Vikan - 02.07.1987, Blaðsíða 9

Birgir M. Barðason og
Runóifur Bjömsson
Lesa, tefla,
spila
Birgir og Runólfur lita eftir Landsbankanum.
Á vakt í Landsbankahúsinu
í Austurstræti hittum við þá
Birgi M. Barðason og Runólf
Björnsson. Þeir voru tveir á
vakt enda þurfa þeir að passa
upp á þrjú hús og í afgreiðslu-
salnum þarf alltaf annar að
vera á verði meðan hinn bregð-
ur sér á eftirlitsgöngu. Þeir
vinna á tvískiptum vöktum,
annars vegar eru kvöldvaktir
frá klukkan fimm til miðnættis
og hina vikuna vinna þeir síðan
frá miðnætti og til átta en eiga
frí um helgar.
Birgir hefur verið i námi í
eðlisfræði við Háskóla íslands
og sagðist hann ætla að nota
næturnar til að undirbúa
kennslu næsta vetur. Runólfur
hefur hins vegar haft það fyrir
aðalstarf að vakta bankann
undanfarin ellefu ár eða
svo.
Það var ekki laust við að þeir
félagar yrðu hálfundrandi þeg-
ar við bönkuðum upp á hjá
þeim og þegar við spurðum
hvort þeir fengju aldrei heim-
sóknir á nóttunni svöruðu þeir:
„Það bankar aldrei neinn upp
á hjá okkur.“ Ekki höfðu þeir
mikinn áhuga á að vera í blaða-
viðtali og Runólfur hafði mun
meiri áhuga á að vita hverju
við spáðum um næstu ríkis-
stjórn. „Haldið þið að Jón
Baldvin hafi það?“ spurði Run-
ólfur en frekar varð nú fátt um
svör hjá okkur.
Við spurðum hins vegar hvað
þeir hefðu fyrir stafni á nótt-
unni: „Við sitjum og horfum
hvor á annan,“ svöruðu þeir
kankvisir á svip.
- Þið horfið ekki á videó eða
lesið?
„Við höfum ekkert sjónvarp
hérna, það hefur hreinlega
aldrei komið til tals að hafa
sjónvarp. En við lesum og tefl-
um og stundum spilar Birgir á
gítar. Svo getum við hlustað á
útvarp. Þetta er ágætis starf ef
maður passar að hafa nóg fyrir
stafni. Svo förum við fjórum
sinnum á vakt á eftirlitsgöngu
og það tekur svona um 45 mín-
útur í hvert skipti, en við
segjum ekki hvenær næturinnar
við förum í þessar göngur,“
segja þeir. „Það þarf að athuga
hvort allt er í lagi með vatn og
rafmagn og ýmislegt annað.
Við höfum þann öryggisventil
að við erum tengdir beint við
lögreglustöðina og á klukku-
tíma fresti hringir bjalla þar og
í afgreiðslusalnum. Ef við
slökkvum ekki umsvifalaust á
bjöllunni kemur lögreglan á
staðinn og ef við svörum ekki
dyrabjöllunni brýst lögreglan
inn því þá er vitað mál að eitt-
hvað amar að. Svo svörum við
símanum. Það kemur fyrir að
útlendingar hringja og spyrja
hvenær bankinn sé opinn. Ann-
ars er þetta nú svona frekar
rólegt.“
- Ykkur syfjar ekki á vakt-
inni?
„Það er nú voðalega misjafnt,
fer eftir því hvernig maður er
upplagður en það kemur fyrir
að maður dettur út af. Það
gengur svo ágætlega að sofna
á morgnana þegar maður kem-
ur heim og maður sefur svona
fram á miðjan dag,“ segir Birg-
ir.
- Nú passið þið upp á stórar
fjárfúlgur, er það ekki undarleg
tilfinning?
„Þetta er bara eins og hver
önnur vinna sem maður gengur
að. Reyndar var miklu meira
fjármagn sem við gættum með-
an Seðlabankinn var á okkar
könnu líka en eftir að hann
flutti er ekki eins mikið af pen-
ingum í húsinu.“
- En er enginn draugagangur
í húsunum?
„Nei, nei. Við höfum allavega
ekki orðið varir við neina
drauga. En eitt sinn var hér
starfandi næturvörður sem
taldi sig verða varan við eitt-
hvað misjafnt. Við heyrum ekki
annað en þessi venjulegu næt-
urhljóð sem maður lærir að
þekkja með timanum. Það er
alltaf einhver hreyfíng á loftinu
þó að húsið sé mannlaust og
stundum skellast hurðir hér.
En það er ekkert óhreint hér,
það er ég viss um,“ segir Run-
ólfur.
Klukkan var farin að ganga
fimm. Þegar við komum út var
sólin að skríða upp fyrir Esjuna
og óneitanlega fallegt um að
litast. En það var hálffurðulegt
að vera á vappi í tómum mið-
bænum. Þar voru einungis
fuglarnir á ferð og við - og svo
ósýnilegu mennirnir sem voru
á vakt í stofnunum allt í kring-
um okkur.
27. TBL VIKAN 9