Vikan - 13.10.1977, Blaðsíða 50

Meðan ég sit þarna verður mér
hugsað til þess, af hverju við erum
svona neikvæð gagnvart vetrin-
um. Veturinn getur líka haft
ánægju upp á að bjóða. Margir
iðka skíðaíþróttina af kappi, og
þeir hlakka auðvitað til vetrarins.
Við getum í frítímum okkar lesið,
boðið kunningjunum heim, átt
þægilega kvöldstund með góðum
vinum og fjölskyldunni. Við getum
notað veturinn til að auka visku
okkar, fara í skóla, læra eitthvað,
ef við nennum að leggja það á
okkur. Jafnvel ef við hugsum
okkur um, eitt lítið kertaljós, sem
við njótum á vetrarkvöldi, hversu
mikið getur það ekki gert fyrir
okkur, þetta flöktandi litla Ijós?
TRÉN AFKLÆÐAST -
VIÐ KAPPKLÆÐUMST
Nú sest hjá mér eldri maður og
hefur lestur á dagblaði af mikilli
athygli. Ég spyr hann, hvernig
veturinn leggist í hann. Svarið er á
þá leið, að sjálfur kvíði hann
ekkert fyrir vetrinum, en í
sambandi við veðráttuna mætti á
trjánum marka, hvernig veðráttan
yrði. Spá hans er sú, að ef ystu
laufin á greinum trjánna eru enn
eftir, þegar allt lauf er fallið,
megum við búast við góðum,
mildum vetri. Falli hinsvegar ystu
blöðin fyrst, þá verður líklega
hörkuvetur. Ekki veit ég, hvort
þetta er rétt, en eins og við vitum,
er oft mikið mark takandi á spám
þeirra eldri, og þeir geta miðlað
hinum yngri af reynslu sinni.
NAUSTIÐ -
LÍNURNAR GLEYMDAR
Þar sem nú nálgast hádegið.
fann ég til svengdar, og þrátt fyrir
allar línur og greipávexti, legg ég
leið mína í Naustið, svona rétt til
að sjá, bara sjá, eitthvað af þeim
gómsætu réttum, sem þeir í
Naustinu bjóða upp á þennan
dag.
Þarna er m.a. borin fram
rjúkandi lauksúpa í fallegum
leirskálum, og ég stenst ekki
freistinguna og panta mér eina
slíka súpu. Hún bragðast afbragðs
vel, og Ib Wessman, matreiðslu-
maður, er svo vinsamlegur að
gefa lesendum Vikunnar uppskrift