Vikan - 20.02.1986, Blaðsíða 14

PAT METHENY ER EINN
SÖLUHÆSTI JASS-
TÓNLISTARMAÐURINN
Á PLÖTUMARKAÐINUM
í DAG OG HEFUR VERIÐ
ÞAÐ UNDANFARIN ÁR.
HONUM HEFURTEKIST
AÐ KOMATÓNLIST
SINNI ÁSVOKALLAÐA
VINSÆLDALISTA VÍÐA
UM VERÖLD, SEM ER
FREKAR ÓVENJULEGT
FYRIR JASS, OG HEFUR
SKAPAÐ SÉR SINN EIGIN
STÍL. HANNHEFUR
HLOTIÐ EIN 3 EMMY-
VERÐLAUN, SEM ERU
NOKKURS KONAR
ÓSKARSVERÐLAUN
TÓNLISTARMANNA.
..Eins stendur til að við gerum plötu með David Bowie
í framhaldi af samstarfi okkar varðandi Falcon and the
Snowman."
Ferill hans hefur verið óvenjuglæsilegur
ef miðað er við hve oft er erfitt fyrir jass-
tónlistarmenn að ná umtalsverðum vinsæld-
um þar sem markaðurinn er þröngur fyrir
þá tegund tónlistar miðað við popp og dæg-
urlagatónlist.
14 ára að aldri var hann farinn að spila
flest kvöld vikunnar í jassklúbbum á heima-
slóðum sínum, í Miðvesturríkjunum, og var
uppgötvaður aðeins 17 ára að aldri af Gary
Burton. Gekk hann í hljómsveit hans og
spilaði með þeim virta jass-tónlistarmanni í
3 ár og inn á jafnmargar plötur, eða þar til
hann stofnaði sína eigin hljómsveit.
í dag, rétt rúmlega þrítugur, hefur hann
svo lagt inn á nýja braut, það er að segja
að skapa sér nafn í kvikmyndaiðnaðinum
og hefur samið tónlist við þó nokkrar kvik-
myndir. Er þar helst að nefna kvikmyndina
Falcon and the Snowman með þeim Sean
Penn og Timothy Hutton í aðalhlutverkum
en hún var sýnd hér á landi síðastliðinn
vetur. Lag úr þeirri kvikmynd náði töluverð-
um vinsældum, lagið This is not America,
sem David Bowie tók að sér að syngja.
Hann hefur fast aðsetur í Boston þó lítið
hafi hann stoppað þar þau 10 ár sem hann
hefur búið þar vegna tíðra hljómleikaferða-
laga. Viðtöl hafa birst reglulega við hann í
tímaritum víða um heim, aðallega í tónlist-
artímaritum, en þó má nefna grein sem birt-
ist nýlega í tískuritinu Mademoiselle þar
sem hann var kosinn einn af eftirsóknar-
verðustu piparsveinunum úr myndarlegum
hópi.
Hann mætti stundvíslega á þeim tíma sem
um var samið á heimili blaðamanns eitt
rigningarkvöld í Boston, klæddur snjáðum
gallabuxum, trimmbol og strigaskóm. Hann
kom fyrir sem ákaflega geðugur og viðræðu-
góður og áberandi greindur.
Áður en hið eiginlega viðtal hófst spurði
hann mikið um ísland og þá sérstaklega um
aðgerðir kvenna á kvennadaginn, 24. októb-
er síðastliðinn, en það fannst honum merki-
legt og virtist styðja þær aðgerðir.
- Nú ert þú nýkominn úr hljómleikaferða-
lagi um Japan, hvernig gekk það?
