Vikan - 30.03.1978, Side 39

úr hvaða snigli sem væri. „Hvernig
dettur þér annað eins í hug? Þau
hafa meira að segja talað um að
kaupa fleiri myndir af Tim. Þetta
gæti ekki verið fullkomnara. Og ég
held, að á meðan þú færð þér
síðdegisblund, fari ég í bæinn og kíki
í búðirnar.”
,,Þó fyrr hefði verið. Ég vildi óska
þess, að ég mætti fara með þér, en
læknirinn hefur harðbannað mér að
fara út í þetta hráslagalega veður.
Og í guðs bænum gerðu eitthvað við
hárið á þér, gullið mitt. Það er að
verða heldur druslulegt. Ég léti
klippa það, ef ég væri þú. Amanda
segir þér nafnið á sinni hárgreiðslu-
stofu. Þar er einn, sem er hreinn
snillingur með skærin."
Amanda sagði henni það, en þegar
Lucy gekk upp að dyrunum á
hárgreiðslustofunni í Mayfair,
komst hún að raun um, að hún var
orðin svo vön útilegulifnaðarháttum
sinum, að hún hrökklaðist til baka
undan þungum ilminum, sem lagði
út á gangstéttina. Þar að auki, Tim
vildi hafa hana með sítt hár. En þá
hugsaði hún í örvæntingu: Skiptir
það nokkru máli lengur, hvað Tim
líkar? Og svarið var, að það varð að
skipta máli.
Að lokum hafði hún ekki keypt
annað en einn jakkakjól úr jersey,
einn þykkan mittisjakka og skó, og
það varð að duga til að punta upp á
hana fyrir hádegisverðinn með
Robin næsta sunnudag.
Á meðan hún sat i neðanjarðar-
lestinni á leiðinni heim, hvörfluðu
augu hennar niður á slitna
handtöskuna, sem lá á hnjám
hennar. Hún hefði þurft að kaupa
nýja, en hún gerði það ekki, af því að
þessi var sú eina, sem hún vildi eiga.
Hún strauk yfir snjáð og hrukkótt
leðrið og rifjaði upp, hve hátíðlegur
Robin hafði verið á svipinn, þegar
hann kom þrammandi með hana í
útréttum höndunum að rúmi þeirra
á jóladagsmorgun fyrir þremur
árum. „Mamma, hún er frá mér, það
er alveg satt.” En síðan bætti hann
við hreinskilnislega, en þó með
trega: „Pabbi hjálpaði mér reyndar
pínulítið.”
Hann hafði hjálpað honum við að
kaupa handa henni leðurhandtösku,
þegar hann varð sjálfur að vera
heima, af því að einu útiskórnir, sem
hann átti, voru í viðgerð. Það var
ekki fyrr en að hún sá, að miðajdra
kona í næsta sæti var farin að sfcílra
á hana, að hún uppgötvaði, að tárin
streymdu niður vanga hennar.
Á meðan hún hlustaði á góðlátlegt
masið í móður sinni og á gamla vini
og kunningja, sem ákaft vildu fá að
heyra, hvernig henni liði, og spurðu
síðan óteljandi spurninga um Tim,
uppgötvaði hún, að hún var
einungis með hálfan hugann við
samræðurnar, sem fóru fram í
kringum hana. Hún hlustaði sífellt
eftir símhringingu. Tim hafði and-
styggð á síma, sagði það valið vopn
djöfulsins, ætlað til að hindra hann
frá vinnu. En fyrir hana.þó svo að
það þýddi, að hann yrði að aka niður
ti) þorpskrárinnar eða á pósthúsið,
13. TBL. VIKAN39