Vikan - 29.04.1982, Side 6

Texti:Anna Ljósm.: Ragnar Th.
Frá opnun sýningarinnar 2. apríl siðastliðinn. Meðal gesta var forseti isiands,
Vigdis Finnbogadóttir.
Það er ef til vill merkilegt að velta því
fyrir sér að skrautritun, munaður í
hinum skrifandi heimi, fékk ekki alþjóð-
legt heiti fyrr en skrifaramir voru orðnir
undir í samkeppninni við prentletrið.
Þegar fólk hætti að snúa sér til skrifara,
þegar það vantaði bækur, urðu skrifarar
að finna nýjar slóðir, fóru að kenna
skrift og þróa skrautletur enn meir. Og
þeir komu sér upp nýju starfsheiti,
callygraphist, skrautskrifari, þvi nú var
ekki lengur fínt að vera bara skrifari.
Verkin sem sýnd voru á alþjóðlegu
skrautskriftarsýningunni í Myndlista- og
handíðaskóla íslands minntu óvanan
áhorfanda meir á myndlist en skrift,
enda er staða þeirra i heiminum svipuð.
Menn kaupa verk frægustu skraut-
skrifara, rétt eins og myndverk, til að
njóta þess sem fallegt er eða spennandi.
Og þvi má bæta við að verk heimsfrægra
skrautskrifara eru fáanleg á mjög
mannúðlegu verði ef borið er saman við
heimsfræga grafik til dæmis.
Veg og vanda af þessari einstæðu
sýningu hafði Gunnlaugur S E Briem
og hann er einnig leiðsögumaður okkar
um sýninguna hér í blaðinu.
„Seinustu verkin komu frá Indlandi,
svo seint að þau komust ekki i sýningar-
skrána,” segir Gunnlaugur. „Á Indlandi
gengur tíminn miklu hægar.”
Meir en hálft ár er síðan Gunnlaugur
fór að viða að sér efni i sýninguna. í
fyrstu leitaði hann til vina og þeirra sem
hann mat mest sjálfur í Iistinni en fyrr
en varði var málið komið á nýtt stig og
hann var kominn með heimsfræg verk
úr öllum heimshlutum i hendur eða að
minnsta kosti loforðin um þau. Sum
komust reyndar aldrei til skila. „Ein
sendi mér verk frá Los Angeles og fannst
nóg um 35 dollarana sem hún borgaði
undir það en það kom aldrei fram þvi
hún lét það ekki í ábyrgð,” segir Gunn-
laugur, og þetta er aðeins dæmi um hve
margt getur komið upp á.
En hvernig stendur á þvi að frægustu
skrautskrifarar heims, sem öðlast hafa
alla þá frægð sem þá lystir, eru að senda
litlu landi eins og íslandi verk sin?
„Mörgum finnst gaman að geta
klykkt út með að geta þess að verk sin
hafi verið sýnd á íslandi. Við erum jafn-
fátið og fólk sem hefur kengúrur sem
gæludýr og það er mest ánægjunnar
vegna sem menn senda verk til t ■
Islands.” Lj
Skrifað stendur
í þessum mánuði var sýning á Lifandi letri í
Myndlista- og handíðaskóla íslands. Á-
sýningunni var margt það saman komið sem
merkilegast getur talist úr heimi skrautleturs frá
öllum heimshlutum. Vikan fékk leyfi til að
skyggnast bak við nokkur verkanna og staldrd
við í heimi þeirra sem skrifa — ekki eins og þú
og ég — heldur á heimsmælikvarða.
Einar Hákonarson, skólastjóri
Myndlista-og handiðaskóla íslands.
Hann sagði meðal annars i sýningar-
skrá: „Það er mikill fengur að fá að
líta það fjölbreytta úrval skraut-
skriftar, sem hór er til sýnis frá fjöl-
mörgum þjóðum og mismunandi
menningarsvæðum. Hór á landi hafa
átt sór stað stórstígar framfarir i
prenttækni, og meiri kröfur gerðar
en fyrr um alla hönnun fyrir prent, en
við erum á miðri leið upp á við i
flestum listhönnunarmálum. Þörfin
fyrir nýja menningarstrauma er eins
mikil nú og hún var fyrir skrrfara
skinnbókanna."
6 Vikan 17. tbl.