Vikan - 05.05.1977, Blaðsíða 3

en venjulegt rúm. Síðan sváfu þau i
leikhúsinu í fjórtán dásamlegar
nætur, og á morgnana færði dyra-
vörðurinn þeim kaffi í rúmið.
Skyndilega áttaði hún sig á því,
að hún gat staðið ein.
— Ég held, að skilnaður sé alltaf
einhvers konar áfall. Það var
þannig í mínu tilfelli. Það væri
hreinasta lygi að segja, að hjóna-
band okkar hafi verið slæmt í öll
þessi ár. Þrjú síðustu árin voru að
vísu erfið. Við héldum, að þetta
myndi lagast. Hverju á maður svo
eiginlega að svara, þegar fólk spyr:
..Hvernig gengur hjá ykkur?”
Maður segir ekki, að vandamálin séu
sífellt að hlaðast upp. Það var veru-
lega erfitt fyrir okkur að þurfa alltaf
að láta eins og ekkert hefði i skorist.
Öbein orsök skilnaðarins var sam-
band Glendu við Andy Phillips, en
hann var ljósameistari sýningar-
innar á ..Heddu Gabler." Sjálf
hefur Glenda ákveðið að skella
skuldinni ekki á Andy.
— Það er alls ekki réttlátt að
kenna öðrum um mistök sin. Auk
þess væri nær sannleikanum að
segja, að skilnaðurinn sé orsök
langra dvala að heiman. Það sýndi
mér fram á, hve auðveldlega ég
komst af ein, og ég uppgötvaði, að
við Roy höfðum smám saman
fjarlægst hvort annað. Ég var ekki
nema 21 ára, þegar ég gifti mig, og
þá held ég, að giftingin hafi verið
það rétta fyrir mig.
— Það hafði heldur ekki lítið að
segja, að síðan hef ég komist mjög
vel áfram i skemmtanaiðnaðinum,
en hann ekki. Velgengnin er í sjálfu
sér ekkert hættulegt, en hún krefst
of mikils tíma. Ég gat ekki verið
heima, eins og ég vildi, og þá
byrjuðum við að fjarlægjast hvort
annað. Það er alltaf sorglegt, þegar
svo langvarandi samband rofnar,
því að þrátt fyrir allt á maður svo
margar minningar, bæði góðar og
slæmar. Ég átti samt ekki um neitt
annað að velja. Hér eftir verð ég að
treysta á sjálfa mig.
Hefur aldrei verið á
dúkkunldrinum.
__ Ég reyni heldur ekki að
notfæra mér fyrri reynslu mína í
hinu nýja ástarsambandi mínu. Eg
hef enga trú ú slíku. Það eina, sem
ég hef lært, er að sérhvern einstakl-
ing ber að meðhöndla a serstakan
hátt. Það er þýðingarlaust að hefja
nýtt samband með lista upp á
vasann yfir það, sem á og á ekki að
gera.
— Ef ég væri karlmaður, myndi
ég ekki vilja búa með þeirri konu,
sem ég er núna. Ég er kreddufull og
ráðrik að eðlisfari og alltof stjórn-
söm til þess að vera bara venjuleg
eiginkona. Ég er ekki bara komin
yfir dúkkualdurinn, heldur hef ég
víst aldrei verið á honum. Þetta
getur því orðið mönnunum erfitt.
— Annars veit ég ekki vel,
hvernig ég kem til með túlka sjálfa
mig, nú þegar ég er orðin ein. Ég
hef alltaf verið eiginkona. Ég held,
að það eigi illa við mig að eiga fleiri
en einn elskhuga í einu. Að
sjálfsögðu á ég marga góða vini i
daglegu lifi.
— Ég vildi heldur ekki vera í
kvennabúri, segir Glenda hlæjandi.
Kannski er það samt miklu
auðveldara. Sem sagt, ég veit það
ekki. Þetta nýja lif mitt býr yfir ótal
möguleikum. Spennandi er það,
ekki satt?
— Það er hins vegar alls ekki
satt, að ég hafi hitt Andrew i fyrsta
skipti, þegar ég var að leika í
„Heddu Gabler.” Ég hitti hann
fyrst tiu árum áður. Leikhúsheim-
urinn er nú ekki stærri en svo, að
maður kynnist flestum þar á
stuttum tíma. Þar vinnur fólk mikið
og náið saman. Maður neyðist til
þess að treysta á aðra og aðrir
treysta á mann. Þá hefjast oft góð
kynni, ogsvoþegar fólk hittist á ný,
tekur það bara þráðinn upp að nýju.
Grlendu vak ti miklu uthygli fyrir
túlkun sína á Heddu Gabler.
I*anni& \ atxi /mð með mig og
Andrew. A löngu fer&alajgi.
farið var moð ..Vteddu Gábler,
kynntumst við mjög vel hvort öðru.
Hann á son, sem er ári yngri en
Daniel, og þeir ieika sér oft saman.
Þungunin gerði hana
kynþokkafulla.
Glenda var komin yfir þrítugt.
þegar hún eignaðist Daniel. Henni
fannst hún þá orðin fullgömul til að
eignast barn og ætlar ekki að
eignast fleiri. Henni finnst það
ábyrgðarhluti af konum að eignast
barn, þegar þær eru komnar yfir
fertugt.
— En ég hefi aldrei verið jafn
18. TBL.VIKAN3