Vikan - 05.05.1977, Blaðsíða 49

Grænu skórnir
kremi, plokka augnabrýrnar, hita
rúllurnar minar, reyni þrjár gerðir
af naglalakki og fjórar af augn-
skuggum.....
Loks er komið að því að klæðast
kjólnum. Ég renni honum yfir
höfuðið og finn mjúkt silkiefnið
gaela við hörundið. Ég renni upp
rennilásnum á bakinu, laga háls-
málið, og horfi lengi og vel á mig í
speglinum.
Já, það er öruggt! Þetta er ég!
Kjóllinn fellur nákvæmlega að þar
sem hann á að gera það, og vikkar
út frá mjöðmum niður á gólf. Þegar
ég verð komin í skóna, með þessum
fallegu háu hælum, verður hann
alveg i réttri sídd.
Ég festi silfurkeðjuna með jaðe-
steininum um hálsinn. Gjöf brúð-
gumans til einu brúðarmeyjarinnar.
Mamma kemur inn til að skoða mig.
,,Þú ert falleg, Penny! Mjög
falleg. Rauða hárið þitt og þessi
græni litur!” Hún er aðdáandi minn
húmer eitt, hún mamma. Hún
horfir á mig með aðdáun. „Jæja,
farðu nú í skóna vinan. Ég segi
Pabba þinum, að við séum tilbún-
ar,”
Skórnir. Ég hafði ætlað inér að
ganga þá til heima frá fimmtudegi
f'l laugardags — láta þá og fæturna
^ynnast.
Staðreyndin er sú, að ég hafði
e>ginlega ekkert verið heima. Nú
dettur mér í hug, að ég hefði getað
sofið í þeim, en það er of seint að
hugsa um það, úr því sem komið er.
Ég kemst í þá. Það er rétt hægt
að festa öklabandið. Mér finnst sem
þeir séu aðeins stærri núna en þeir
voru; eða kannski að fætur minir
hafi minnkað. Hvernig verður það,
þegarég stend upp? Kvölin, sem ég
varð að þola á fimmtudaginn, hefur
hiinnkað og breyst i meiriháttar
óþægindi.
Það er sagt, að það sjáist á
andlitinu, ef skór meiða, en andlit
h'ítt í speglinum lítur nógu
hamingjusamlega út — og hvers
Vegna ætti það ekki að gera það,
þegar ég er i þessum fallega kjól og í
fallegu, fallegu grænu skónum
O'ínum, sem gægjast undan hon-
Um.
Ég set upp hattinn, sem Susan
valdi. Fallegur hattur, en aðeins of
stór á mig.
Ég segi við mömmu, þegar hún
kemur aftur: „Mér finnst ég líta út
e*ns og náttborðslampi."
18. TBL. VIKAN49