Vikan - 22.11.1979, Page 35

W? 2 a^ÆlA^ 2 «■ «b ma JSL Þýð.: Jóhanna
m? iinm miniiiiir mco
WILLY BREINHOLST
augum. Skemmtigarðurinn
hringsnýst fyrir augum hans.
Með garðhýsi, bátabrú og öllu ..
Og í gær dó hann. 88 ára
gamall. Það var hjartað sem
brást honum og neitaði að ganga
lengur. Hann arfleiddi . . . já,
giskið nú bara á hvern hann
arfleiddi að öllum sínum
jarðnesku eigum. Við gætum
leyft ykkur að geta þrisvar en
það er sennilega ónauðsynlegt
því auðvitað liggur það í augum
uppi.
Víólu!
— Hann gleymdi henni
aldrei, sögðu þeir vinir hans sem
þekktu hina gömlu ástarsögu.
— Hann geymdi mynd
hennar i hjarta sér til æviloka.
Og svo táruðust þeir dálítið því
þetta var svo rómantískt. •.■—
Hann drakk eins og svampur og
eltist við hvaða pils sem var, en
það var bara til að gleyma
HENNI. En hann gat aldrei
gleymt henni. Já, seint fyrnast
fornar ástir.
Svona hljóðuðu sögurnar því
fólk gat auðvitað ekki vitað
hvað stóð í erfðaskránni fyrr en
hún var opnuð. En nú skulum
við drífa í því að láta opna hana
þó það skaði kannski nokkuð
hinn rómantíska hugblæ
sögunnar. En eins og allir vita
brýtur rómantíkin oft í bága við
hinn ískalda raunveruleika.
Erfðaskráin hljóðaði svona.
„Ég, Theódór Bastian
Simmersö, arfleiði hér með þessu
löglega plaggi lyfsalafrúna Viólu
Pedersen, f. Rasmussen, að öllu
því sem ég læt eftir mig af
jarðneskum auðæfum. Með
innilegu þakklæti fyrir að hafa
hryggbrotið mig á sínum tíma
þannig að mér tókst að lifa allt
mitt líf sem hamingjusamur
piparsveinn.”
— Þú vilt þá ekki.
— Nei.
— Við verðum
hjón?
— Aldrei.
Simmersö gengur hægt í
gegnum garðinn. Hann er
álútur, dregur fæturna eftir
mölinni og hann heldur enn á
stráhattinum í hendi sér. Hann
hverfur úr lífi Víólu. Og eins og
við nefndum áðan lifði hann
eftir það allt sitt líf sem forhertur
piparsveinn.
47* tbl. Vikan 35
!