Vikan


Vikan - 06.01.1983, Blaðsíða 44

Vikan - 06.01.1983, Blaðsíða 44
Framhaldssaga urríki. Og það skyldi ég gera á eigin spýtur. Þegar ég kæmi aftur til London, ætlaöi ég aö gera mitt til að eignast nýja vini. Eg gæti til dæmis sótt námskeið í jóga, keramik, leiklist, farið í kór, dust- aö rykiö af golfkylfunum. . . Ég skipti um föt og gekk síðan til lestarstöðvarinnar. Lestin fór til Innsbruck tíu mínútur yfir heila tímann, svo að ég var á rétt- um tíma. Ég fór göngustíginn og var svo niðursokkin í framtíðar- áætlanir mínar, að ég mundi ekki einu sinni skelfinguna, sem ég hafði upplifaö, þegar ég hljóp eftir þessum sama stíg kvöldiö áöur. En svo sá ég manninn með apa- andlitið. Hann stóö og beið eftir lestinni ásamt nokkrum öörum. Hann leit undan þegar hann varð þess var, að ég haföi séð hann. Svo virtist sem ég þyrfti síst af öllu að búast viö því að vera látin í friði þessa daga, sem eftir voru í Austurríki. Allt í einu fannst mér fáránlegt að vera að velta vöngum yfir frístundadútli, þegar ég kæmi aftur til London, þegar hér í Austurríki var fullt af mönnum, sem af einhverjum óskiljanlegum ástæðum höfðu svo óþægilega mikinn áhuga á því, sem ég tók mér fyrir hendur hér og nú. - 0 - Maðurinn með apaandlitið sett- ist þó aö minnsta kosti ekki í sama klefa. Mér létti. Tilviljanirnar eru svo margar í lífinu. Austurríki er frjálst land, og maðurinn átti full- an rétt á því að feröast milli Kirchwald og Innsbruck, þegar honum bauð svo við að horfa, og sækja krána við háskólann, ef hon- um sýndist. Þaö var heimskulegt af mér að sitja hér í þessari litlu lest og hugsa ekki um annað en sjálfa mig, þegar sólin glampaði og snjórinn glitraði og Innsbruck beið í allri sinni dýrð. Úr því ég var hingaö komin, var eina vitið að skoða sig rækilega um og gleyma öllu öðru. Innsbruck er stórkostleg borg. Þegar ég reikaði um götur gamla borgarhlutans kvöldið áður í fylgd Stephens, hafði mér virst boga- göngin og þröngar göturnar svo dæmigerö fyrir miöaldastílinn. Nú um hábjartan daginn gafst mér tækifæri til aö sjá, hvernig borgin hafði veriö endursköpuö á 18. öld. Satt var það, að Maria Theresia keisaradrottning hafði Innsbruck ekki sem höfuðborg eins og fyrir- rennarar hennar, Habsborgararn- ir, en til allrar hamingju fyrir eftirkomandi kynslóðir hafði hún gefið henni andlitslyftingu á tím- um grósku á sviði húsagerðarlist- ar og skreytinga. Aöalgatan, Maria-Theresien- Strasse, er stutt, en breið og stór- glæsileg. Viö suðurenda hennar er stór sigurbogi, sem keisaraynjan lét reisa í tilefni af brúökaupi son- ar síns og spænskrar prinsessu. Sjálfur boginn er nógu fallegur, en það, sem hrífur augaö mest, er bakgrunnurinn, sem varla á sinn líka í öllum heiminum, nefnilega Nordkettefjöllin. Þennan morgun- inn var hvítur veggur fjallanna að baki sigurbogans eins og teiknað- ur á ótrúlega bláan, heiðskíran himininn. Ég gekk undir bogann og fann einkennilega sterkt til smæðar minnar. Fjöllin afmarka norður- enda Maria-Theresien-Strasse. Báöum megin götunnar eru há hús, samræmd og virðuleg, byggö í 18. aldar stíl. Á neðstu hæðum þeirra eru nú verslanir, og fyrir ofan verslanimar eru freskur í gul- um og bleikum og fjólubláum og 'grænum litum. Öðrum megin götunnar er höll í barokkstíl, hin- um megin kirkja, hvort tveggja hinar fegurstu byggingar, báöar með hvolfþökum. Um miðbik götunnar er hvít marmarasúla, reist til minningar um frækilega vörn Innsbruck gegn innrás Bæj- ara snemma á 18. öld. i toppi súl- unnar trónir madonna með geisla- baug, geysistór stytta á hæö við nálæga kirkju, en smá í saman- burði viö stórfenglegan fjalla- vegginn. Þegar kom framhjá súlunni, þrengdist gatan skyndilega. Framundan var Altstadt með sín- um krókóttu göngugötum og miöaldabyggingum. Lengra í burtu endaði aðalgatan á litlu torgi, og þar gat aö líta „gullna þakið”, skrautlegar, yfirbyggöar steinsvalir, sem Maximilian keis- ari notaöi sem stúku, þegar hann horfði á götuleikhús. Þakið, sem skýlt hefur stúkugestum gegn veðri og vindum, er lagt gylltum kopar. Snjónum hafði verið sópað af þakinu, og ég slóst í hóp túrist- anna, sem stóöu á torginu og störðu opinmynntir á dýröina. Þegar ég stóð þarna og horfði meö ofbirtu í augunum, fannst mér beinlínis dónaskapur að efast um r J\Iate§ Biingiiig lásliion lo a nnifiimi world SJÚKRASKÓR Nauðsynlegir þeim sem vinna við mikið fóta- álag, t.d. á sjúkrahúsum og í vers/unum Sjúkraskór fást nú í litum Innlegg sem fellur sérstaklega vel að. Handsaumaðar mokkasíur. Skinnið innan í skónum dregur úr raka. Ekta mokkasiur. / Fyrsta flokks leður. Sérstaklega mjúkir sólar sem draga úr álagi á fótum við vinnu. SENDUM í PÓSTKRÖFU Ifemediahf. BORGARTÚN 20 SÍMI27511
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.