Vikan - 20.02.1986, Blaðsíða 44

FJÖGUR ÁR í DULSPEKINÁMI
Ég vissi auðvitað af þessu en það kom mér
ekki við, ekki þá, nema sem eitthvað forvitni-
legt eða athyglisvert. En það var þetta með
sígaunakonuna og svo það að ég kynntist
rúmenskri konu, þekktum lófalesara þá, sem
smám saman gerði það að verkum að ég ákvað
að kynna mér sérstaklega það sem í daglegu
tali nefnist dulspeki - með öðrum orðum, hin
fornu vísindi.
I þeim tilgangi gerðist ég nemandi við þekkt-
an skóla í París; mjög strangan og kröfuharðan
skóla. - Þeir sem eitthvað hafa kynnst franskri
menntun vita allt um það. Ég nam þar í fjögur
ár. - Auk þess kynnti ég mér allt sem ég komst
yfir, segjum svona utan skóla.
Frakkar taka öðruvísi á þessum hlutum en
Skandinavar; Norðurlandabúamir. - Norður-
landaþjóðimar eru alltaf svo bókstaflegar eða
kannski oft vísvitandi blindar. Þær eru hvort
tveggja í senn, efasamar ... og aldeilis með
ólíkindum auðtrúa. Frakkar taka þessu öllu
með miklum rólegheitum; álíta hinar mismun-
andi greinar dulspekinnar vera athyglisverðar
til ábendingar eða kannski ábendinga. Þeir
nýta sér það sem nýtanlegt er hverju sinni og
við hinar mismunandi aðstæður.
Þetta franska viðhorf hentar mér vel. Ég er
mjög efins um velflest það sem fólk telur sig
hafa séð, heyrt, fundið á sér eða þá dreymt.
Það er ekki af því að ég efist um að eitthvað
umrætt hafi getað átt sér stað heldur vegna
þess að ég er kannski ekki alveg viss um að
viðkomandi aðili hafi hlotið nákvæmlega þá
opinbemn, þótt hann eða hún haldi því fram.
Ég trúi á það, eigum við að segja, yfirskyn-
vitlega? Og samtímis er ég mikil raunsæis-
manneskja; mjög efins, mjög forvitin, mjög
jarðbundin, þrátt fyrir mína trú á raunveru-
leika í framhaldi af venjulegri skynjun. - Og
ég ber mikla lotningu fyrir lífinu.
Ég trúi á Guð, en ég er til dæmis ekki alveg
viss um að kristin trú sé endilega alltaf rækt í
samræmi við boðskap Krists. Eitt er oft hvað
sagt er og annað hvað verkin vitna um. Eigum
við ekki að segja að ég sé kristin án þess að
vera kirkjurækin? Ég er dálítið hrædd um að
í mannanna meðförum hafi ýmislegt skolast til
í aldanna rás.“
Upp úr 1960 hefur Amy Engilberts nám í
hinum fomu fræðum, eins og hún kemst að orði.
„Rúmenska konan, lófalesarinn sem ég
minntist á áðan, benti mér á skólann. Ég vildi
kynna mér hina svokölluðu dulspeki og ákvað
að snúa mér sérstaklega að lófafræðinni og
skriftfræðinni. Það tvennt heillaði mig mest
þá. í skólanum var lögð áhersla á að lófafræð-
ina, skriftfræðina, tölspekina, stjörnuspekina,
bíórytmann og hvað það nú allt saman kallast
berí að líta á sem ábendingafræði. Þannig vil
ég leggja áherslu á að ég spái ekki fyrir fólki
heldur les ég úr ýmsu.
í sambandi við lófann þá er höndin eins og
spegilmynd af einstaklingnum. Línurnar mynd-
ast strax á fyrstu mánuðum fóstursins og þær
endurspegla persónueiginleika manneskjunn-
ar. Ég les úr báðiun lófum. Ef fólk er rétthent
gefur hægri höndin til kynna hvernig mann-
eskjan fer með hæfileika sína og möguleika en
vinstri höndin gefur til kynna erfðaeinkennin,
það sem manneskjan hlýtijr í vöggugjöf. Og ég
jes allt sem lófanum tengist; línurnar, húðina,
neglurnar, lögun handa og fingra.
TEKUR MIÐ AF MÖRGU
Auk þess tek ég fæðingardag manneskjunnar
og geri fæðingarkort í stórum dráttum. Það hef
ég til hliðsjónar og les reyndar líka úr því. Ég
nota jafnframt spil sem hjálpartæki. Áður en
ég hóf sérstakt nám í þessum efnum hafði ég
nú reyndar lesið heilmikið um þau, meðal
annars í verkum Cheiro, hins mikla dulspekings
eðasjáanda.
Og viðvíkjandi stjörnuspekinni þá finnst mér
hún vera mjög athyglisverð sem hluti miklu
stærra dæmis. Með því að setja upp fæðingar-
kort getur maður séð ákveðnar tilhneigingar í
fari manneskju, möguleika hennar og líkleg
viðbrögð - allt saman auðvitað einungis að
vissu marki. Stjörnuspekin getur gefið mjög
athyglisverðar ábendingar...
