Vikan - 06.01.1983, Blaðsíða 31

gefin út á plötu, meðal annars
Honey Will You Marry Me.
Við vorum búnir í Hamrahlíð-
inni þá en áttum lið fylgismanna
í skólanum sem sendi atkvæði
inn íþáverandi útvarpsþátt Arn-
ar Petersen, sem héi Tíu á
toppnum eða eitthvað í þá átt-
ina, og þetta varð tilþess að lagið
komst umsvifalaust í fyrsta sæti.
En ég held að þetta sé nú í eina
skipti sem hefur verið skipulega
reynt að svindla okkur inn á vin-
sældalista.
En hópurinn verður til sem
slíkur þegar við förum að vinna
að Sumri á Sýrlandi 1975- Þáfór-
um við tilLondon og vorum þar í
einn og hálfan mánuð og gerð-
um plötuna. Síðan hvíldum við
okkur í ár og gerðum síðan
Tívolíplötuna.
Þá voru ég, Jakoh, Egill, Sig-
urður Bjóla og Tómas. Síðan
kom Þórður Arnason inn á
Tívolíplötunni og núna Asgeir,
trommari Þursanna. Sigurður
Bjóla er ekki í hljómsveitinni
núna en hann á í lögum og er
svona baktjaldamaður.
Til að byrja með hvíldi mikil
leynd yfir því hverjir væru Stuð-
menn. Bæði fannst okkur dálítið
sniðugt að hafa leynd yfir þessu
og svo vorum við ekkert tilbúnir
að kannast við allt sem þarna var,
okkur var þetta svolítið
áhyggjuefni. Við reyndum ekki
að vera mjög alvarlegir eins og
þótti nú tilheyra á þessum árum.
Við vorum svolítið feimnir við að
gefa okkur út fyrir að vera að
framleiðaþessi ósköp. En seinna,
þegar platan fékk þessar gððu
viðtökur, vorum við mjög stoltir
að hafa gert þetta og þóttumst
meiri menn af.
Þetta var á tíma þegar lítið var
að gerast í músík á Islandi og
kom þá eins og ferskur gustur.
Hins vegar hafði þetta kannski
ekkert voðalega góð áhrif til
lengdar því eftir þetta var mikið
fartð að syngja um glaum og
gleði og stuð og annað sem var
orðið nokkuð þreytt.
Eftir þetta voru menn upp-
teknir hver í sínum málum en
þegar Stuðmenn hafa komið
saman hefur það alltaf verið
mikil handahlaupavinna og und-
ir mikilli tímaþressu. Það virðist
sem í þessum hópi geti hver
magnað annan upp. Við höfum
mjög þróaðan lókalhúmor sem
hleypir fjöri í menn og við höf-
um getað ungað út miklu á stutt-
um tíma þegar við höfum komið
saman. Það hefur verið mjög
hressandi að koma af öðrum víg-
stöðvum inn íþennan hóþ. Ann-
ars staðar héldu menn að þeir
væru að gera eitthvað metnaðar-
fyllra, eins og til dæmis í Spil-
verkinu, tókum okkur meira
alvarlega þó að útkoman væri
kannski hvorki neitt alvarlegri
eða betri.
... ogframá
þennan dag
Kvikmyndin er búin að liggja
lengi í loftinu. Við fórum fyrir
tveimur árum sem undirleikarar
fyrir Hauk Morthens á íslend-
ingahátíð íLos Angeles. Þá lögð-
um við drögin að hluta af músík-
inni og þó það sé kannski ekki
mikið af henni notað þá svona
hrærðum við aðeins í pottinum
og tókum skánina ofan af.
Við verðum ekki varir við
annað en að nýja kynslóðin sé
mjög móttækileg fyrir þessari
músík okkar og þekk i til dæmis
lögin af eldriplötunum. Tónlist-
in er alltímalaus og þessi tónlist
gengur ekkert stður vel í fólkið,
er eins konar rökrétt framhald af
hinni. A fimm árum eru menn
búnir að fara heljarstökk, margt
hefur breyst hjá okkur, hagir,
skoðanir og viðhorf en það er
samt eins og taug á milliþessarar
tónlistar núna og þess sem við
gerðum fyrirfimm til sex árum.
Þetta er sama fjörmúsíkin og
textamir með þeim húmor sem
okkur finnst í það minnsta vera
svolítið sniðugur, en svo veit
maður aldrei hvað öðrum finnst.
Það er mjög auðvelt að vera
fyndinn í lokuðum hópi, til
dæmis er auðvelt fyrir svona
hljómsveit að lokast inni í einka-
húmor og pælingum sem fólk
fyrir utan hópinn botnar ekkert
í. Það getur verið að ýmislegt á
fyrri plötunum hafi farið fyrir
ofan garð og neðan hjá fólki en
það fann þá bara eitthvað annað
t staðinn. Ef ég hlusta á þessar
plötur heyri ég alltaf eitthvað
nýtt. Ég held að þessir textar —
þó þeir hafi ekki allir verið mjög
merkilegir — þoli nokkuð mikla
hlustun og gefi áheyrandanum
tilefni til að nota hugmynda-
flugið.
Allir textar verða eiginlega til
á mjög skömmum tíma. Til
dæmis varð helmingurinn af
músíkinni í myndinni til á
þriggja daga ferðalagi í febrúar í
vetur, frá Egilsstöðum til Reykja-
vtkur. Við Ágúst höfðum farið
að hitta Þursana og fengum lán-
aðan gítar, eða stálum honum
réttara sagt af Vilhjálmi Einars-
syni, af því við höfðum engan
kassagítar. Svo var keyrt til baka
og spilað á Höfn og á Skógaskóla
og vegirnir voru ofboðslegir og
seinfærir. Af því vtð höfðum
ekkert að gera skapaðist stemmn-
ingin sem lög og textar urðu til
úr.
Þá verða menn
bara að mæta
Eg fór út í nám 1978. Ég var á
Spilverksplötunum og gerði tón-
listina við Runkt, punkt,
kommu, strik, en það er eigin-
lega það eina sem ég hef gert á
tónlistarsviðinu á þessum árum.
Það er stórkostlegt fyrir mig að
geta komið sem maöur utan úr
bæ og unnið með hinum. Ég
stend allt öðruvísi en þeir, þeir
eru allir stafandi tónlistarmenn
en ég er í öðru stafi.
Stuðmenn hafa alltaf höfðað
til mjög breiðs aldurshóps og við
verðum að fá sem flesta í bió.
Mér hefur heyrst fólk á öÍlum
aldri sýna myndinni áhuga,
margt eldra fólk. Ef fólk vill að
gerðar séu íslenskar kvikmyndir
verður það bara að mæta í bíó,
annars hætta menn að þora að
taka séns og leggja út í að gera
kvikmyndir. iW
I.tbl. Vikan 31