Vikan - 22.02.1979, Blaðsíða 24

— Má ég fá að sjá bréfin? spurði
Francois til að vinna tima.
Þó nú væri. Skoðaðu þau vel og vand-
lega, þú þekkir þau aftur.
André ýtti bréfabunkanum þvert yfir
borðið.
Francois horfði spyrjandi á Klöru og
hún sagði strax:
— Ég hefi ekki sýnt honum bréfin.
Ég hafði ekki hugmynd um að þið
hefðuð kynnst og hann boðið þér
hingað. Égvissiekkerl.
— Ég trúi þér, vina.
lr^AÐ heyrðist smásmellur, þegar
André losaði um öryggið á þyssunni.
Klara reis snöggt upp og tók eitt skref
fram, og um leið stakk Francois bréfun-
um i vasa sinn. Hann leit snöggt í
kringum sig í eldhúsinu eftir einhverju
vopni. Um leið ýtti Klara við vinflösk-
unni, sem fór i gólfið og mölbrotnaði.
André bölvaði og leit eitt augnablik af
Francois. Francois notaði tækifærið og
teygði höndina eldsnöggt eftir þungum
járnpotti sem stóð á eldavélinni og
kastaði honum að André.
Á HENGI-
FLUGSINS
BRÚN
André beygði sig niður, en potturinn
hæfði hann i höfuðið og hann féll um á
gólfið. Byssan féll úr hendi hans og
Kiara beygði sig snarlega niður og greip
hana. Hún starði á hana með skelfingu
Þad er margt
sem þér líkar vel
íþeim
nýju amerisku
Sparneytin, aflmikil 5 lítraVB vél
Sjálfskipting
Vökvastýri
Styrkt gormafjöðrun að ciftan og framan
Transistorkveikja
Aflhemlar
Urval lita, innanogutan
Og f leira og f leira
Chevrolet Malibu Classic Station kr.6.400.000.
Þetta er það sem þeir nýju
frá General Motors snúast allir um
og viðbjóð í svipnum eins og hún héldi á
viðbjóðslegu kvikindi.
Francois þreif hana af henni um leið
og André settist upp og reyndi að skella
honum um koll með þvi að gripa um
fætur hans. Francois sparkaði og
hrópaði:
— Rístu upp! Við ætlum að fara út
héðan!
André stóð hægt á fætur, burstaði af
buxunum með úthugsaðri rósemi og
sagði i rólegheitum:
— Hún er ekki hlaðin. Ég ætlaði mér
aldrei að skjóta þig. Ég ætlaði bara að
hræða ykkur.
— Trúðu honum ekki! hrópaði
Klara. — Hann sagði áðan að hann
ætlaði að drepa þig — og okkur bæði.
— Farðu út! öskraði Francois til
André. — Farðu út og sestu inn í bílinn,
viðökum til lögreglunnar.
/\NDRÉ horfði á hann með fyrirlitn-
ingu, en gekk hægt i átt til dyranna. Um
leið og hann náði dyrunum þaut hann af
stað út í myrkrið. Francois skaut aðvör-
unarskoti upp í loftið og hrópaði:
— Þú skalt ekki halda að þú sleppir
frá þessu.
Fótatak André heyrðist á malarvegin-
um, hann fór hratt. Francois herti
hlaupin og hann var snarari en André.
Hann þreif í hann og þeir tókust á upp á
líf og dauða. Skyndilega fann Francois
að André rann úr höndum hans.
Það heyrðist voðalegt öskur, svo varð
allt kyrrt.
— Francois! kallaði Klara utan úr
myrkrinu. — Gættu þin, ekki hreyfa
þig, þú ert við hengiflugið! Francois!
Hún tók nokkur skref í áttina til
mannsins sem hún sá móta fyrir á bjarg-
brúninni. Var þetta Francois?
Eða var þetta A ndré?
Hún áræddi ekki að fara nær, hún var
tilbúin að leggja á flótta. En svo heyrði
hún rödd hans.
— Klara, hann er dauður. Hann féll
fram af hengifluginu. Ég vissi ekki að
húsið stæði alveg á bjargbrúninni.
Hann nálgaðist hana hægt.
— Það var þess vegna sem hann
valdi þetta hús, sagði Klara og hallaði
sér að honum. — Hann ætlaði að myrða
okkur bæði hér...
— Nú er þetta allt liðið hjá, sagöi
Francois þýðlega og tók hana i faðminn.
— En við verðum að aka til þorpsins og
hringja til lögreglunnar.
— Heldurðu að þeir trúi okkur?
— Við þurfum engu að leyna, sagði
Francois. — Við skulum sýna bréfin,
isegja frá öllu alveg eins og þaö er. Ef við
höfum heppnina með okkur mun allt
fara vel.
Þau settust inn i bílinn og Francois
kastaði skammbyssunni í aftursætið og
setti bílinn í gang. Þau óku burt frá
þessum ógæfustað og Klara vissi að nú
var þrautum hennar loksins lokið. Endir.
24 Vlkan 8. tbl.