Vikan - 13.10.1977, Blaðsíða 52

Margar ungar ungar stúlkur eyöa
öllum sínum aurum í föt.
Allir / Óöat i kvöld.
undir nafni, úrval gjafa er þar
mikið.
TiMINN LÍÐUR
Já, tíminn líður, og áður en ég
veit af, er klukkan orðin þrjú. Mér
finnst því tímabært að færa mig
niður á Lækjartorg aftur og
fylgjast eilítið með mannlífinu.
Ekkí eru margir á ferli á þessum
tíma. Ég sest nú aftur á bekkinn
minn á Lækjartorgi, sé að fólk er
að flýta sér, allir að flýta sér mikið,
eins og verið sé að stefna að
einhverju ákveðnu, sem alls ekki
má geymast, hvað þá heldur
gleymast, það er líka föstudagur
og helgi framundan. Út um dyr
Stjórnarráðsins kemur nú sjálfur
forsætisráðherra og er líka að flýta
sér eins og hinir. Hann er reyndar
svo snar í ferðum, að ég næ ekki
að smella mynd af honum, enda
nóg að gera hjá honum að stjórna
heilu landi, sem alltaf er á hvínandi
kúpunni, þó það veki nú alltaf
furðu mina, miðað við hvernig lífi
við almennt lifum. En það er nú
bara mitt álit.
KEMUR SNJÓR?
Lítil telpa um það bil níu ára,
gengur fram hjá með skólatösku
sína. Hún kveðst vera að fara
heim, hún er í skólanum til þrjú og
ætlar beint heim að leika við
vinkonu sína, en fyrst verður hún
víst að læra, því mamma vill það
alltaf. Sjálfri finnst henni það
alveg óþarfi. En hún ætlar samt að
gera eins og mamma segir, því
það er víst alltaf best. Telpan
kveðst heita Hrönn og hlakka
ofsamikið til vetrarins, því þá
kemur snjór, kannski mikill snjór,
og þá fara hún, mamma, pabbi og
systkinin á skíði upp í Bláfjöll, og
það er voða gaman. Það er bara
svo sjaldan nógu mikill snjór finnst
henni.
í NÝJUSTU TÍSKU
Girnilegar rjómaterturnar í
glugga Hressó laða margan mann-
inn inn á staðinn, og til að fara
ekki sömu leið labba ég af stað í
áttina að Austurvelli og sest þar.
Þarna eru flestir bekkir setnir,
enda veður ágætt. Menn sitja og
lesa síðdegisblöðin, rabba saman
og virðast hinir rólegustu, ekkert
að flýta sér þarna á Austurvelli.
Það er samdóma álit flestra þarna,
að þeir kvíði ekkert fyrir vetrinum,
þetta sé orðinn vani hjá okkur hér
sunnanlands, ekkert sumar, eng-
inn vetur. Nokkrar ungar stúlkur
ganga fram hjá, klæddar sam-
kvæmt nýjustu tísku hér heima.
Ég spyr þær, hve miklum pening-
um þær eyði í fatnað fyrir
veturinn. Svarið er misjafnt,
sumar láta sér nægja svona
tvennar buxur, tvær peysur og
svo mussur eða blússur. Aðrar
segjast aldrei fylgjast með hve
miklu þær eyði í föt, þær kaupi
bara það, sem þær langi mest í.
Flestar eyða nær öllum sínum
peningum í föt. Maður verður að
fylgjast með, skilurðu, annars er
maður ekki með í hópnum og
finnst maður ,,púkó".
BORGARSTJÓRINN
Þarna hitti ég góðan vin minn,
sem er með matarlystina í lagi,
hann segist vera að fara á
„bæjarins bestu" til að fá sér eina
með öllu", býður mér með, sem
ég hafna í þetta sinn, og þar er ég
heppin, ella hefði ég misst af
borgarstjóranum okkar, Birgi ís-
leifi Gunnarssyni, sem er á leiðinni
yfir Austurvöll og upplagt að nota
tækifærið og ná tali af honum,
spyrja hann um veturinn og fleira.
Ég spyr hann, hvort munur sé á
starfi borgarstjóra á vetri og
sumri. Kveður hann í grundvallar-
atriðum ekki mikinn mun á starfi
sínu eftir árstíðum. Þó sé þar
nokkur blæmunur á.
Fyrrihluta vetrar og jafnvel
framyfir áramót fari mikill tími í að
vinna að undirbúningi fjárhags-
áætlunar fyrir borgarsjóð og
fyrirtæki borgarinnar. Sumarið
sé hins vegar aðal-framkvæmda-
tíminn hjá borginni, og þá fari
allmikill tími í ýmis störf, sem lúta
að framkvæmdum og svo að hafa
gætur á fjármálunum, þegar líður
á sumarið og haustið. Á sumrin er
öðru leyti kveður borgarstjóri
veturinn leggjast vel í sig.
Ég þakka honum fyrir samtalið,
og hann heldur ferð sinni áfram
eftir Austurvelli.
STELPUR OG MORGUNFRÚR
Nokkrir piltar á óræðum aldri
eru að ræða saman um landsins
gagn og nauðsynjar, að eigin
sögn, reyndar er það nú aðallega
um að skreppa í Óðal í kvöld og ná
sér í stelpu, eins og þeir orða það.
Reynar er einn þeirra þegar búinn
að ná í eina, sem hann kann vel
við, ágæt stelpa, segir hann, hinir
strákarnir segja hann alveg vit-
lausan í hana. Ekki er þó að vita,
hvort hún kemur í Óðal, maður
veit aldrei, hvað þær hugsa....
Að sitja á bekk og horfa á
mannlífið í borginni á haustdegi
og bíða eftir einhverju, sem maður
ekki veit hvað er, sjá lífið fara fram
hjá manni fullt af gleði og sorgum,
finna að allt, sem maður ætlaði að
gera, gerir maður ekki, fram-
Gu/lnar
morgun-
frúrnar á
Austur
velli.
og meira af gestakomum en á
veturna, en það fylgir starfi
borgarstjóra að taka á móti
ýmsum gestum, bæði innlendum
og erlendum, sem borgina fvei«v
sækía.
Þá spyr ég hann, hvernig hann
vilji helst verja frístundum sínum.
Borgarstjóri svarar, að starf sitt
bjóði ekki upp á miklar tómstund-
ir, en þegar þær gefist, nýti hann
þær til lesturs eða tónlistariðkana,
þ.e. bæði til að hlusta á tónlist og
svo spili hann reyndar örlítið
sjálfur. Á veturna segist hann
stunda badminton og reyna að
synda eitthvað í hverri viku allt árið
um kring.
Að lokum spyr ég borgarstjóra,
hvernig veturinn leggist í hann.
Hann svarar, að fyrir þá, sem
stundi stjórnmálastörf, verði þetta
vafalaust erfiður vetur. Tvennar
kosningar verði að vori og hugur
sinn beinist að sjálfsögðu mikið að
borgarstjórnarkosningunum, sem
verða í maí. Ofaná dagleg
embættisstörf muni því bætast
ýmis konar pólitísk störf, sem
fylgja undirbúningi kosninga. Að
kvæmir minna, en hugsar meira,
og maður stendur upp, gengur af
stað og virðir fyrir sér gullnu
morgunfrúrnar á Austurvelli, sem
eru að Ijúka tilveru sinni og
tilgangi, sem m.a. er að vera
okkur mannfólkinu til yndisauka.
52 VIKAN 41. TBL.