„Hljómleikarnir gengu mjög vel í alla staði
en þó fmnst mér alltaf svolítið sérstakt að
spila fyrir japanska áheyrendur þar sem
eiginleg viðbrögð koma aldrei fram fyrr en
eftir hljómleikana og allt er ákaflega form-
fast og andrúmsloftið því öðruvísi en vana-
lega. Meðan við vorum í Tokyo lentum við
í harkalegum jarðskjálfta. Við vorum staddir
á hótelinu og ég var svo að segja háttaður
þegar byggingin byrjaði að nötra og skjálfa
og allt fór á fleygiferð í herberginu hjá mér.
Það var á 9. hæð og tilfinningin því frekar
óhugguleg. Mín fyrstu viðbrögð voru að
hlaupa út úr herberginu og niður neyðarstig-
ana sem voru fullir af skelfingu lostnu fólki
og satt að segja stóð mér ekki á sama. Eftir
að jarðskjálftinn var um garð genginn safn-
aðist fólk saman í lobbýinu í misjöfnu
ástandi en þó var áberandi mikið af Amerík-
önum í miklu uppnámi en Japanirnir tóku
þessu með jafnaðargeði og sögðu svona
lagað nær því daglegt brauð. Það var ekki
fyrr en ég sá fréttirnar að ég fékk að vita
að þetta hefði verið alvarlegur jarðskjálfti,
víst yfir 5 á Richter, en sem betur fer urðu
engin slysáfólki."
- Hvað varstu gamall þegar þú byrjaðir
að spila á gítarinn?
„Eg var mjög ungur. Upphaflega spilaði
ég á trompet eins og bróðir minn (Mike
Metheny, innskot blm.) en þegar ég fékk
spangir á tennurnar, 12 ára gamall, varð ég
að leggja trompetinn á hilluna. Eg átti gítar
og hlustaði á plötur með Wes Montgomery
sem síðan leiddi til þess að ég hóf að æfa
mig á gítarinn í 8 tíma á dag og síðan höfum
ég og gítarinn verið eitt.“ (hlær)
- Er mikil tónlist í þinni fjölskyldu?
„Nei, ég er frá Missouri sem er lítið bænda-
samfélag í Miðvesturríkjunum og við bróðir
minn vorum einu krakkarnir í skólanum sem
ekki voru af bændafólki. Hvorki pabbi né
mamma spiluðu á hljóðfæri en hvöttu okkur
samt til þess og við byrjuðum síðan að spila
við hin ýmsu tækifæri í skólanum. Ég lít á
þann tíma sem ég átti heima þar sem mjög
mikilvægan í mínu lífi og hann hefur sín
áhrif þegar ég sem mína tónlist."
- Hvað annað hefur áhrif á þig þegar þú
semur tónlist?
(verður hugsi) „Þegar ég sem tónlist er það
yfirleitt spurning um hvort til dæmis þessi
nóta passi við þennan hljóm, ef það má orða
það þannig, en ekki að eitthvert sérstakt
atvik verði að einu lagi. Ég blanda oft saman
suður-amerískri tónlist og þjóðlagatónlist en
upphaflega verður þetta allt til á blaði. Mér
finnst best að semja og skrifa þegar ég er
nývaknaður og eiginlega milli svefns og
vöku. Þá sest ég við píanóið með ákveðinn
hljóm í huga og stundum veit ég þá hvort
sá hljómur er lag eða ekki.“
- Æfirðu þig mikið á þitt hljóðfæri?
„Já, það geri ég, og eiginlega er allt sem
ég geri tengt tónlist, tónlistin er númer eitt
hjá mér, og ég nota því hverja stund til að
vinna að henni.“
- Nú má segja að þú hafir verið á stöðugum
hljómleikaferðalögum undanfarin 10 ár,
finnst þér það aldrei þreytandi?
„Mér finnst mjög gaman að ferðast og þessi
hljómleikaferðalög eru minna þreytandi en
þau voru í fyrstu. Við byrjuðum 4 saman í
sendiferðabíl og sáum um að „róta“ sjálfir
ásamt öllu öðru en í dag er það öðruvísi þvi
við höfum fólk í vinnu og það eina sem við
0
14 Vikan 8. tbl.