I París, þegar ég var við nám í þessum efnum,
kynntist ég André Rabs, mjög þekktum frönsk-
um blaðamanni sem meðal annars skrifaði í
Elle, Point de Vue og fleiri alkunn tímarit. Við
urðum góðir vinir og hann leiðbeindi mér í
sambandi við stjömuspekina, dulspeki, tölfræði
og það að lesa í manneskjuna alla; líkams-
byggingu, andlitsdrætti, göngulag og fleira.
André kenndi mér óhemju mikið og við vorum
vinir þar til hann dó 1968.
Hvað dulspekina varðar er minn áhugi mjög
víðtækur. Ég hef áhuga á hvers konar fyrir-
brigðum: draumum og túikun þeirra; skyggni;
pendúlisma og ótal mörgu öðru. Ég hef líka
mikinn áhuga á trúarbrögðum og þeirri mýstík
sem þeim fylgir. í sambandi við það vil ég geta
þess að ég trúi á hið góða í manninum og
mikilvægi góðs boðskapar, líka eins og hann
kemur fyrir í öðrum trúarbrögðum en þeim
kristnu.
Manninum er gefið eðlisnæmi sem líka mætti
kannski kalla hugboð. Þetta næmi getur leið-
beint okkur og það er því sjálfsagt að gefa því
gaum og reyna að þroska það og ekki síst að
leggja sérstaka rækt við það jákvæða. Umfram
allt er mikilvægt að vera umburðarlyndur. í
lífinu verðum við að temja okkur sveigjanleika;
að taka tillit til annarra á sama hátt og við
vonumst til þess að þeir sýni okkur tillitssemi."
Skyldi Amy vera skyggn sjálf?
„Nei, en ég var það að vísu á barnsaldri. Ég
man ekki eftir neinu sem ég sá þá, en ég man
að ég var oft svo hrædd við þetta. Pabbi þurfti
þá að ganga um með mig í fanginu og hugga
mig. Það var sérstaklega Eggert Guðmundsson
listmálari sem gerði sér grein fyrir að ég sæi
meira en venjulegt er enda var hann sjálfur
skyggn.
Skömmu áður en hann dó sagði hann mér
meðal annars að hann sæi feigð á fólki ein-
hverju áður en það færi héðan. Það væri þá
líkt og andlitsdrættir þess yrðu óljósir, eins og
máðir eða gagnsæir, og hann hefði tekið eftir
að þeir sem hann sæi þetta á ættu skammt eftir
ólifað...
Þrátt fyrir mikinn áhuga föður míns á svo-
kölluðum yfirnáttúrlegum hlutum og mikið
almennt næmi hans held ég nú samt að ég eigi
mitt næmi að rekja til minna erlendu ætta;
ætta mömmu. Ég er nefnilega mjög næm og
alveg sérstaklega berdreymin. Mig dreymir oft
íyrir daglátum og í smáatriðum hluti eða at-
burði sem rætast jafnvel strax næsta dag.
ST J ÖRNU SPEKIN MARKTÆK?
Ég man að móðursystir mín, Astrid, kona
Þorvaldar Skúlasonar listmálara, var álitin
hafa ýmsa hæfileika á dulspökum sviðum.
Meðal annars gat hún séð fyrir óorðna hluti
og ég man frásögn af slíku tilviki. Þá var Astrid
frænka stödd í foreldrahúsum í Danmörku.
Þetta var að kvöldlagi og amma var uppi að
búa sig fyrir veislu sem hún ætlaði í þá um
kvöldið. Astrid var niðri að leggja spil og sagði
þá: „Það verður dauðsfall hér í kvöld.“ Eftir
um það bil klukkutíma var fólk farið að lengja
eftir ömmu og einhver fór upp. Þá var hún
dáin fyrir framan snyrtiborðið sitt. - Það var
algengt að Astrid segði fyrir um óorðna hluti.
Þetta er mikill hæfileiki."
Nú hefur stjörnuspekin sætt töluverðri gagn-
rýni undanfarið. Hvað hefur Amy um það að
segja?
„Því má ekki gleyma að þar er um að ræða
eftirtekt og reynslu manna í gegnum ótaldar
aldir; samantekna reynslu fjölda manna og
þjóða langt aftur i forneskju. Ótal menningar-
skeið hafa mótað stjörnuspekina, þessa æva-
fornu speki, og margt í sambandi við hana er
mjög áhugavert. Mér finnst vera full ástæða
til þess að hafa hana til hliðsjónar eða ábend-
ingar.
Það á við svo margt annað, ekkert síður en
stjörnuspekina. Það er ekkert einhlítt í þessari
tilveru. Hún samanstendur af svo mörgum
þáttum. Sem dæmi má nefna að ákveðið læknis-
lyf getur verið stórkostlegt til ákveðinna nota
en það vinnur ekki á öllum sjúkdómum. Varla
ber að úrskurða það einskis vert af þeirri
ástæðu."
Álítur Amy örlög manna vera að mestu steypt
í fastar skorður strax frá fæðingu?
„Að vissu marki og vegna margra þátta.
Samt er fjölmargt sem við getum sjálf haft áhrif
á og breytt. Eigum við ekki fremur að segja
að við hljótum öll okkar vöggugjafir við fæð-
ingu og síðan er misjafnt hvernig við nýtum
þær gjafir. Eins og ég sagði áðan er umfram
allt mikilvægt að rækta það jákvæða í fari sínu.
Það neikvæða getur leitt okkur út á greinanet
sem annars hefði ekki endilega þurft að verða
hluti af örlögum okkar.
44 Vikan 8. tbl.