Vikan - 29.04.1982, Qupperneq 38

FAGUR FISKUR ÍSJÓ
—verður fallegri hjá okkur
Við erum rétt stoltir al' nýju l'ínu búðinni seni við
erum búnir að opna. Hún er í Borgartúni 29 og þar
er hægt að fá l'yrsta flokks fisk. sælkerakrækling,
skötuscl, lax, rækjur, humar, krabba, lúðu o.fl. o.fl.
Við leggjum áherzlu á góðar vörur og fallegt um-
hverfi. Líttu inn í flottustu fiskbúð í bænum.
Talaðu við kokkinn okkar, hann Rúnar og
smakkaðu á fisksalatinu hans.
Sími29640.
FOBÐfl BÚRIÐ
M Hér erum viö ■
BORGARTÚN
Klúbburinn □
Hann sá tvær verur sem stóðu rétt við
trjálundinn. Annika — Annika hans —
stóð þar, nakin að ofan og reyndi að
lokka hinn óhamingjusama Ron inn í
skuggann. Hann stóð fyrir framan hana,
alltof nálægt, með höndina á lofti, eins
og hann byggist til að gripa i hana.
Nú steig hún aftur á bak og hvarf
næstum inn i skuggann undir trjánum.
Martin stökk af stað.
— Annika! æpti hann.
Hann heyrði sjálfur örvæntinguna í
eigin röddu.
Annika og Ron hrukku við og stóðu
sem þrumu lostin. Martin hljóp sem óð-
ur væri. Hann mætti Ron sem æddi
fram hjá honum og inn í húsið. Sjálfur
hugsaði hann ekki um annað en Ann-
iku.
Gífurleg þruma reið yfir á næstum
sama augnabliki og elding lýsti upp allt
umhverfið.
Annika hafði klæðst peysunni þegar
hann náði til trjálundarins. Martin þreif
um handlegg hennar og dró hana með
sér heim að húsinu.
— Bannsettur fáráðlingurinn, hvæsti
hann um leið og hann ýtti henni inn um
dyrnar, og í sama bili sló niður einni eld-
ingunni enn, svo að segja á hæla þeim.
— Hvað imyndarðu þér eiginlega?
Ætlaðirðu að ganga af aumingja mann-
inum dauðum? Á hann ekki við nóg að
striða þótt þú bætir ekki gráu ofan á
svart með því að reyna að forfæra hann
á ómerkilegasta hátt?
— En Martin... stundi hún vansæl.
Hann var æfur af reiði. Hann hélt
heljartaki um axlir hennar og hristi hana
til.
— Ég hélt ekki að þú værir svona,
hrópaði hann. — En jafnvel sakleysis-
legustu.... þú hefðir getað drepið hann,
skilurðu þaðekki?
Annika gat ekki grátið, hún var dofin
og örmagna.
Martin hætti að hrista hana en hon-
um var síður en svo runnin reiðin. —
Hvað viltu honum eiginlega? kveinaði
hann. — Við eigum saman, Annika,
skilurðu það ekki? Ég...
Hann missti alla stjórn á sér. Hann
dró hana að sér og kyssti hana hörkulega
og örvæntingarfullt.
Annika vatt sig úr fangi hans og sneri
frá honum.
— Þetta er heimskulegt, Martin, að
reyna að kyssa stúlku sem er með öðr-
um, sagði hún eins vinsamlega og hún
gat.
Martin bölvaði í hljóði. — En þú
elskar hann ekki, þú kennir bara i brjósti
um hann.
— Það veist þú ekkert um, svaraði
hún.
Þau tóku nú bæði eftir þvi að Ron
stóð við dyrnar að vistarveru sinni og
hafði greinilega staðið þar um stund.
Hann var snjóhvitur í andliti.
— Þú hefur á röngu að standa,
38 Vlkan I7.tbl.