Vikan - 19.02.1981, Síða 9

TORFAN
Meðlætiðvar líka ferskara en íslenskir
veitingahúsagestir eiga að venjast.
Grænu baunirnar voru frystar. en ekki
niðursoðnar. Yfirleitt mátti segja, að
kokkarnir hefðu ekki sama, krampa-
kennda takið á dósahnífnum og sumir
kollegarnir.
Hrásalatið á sérdiski fylgdi öllum
aðalréttum Torfunnar, svo sem ágæt
venja er orðin hér á landi. Þetta var
isberg með einum tómatbát, einfalt og
gott, en hlaðið of mikilli, sinnepsbland-
aðri eggjasósu, sem stundum er kölluð
„dressing”.
Súpan, sem fylgdi réttum dagsins að
þessu sinni, var óvenjulega góð
blómkálssúpa. Hún var mjög rjómuð og
hafði að geyma myndarlega blómkáls-
bökuð lítillega undir ananassneið og ost-
þaki, blessunarlega hóflegu
Fiskurinn hvíldi á hrísgrjónum
og hefði það átt að nægja. En þarna
voru líka frystar baunir, kartafla, gulrót.
tómatur, sítróna og rækjur í sætsúrri
sósu. Þetta var gott meðlæti, en of
mikið. Vond var svo kartöflustappan.
sem líka fylgdi.
Grillsteikt lambalæri dagseðilsins var
of steikt, en eigi að síður meyrt og safa-
ríkt. Út á lærið var ástarsósa íslenskra
kokka, bearnaise. Meðlætið var gott
blómkál og gúrka, sæmilegt rósakál og
leiðinlegar, franskar kartöflur.
Nautakjöt dagsins var kallað „entri-
kote", sem er líklega finnska. Það var
gegnumsteikt og því ekki merkilegur
En svo var dýrðin kaffærð i meðlæti,
sem út af fyrir sig var vel gert, en óþarft.
Þar mátti sjá kartöflu, gúrku, tómat,
grænar baunir, brokkál og kartöflukrók-
ettu. Eru lslendingar kannski að biðja
um gums, þegar þeir panta rjúpu?
Hreindýrakótilettur matseðils
mánaðarins voru líka góðar. Kjötið var
ekki vitund seigt. Villibráðarbragðið
var þó ekki eins eindregið og búast hefði
mátt við. Með fylgdu frystar baunir,
rósakál, soðnar gulrætur og ostbakað
kartöflusalat.
Steiktur kjúklingur fastaseðils var
borinn fram i eldfastri pönnu. Hann var
hæfilega lítið steiktur, ekki farinn að
þorna. Brúnt soð fylgdi með, bökuð
kartafla, skinka, perlulaukur, frystar
baunir og dósasveppir, yfirleitt ágætt.
Lambakótilettur fastaseðils voru
blóðrauðar og bragðmiklar, en of
brenndar og ekki alveg nógu meyrar.
Kartöflukróketturnar voru heitar og
góðar. Annað meðlæti var brúnt soð,
dósasveppir og brokkál, allt í stakasta
lagi.
Með þessum tveimur réttum var soð.
en ekki sósa. Soðið er heppilegra, af því
að það þykknar ekki og verður ekki
ólystugt, þegar það kólnar. Auk þess er
ekki í því hveiti til að trufla meltinguna.
En einkum er það þó bragðmeira og
i-betra.
Ætir ostar á eftir
Ostabakkinn var með hinum betri.
hnalla. Þetta var sko engin gervisúpa.
Og henni fylgdi ágætis snittubrauð.
Hörpufiskurinn og aðan á mánaðar-
seðlinum voru borin fram undir ostþaki í
skeljum. Hvort tveggja var í seigara lagi.
en hörpudiskurinn þó frambærilegur.
Meðlætið var allt gott, ristað brauð með
smjöri, sítróna, tómatur og sýrðar
gúrkur.
Góður karfi grafinn
Grafinn smákarfi, sem lika var á
mánaðarseðlinum, reyndist alveg Ijóm-
andi góður, mjög svipaður grafinni smá-
lúðu. Út á hann var mild og fín, rjómuð
sinnepssósa, ristað brauð með smjöri.
ferskur tómatur og gúrka. Tromp
staðarins.
