Vikan - 13.06.1985, Qupperneq 51

kennsl á manninn. Vitanlega
hafa þeir ekki í hyggju að skila
fötunum, þau bera vitni um
glæpinn. Ég býst við að þeir
ætli að fleygja þeim í Signu.
Það er eins gott fyrir okkur að
skipuleggja hina óvæntu árás.”
Þegar klukkuna vantaði
stundarfjórðung i fimm þenn-
an dag lagði Maurice Benzin-
um tveimur götum frá íbúð
José og skipti um sæti við Hort-
ense frænku sem var klædd í
dökkbláan frakka með dökk-
bláa alpahúfu og risastór sól-
gleraugu. Hún sneri sér að Guy
sem var náhvítur í framan og
sagði fjörlega: „Réttlætið er
undir því komið hver vegur og
metur. Það er þrennt sem þú
þarft að muna, væni minn. í
fyrsta lagi, ef lögreglan hirðir
þig þá skaltu ekki segja neitt,
ekki einu sinni nafnið þitt,
biddu bara um lögfræðinginn
minn. í öðru lagi, gerðu ná-
kvæmlega eins og Maurice segir
þér — hann ræður. Gerðu bara
það sem þú átt að gera og
komdu þér út eftir fimm mín-
útur nema Maurice gefi þér
einhverja skipun. Skiptu þér
ekki af slagsmálum. Ef þú ert
heppinn þá heyrirðu mig blása
þrisvar sinnum í flautuna mína
þegar tíminn er liðinn. Og að
lokum,” bætti hún við eins og
til málsbóta, ,,mundu að þú
ert aðeins að taka það sem þú
átt sjálfur.” Hún setti bílinn í
blokkinni sem José bjó í stökk
Júdý, líka með sólgleraugu og
bláa alpahúfu, út úr bílnum og
stóð á gangstéttinni með fangið
fullt af ruslapokum. Guy elti
Maurice gegnum portið, inn í
bakgarðinn, upp stigana og
eftir dimmum, þröngum
gír með rykk og kipptist við.
,,Við látum þá hafa það þegar
klukkuna vantar tíu mínútur í
fimm þegar þeir verða tauga-
trekktastir og með hugann á
Odéon.” j
,þ
egar þau komu að
gangi. Maurice horfði vandlega
í kringum sig, athugaði skít-
uga, gráa hurðina og lagði síð-
an eyrað upp að henni. Hann
þreifaði á lásnum með fingur-
gómunum og beið aðeins.
Hann hallaði sér kæruleysislega
upp að veggnum á móti, lyfti
vinstra fæti upp til móts við lás-
inn og sparkaði
kröftuglega í hann.
Hurðin flaug upp á gátt og
Maurice hentist inn. Hann
keyrði hurðina upp að
veggnum með vinstri hendi
og kastaði sér síðan affur á
bak á hana.
Gluggahlerarnir voru aftur
og íbúðin molluleg og þar
heyrðist ekkert hljóð nema í
umferðinni að utan. Það var |
lítið af húsgögnum þarna inni
— rósóttur sófi, tveir hæginda-
stólar, venjulegur lampi með
skermi úr gervipergamenti, lít-
ið borð. Nokkrar myndir af
dýrlingum með píslarvættissvip
héngu á veggnum.
Maurice rak höfuðið út um
dyrnar og gaf Guy merki um að
koma inn.
,,Þú tekur herbergið til
vinstri, ég til hægri.
Dyrnar til hægri lágu inn í
lítið, tómlegt eldhús og kló-
sett. Vinstri dyrnar lágu inn í
stórt herbergi. Inni í því var tví-
breitt rúm og yfir því hékk
kross.
Framhald í næsta blaói.
24. tbl. Vikan 51