Vikan - 29.11.1984, Blaðsíða 13

Unnur Berglind, Gunnar, Arni Henry og Henny eru oftast heima fram yfir hádegi
en þá hefst vinnudagurinn i dansskólanum. Unnur Berglind fer oft með mömmu í
vinnuna og hjálpar til en yngsti meðlimur fjölskyldunnar lætur sár nægja að taka
sporin heima hjá barnapíunni.
aðkasti út af. Þegar ég var að
sýna dans á unglingsárunum
fékkst varla þrettán ára strákur á
svið, það þótti asnalegt og
hallærislegt, svo ekki sé nú talað
um ef maður átti að brosa í þokka-
bót. Nú fer varla sú danskeppni af
stað að ekki þyrpist að unglingar
af öllulandinu.”
öfundin kom fram í hring-
ingum og lygasögum
„Verst þótti mér öfundin og
umtaUð sem fylgdi því að vera
þekktur unglingur, bæði fyrir og
eftir Japansferðina. Ég fékk
stundum upphringingar frá fólki
sem vUdi segja áUt sitt á því
hversu mikið ég væri í sviðsljós-
inu. Mér fannst gaman að sýna föt
og dans og þetta var vinnan sem
ég hafði vaUð mér. Eftir Japans-
ferðina tók ég þá ákvörðun að láta
móralinn og umtaUð ekki fá á mig
en auðvitað kom það fyrir að ég
heyrði eitthvað sem særði mig og
lá þá stundum andvaka yfir
hlutunum.
Hver vUl láta ganga um sig
lygasögu? Veistu að mér hefur
aldrei Uðið vel að ganga niður
Laugaveginn. Kannski er það
vegna þess að ég er svo ðmann-
glögg á aUt það fólk sem ég hef
hitt í gegnum árin og er þá
kannski áUtin merkileg með mig
ef ég heilsa ekki. Ég hef líka orðiö
vör við að fólk hefur snúið sér við
og hvíslast á um mig, sem mér
finnst óþægilegt. Ég get bara sagt
þér litið dæmi. Vinkonu minni og
vini hennar, sem ég þekkti ekkert
þá, var boðið í partí tU kunningja
hans í menntó. Þau voru varla
mætt á staðinn þegar farið var að
ræða um mig og rægja. Þessi
kunningi vinkonu minnar stóð þá
upp og gekk út ásamt vinkonu
minni. Sem betur fer átti ég góða
vini.”
Vinur er sá sem getur glaðst
með þór á gieðistundum
„Ég hef oft hugsað um það eftir
á hversu mjög reynir á vini og
kunningja í svona málum. Vinur á
ekki aðeins að reynast vel á
sorgarstundum, hann á líka að
geta glaðst með þér á gleðistund-
unum í lífinu og vera glaður þegar
þér gengur vel með það sem þú
tekur þér fyrir hendur. Ég gat
sorterað vini og kunningja á
þessum árum. Ég ýtti þeim til
hliðar sem öfunduðu mig og
rægðu. Sönnu vinimir tóku svo
aftur þátt í þessu með mér og í dag
á ég marga kunningja en fáa en
góða vini. Það hefur líka mikið að
segja að eiga skilningsríka for-
eldra. Mínir foreldrar hvöttu mig í
því sem mig langaði til að gera.”
Er gift manni sem áleit mig
vera eins og umtalið sagði
„Ég kynntist Gunnari, mann-
inum mínum, í útilegu 1980 þegar
ég var tuttugu og átta ára og þá
búin að vera einstæð móðir í tvö
ár. Þótt hann hefði aldrei hitt
mig áður var hann löngu búinn að
dæma mig. Ég fékk aldeilis að
heyra sögusagnir um mig í þeirri
ferð og það hversu montin ég væri
og allt það. En hann þurrkaði í
burtu þessar sögusagnir, sem auð-
vitað voru allar skáldaðar og
hreint alveg ótrúlegt að fólk skuli
hafa nennt að velta mér svona
fyrir sér, og kynntist mér sem
ósköp venjulegri manneskju og
við giftum okkur um það bil ári
seinna eftir að gengið hafði verið
frá skilnaðinum við fyrri mann-
inn. Tengdamamma, sú besta í
heimi, „vissi líka allt um mig” en
þekkir mig ekki sem þá sem talað
var um. Nei, fólk á ekki að dæma
manneskjuna án þess að þekkja
hana.”
„Þegar ég lít til baka þá sé ég
ekki eftir neinu. Maður verður
ekki ungur aftur. Ég er þrjátíu og
tveggja ára, gift og tveggja bama
móðir, og þegar ég hugsa til baka
þá finnst mér í rauninni frekar að
ég hefði átt að nota tækifærin enn
betur. Ég giftist fyrri manninum
mínum tuttugu og tveggja ára og
eignaöist Unni, sem nú er sex ára,
ekki fyrr en tuttugu og sex ára og
hafði því góðan tíma áður fyrir
þessi tækifæri. I Japan bauðst mér
til dæmis að leika í kvikmynd. Ég
Só ekki eftir neinu
42. tbl. Víkan 13