Eggjakakan var í lagi. svo og hömin.
sem henni fylgdi og einnig hitaða snittu-
brauðið með steinselju. Sérpantaðar
franskar kartöflur voru Ijósar og
fallegar, en mjög loftkenndar og ekki
góðar, líklega úr kartöfludufti, því mið-
ur.
Pönnusteikt smálúðuflök dagseðilsins
voru góð á bragðið, sennilega ekki úr
frysti, þar sem fiskurinn var ekki þurr.
Að steikingu lokinni hafði lúðan verið
Rómantisk stund í aflalsal Torfunnar.
matur. Bökuð kartaflan var góð. Dósa-
sveppir, frystar baunir, brokkál og brún
sveppasósa voru ekki í frásögur færandi.
Rjúpa og hreindýr
Steikt rjúpa í rjómasósu var á matseðli
mánaðarins. Hún var óvenju meyr og
góð, alveg laus við að vera þurr, en hafði
samt rétta. magnaða rjúpubragðið. Út á
hana var góð rjómasósa og rifsberja-
hlaup, svo sem bera ber.
sem ég hef séð. Gráðaosturinn var ætur,
aldrei þessu vant. Og Port Salut var
óvenju mildur og góður. Þar að auki
voru á bakkanum piparostur og gouda-
ostur. Þetta var besti eftirrétturinn.
Pönnukökur með sultu og rjóma voru
fulllítið steiktar, en hæfilega þunnar. ís
með súkkulaði-kattartungum, rjóma og
dósajarðarberjum var góður. Sömuleiðis
svonefndar „petit fours” eða marsipan-
bollur meðsúkkulaðihatti.
Djúpsteiktur camembert með rifs-
berjahlaupi. ristuðu brauði og merkilegt
nokk grænmeti. var sæmilega góður.
Ég verð þó alltaf jafnhissa á. hversu
vinsæll þessi þungi eftirréttur virðist
vera hér á landi.
Ég sá kaffið tróna klukkutímum
saman í glerkönnu á hitapönnu og þorði
því ekki að drekka það, fremur en flest
annað kaffi, sem boðið er upp á hér á
landi. Hér virðist tæplega fást drykkjar-
hæft kaffi, nema úr expresso-vélum.
Rauð betri en hvít
Rauðvín Torfunnar eru einkar vel
valin. Þar í hóp eru Chateauneuf-du-
Pape, Trakia, Chateau de Saint Laurent,
Chianti Antinori og Geisweiler Reserve.
allt góð vín, borið fram i glasavís.
Hvítvínin eru stórum lakari. Þar má
þó finna eitt gott matarvín.
Gewurztraminer, og annað gott vin.
þótt ekki sé þurrt. Edelfráulein. Hin
hvítvínin eru yfirleitt einskis virði eða
verri og hvítvín hússins er lélegur
Monopole de Luze.
Miðlungsverð rétta í Torfunni var
sem hér segir: Réttur dagsins með súpu
65 krónur, forréttir 35 krónur, súpur 13
krónur, fiskréttir 44 krónur, kjötréttir 80
krónur, sæturéttir 23 krónur og ostar 29
krónur, allt með fyrirvara um verð-
bólgu. Þriggja rétta veisla með hálf-
flösku af ódýru víni og kaffi kostar þá að
meðaltali 150 krónur.
Þannig telst mér til, að í verði sé
Torfan í meðaltalsflokki veitingahúsa.
það er að segja í þriðja hæsta verðflokki
af fimm. Sá samanburður ætti að gilda.
þótt verðbólgan geri tilgreindar
nýkrónutölur marklausar.
Torfan fær sjö í einkunn fyrir mat, sjö
fyrir vín, átta fyrir þjónustu og níu fyrir
umhverfi. Ef matareinkunnin er marg-
földuð með fimm, þjónustu- og
umhverfiseinkunnin með tveimur, koma
samtals út 76 af 100 mögulegum stigum.
Gæti komist á toppinn
Þetta þýðir, að Torfan fær 7,5 í
heildareinkunn, sem er aldeilis í góðu
lagi. Torfan er þar með í öðrum besta
flokki veitingahúsa þótt verðið sé i
þriðja flokki.
Ef matreiðslumenn staðarins færu svo
að lesa og nota t.d. bækur Sigrúnar
Davíðsdóttur i stað fornu kennslu
bókanna, gætu þeir komið Torfunni á
sjálfan toppinn. Mér finnst þetta fallega
veitingahús eiga það skilið.
Jónas Kristjánsson
8. tbl. Vlkan 9