Vikan - 05.05.1977, Blaðsíða 15

„ módelbransann ”
Starfsfólk Vikunnar er yfirleitt afskaplega alvörugefið, eins og sjá
má á skrifum blaðsins. Þó á það til að brosa út í annað, eins og sjá má
á meðfylgjandi mynd.
En við skulum byrja á byrjuninni: Sú hugmynd fæddist á
ritstjórnarfundi, að nú skyldi kannað, hvað helst ætti að prýða íslenska
kroppa á komandi sumri og leitað það um upplýsinga hjá nokkrum
tískuverslunum í Reykjavík. Yngstu blaðamönnunum, Önnu Kristine
og Aðalsteini, var falin umsjón verksins, og þau bera alla ábyrgð á því
að hafa dregið okkur hin út í „módelbransann." Við urðum nefnilega
svo hissa, þegar þau komu með forsíðuhugmynd sína, að við bara
jánkuðum og létum þau ráða. Unga fólkið nú á dögum!
Það var sem sagt ákveðið að fara þess á leit við einhverja
tískuverslunina, að hún tæki að sér að dubba ritstjórnina upp á
forsíðu. Eftir nokkra umhugsun urðum við ásátt um að leita á náðir
Karnabæjar, því að öllum öðrum ólöstuðum sýndist okkur, að þar yrði
auðveldast að fá eitthvað við allra hæfi, sem við vorum reyndar
vantrúuð á að tækist. Við erum nú einu sinni á aldrinum 21 — 57 áral
Samtals 230!
Það hefði verið gaman að geta sýnt lesendum svipinn á verslunar-
stjórum Karnabæjar, þegar ritstjórn Vikunnar — þetta líka liðið —
birtist á vikulegum fundi þeirra og bar upp erindið. En eins og sönnum
kaupmönnum sæmir, tókst þeim furðu vel að leyna skelfingu sinni.
Sævar mældi okkur út frá toppi til táar, sneri sér síðan með
myndugleik að hinum og sagöi: — Elli, þú gallar þá eldri upp hérna
niðri í búð, ungu mennirnir, sem eru alltaf eins og druslur, fá elegant
föt hjá Óskari í Bonaparte, og kvenfólkið fer til Erlu í Garbo.
Það tók þau um tvo- klukkutima að gera okkur til hæfis, og við
getum ekki annað en hælt þeim, þvi þarna var við margs konar
erfiðleika að fást, sem vafalaust er Ktið um hjá atvinnumódelum, svo
sem eins og óþæga yfirmaga, of breiðar mjaðmir og alltof langa
handleggi, svo eitthvað sé nefnt.
Svo var komið að myndatökunni sjálfri, og til þess að hafa
umgjörðina sem glæsilegasta, þá bönkuöum við upp á hjá Ragnari í
Þórskaffi og fengum að mynda þar að vild. Við féllum alveg í stafi yfir
fínheitunum í Þórskaffi og ákváðum náttúrlega á stundinni að koma
þangað síðar í öðrum erindagjörðum. Og það er ekki við þá Ragnar og
félaga að sakast, að besta myndin skyldi vera tekin af tröppunum á
Þórskaffi niður á götuna — heldur ekki við Markús Jóhannsson, sem
tók myndirnar, svo að við gætum haft Jim Ijósmyndara með, því
Markús gerði sitt besta til að festa þennan mislita hóp á filmu.
Á meðfylgjandi mynd má sjá okkur, eins og við erum venjulega.
Kristín ritstjóri og Anna prófarkalesari sitja, en Jim Ijósmyndari og
blaðamennirnir Anna Kristine, Aðalsteinn, Guðmundur og Sigurjón
standa fyrir aftan.
Á forsíðu má svo sjá, hvað karnarbæjarliðinu tókst að flikka upp á
okkur. Lengst til vinstri er Anna Kristine í blússu og buxum úr
prjónasilki. Við heldum nú, að afgreiðslustúlkurnar í Garbo hefðu
töfrað hana upp úr flösku, þegar hún kom svífandi fram í þessu.
Tágahattinum á höfði hennar er spáð vinsældum í sumar. Næstur
henni er Aðalsteinn í glerfínum fatnaði úr 100% þéttofinni ull og
auðvitað í viðeigandi skyrtu og með bindi og hatt í stíl. Sigurjón er hins
vegar albúinn í hvaða sumarsport sem er í þrælsmart calicobuxum,
bómullarskyrtu og jakkapeysu og Guðmundur, sem beygir niður fyrir
framan hann, er í „western-style", gallabuxum og ,,army"-skyrtu.
Fremst krýpur Kristín í bómullarsamfestingi, sem er jafn gjaldgengur í
sumarpartíin sem garðvinnuna, og prjónasilkitrefillinn er hátískuplagg.
Lengst til hægri er svo Jim í flauelsjakkafötum, eins og þau gerast
fínust, og Borghildur Anna í pilsi og mussu úr 50% ull og 50% bómull
með flókahatt á höfði — sú gæti slegið í gegn á sveitaböllunum!
18. TBL. VIKAN 15