Vikan - 22.02.1979, Blaðsíða 12

Innkeyrslan i dalinn, rétt fyrir neðan hótelið.
Gatan fré hótelinu upp f bæinn.
Þar er verðið
og veðrið
gott
Góða veðrið, sem íbúar Miðjarðarhafslandanna
geta verið nokkuð öruggir með, laðar tii sín
marga ísiendinga. Flestir leita á kunnustu
ferðamannastaðina, þar sem hótelin standa í
röðum og a/lt snýst um túristana, sem stundum
finnst þeir ekki hafa uppskorið annað en brúnan
lit á kroppinn og nokkra nýja kunningja — af
eigin þjóðerni.
Miðaldabærinn Lantosque er ekki einn slíkra
staða. Hann er kjörinn fyrir þá, sem vitja njóta
góðrar hvíldar og góðs viðurværis í fögru
umhverfi, ósnortnu af nútíma túrisma. Þórarinn
Reykdal lýsir dvöl í Lantosque.
Hvers vegna lagði ég leið mína til
miðaldabæjarins Lantosque í frönsku
sævar-Ölpunum? Það má segja, að það hafi
verið nokkrar tilviljanir, sem þvi réðu.
Sumarið 1975 var ég á ferð norður i
landi og tók þá upp sem farþega frá
Akureyri til Mývatns frönsk hjón. Það var
gott veður og margt að sjá á þeirri leið, eins
og menn vita, og farþegar mínir höfðu
mikinn áhuga á því, sem fyrir augu bar. En
samræður urðu heldur stirðar, þar eð ég
fann, að ég hafði næstum alveg gleymt
öllu, sem ég hafði lært í frönsku í
menntaskóla, og þótt konan kynni svolítið í
ensku og maðurinn álíka mikið í þýsku, þá
gekk mér leiðsögumannsstarfið heldur illa.
Nú, þetta varð til þess, að ég fór þá um
haustið á frönskunámskeið hjá Alliance
Francais til þess að hressa upp á frönsku-
kunnáttuna.
Verðið var hagstætt
Svo gerðist það, að ég eyddi sumarfríi árið
1976 undir spænskri sól í borg nýbyggðra
hótela. Það var að sjálfsögðu i hópferð, og
enda þótt í þeirri ferð væri margt ágætis-
fólk, varð hrifning mín á slíkri ferð ekki
mikil. Ég lét þvi þau orð falla í áheyrn eins
vinar míns, að ég hefði áhuga á því að eyða
næsta sumarleyfi mínu í Frakklandi. Ég
hafði það í huga, að Frakkland er ekki
12 Vikan 8.tbl.