mjakaði sér áfram. „Já,” kallaði
hún, „hentu frá þér byssunni. Ef
hann skýtur þig ekki mun ég gera
það.”
Milan leit við og augun skutu
gneistum. Ösjálfrátt þrýsti hún sér
upp að barðinu rétt áður en hann
hleypti af skoti. Honum tókst ekki
að hæfa hana. Hann varð að stiga
eitt skref til hliðar til þess að fá
hana í skotmál aftur.
En nú miðaði David á manninn
og hæfði hann í öxlina. Milan
skjögraði og David sá hann hníga
fram fyrir sig, en byssan fór í stóran
boga fram af hengifluginu.
David flýtti sér allt hvað hann
22 VIKAN 51. TBL.