Vikan - 29.11.1984, Blaðsíða 47

Ég klifraði upp í stýrishúsið og sá
að báturinn var í höfn í litlu sjó-
plássi. Var þetta Sandgerði og
skipstjóri farinn í land til þess að
tala til Þorlákshafnar. Þegar
hann kom aftur um borð sagðist
hann hafa fengið bullandi skamm-
ir hjá útgerðarmanninum því besta
veður hafði verið fyrir austan á
fimmtudaginn og alÚr bátar á sjó,
hlaðafli en allir saltlausir.
Var nú útsynningurinn genginn
niður og komið sæmilegt veður og
var þegar lagt af stað. Þegar við
höfðum farið yfir Reykjanesröstina
í þriðja sinn var numið staðar og
færum rennt. Náðust upp nokkrir
þyrsklingar sem þegar voru
soðnir í sjó og étnir með góðri lyst
því langt var síðan menn höfðu
fengið næringu. Það heyrði ég af
umræðum skipstjóra og vélstjóra
að það hefði verið á tæpasta vaði
að þeir kæmust slysalaust inn á
Sandgerðishöfn því hvorugur
þeirra hafði komið þar fyrr.
Var nú haldið stanslaust áfram
allan daginn og næstu nótt og
komið til Þorlákshafnar um há-
degi á laugardag. Hafði ferðin frá
Hafnarfirði tekið rétta þrjá sólar-
hringa.
Þegar hásetaklefinn var
opnaður kom í ljós að sjór hafði
flætt þar inn og var trékista mín
með innihaldi illa farin. Næsta
haust var bátur þessi, sem skrá-
settur var á Isafirði, í vöru-
flutningum milli Reykjavíkur og
Vestmannaeyja. Þá sökk hann við
Reykjanes en mannbjörg varð.
Af félögum mínum úr sveitinni
er þaö að segja að þeir dvöldu
allan marsmánuð í Reykjavík, án
teljandi vinnu, en réðu sig í byrjun
aprU til Bjöms í Grafarholti í
skurðgröft. Kaupið var ein króna
á dag og frítt uppihald.
42. tbl. Vikan 47