Vikan - 02.07.1987, Blaðsíða 37

viðtökur eru mjög mikilvægar og verka á
mann líkt og vítamínsprauta.“
- Friðrik, ertu haldinn sviðsskrekk?
„Ja, ég verð að viðurkenna að ég er stund-
um svolítið stressaður og ég er viss um að ég
losna nú aldrei að fullu við skrekkinn. Aftur
á móti fer það mikið eftir undirbúningi hversu
öruggur ég er á sviðinu. Það hefur komið
fyrir að ég hef mætt mjög illa undirbúinn og
þeim tónleikum vil ég helst gleyma. Ég las
einu sinni nokkuð góða bók sem kom inn á
þetta með samband öryggisleysis og undir-
búnings. Þar stóð meðal annars að hver sá
sem dytti í hug að flytja lag fyrir aðra, án
þess að hafa spilað það í heilu lagi fyrir sjálf-
an sig, ætti alvarlega að íhuga að fara til
sérfræðings og láta athuga í sér heilann! Og
ég tek heils hugar undir þessa speki.
Annars, eins og ég segi, ráða viðbrögð
áheyrenda miklu um hvernig manni gengur.
Þegar undirtektir eru neikvæðar eða dræmar
vill maður bara helst hætta í miðjum klíðum.
Ef viðtökur eru góðar getur maður svo vart
stoppað. Ég man eftir einu skipti þegar við
spiluðum á Mið-Fjóni. Þar voru saman
komnar 25 þúsundir manna undir berum
himni. Það var tekið að rökkva og kvöldið
alveg sérlega fallegt. Áheyrendur höfðu tekið
okkur feikilega vel og við vorum hinir ánægð-
ustu. I einu laganna báðum við menn um að
Þarna voru menn meðal
annars að dunda sér við
að skjóta flugeldum á
sviðið og henda flöskum
í okkur.
taka hraustlega undir. Stjórnendur beindu
kastljósum á skarann sem reis upp og klapp-
aði af öllum lifs og sálar kröftum. Það var
algerlega ólýsanleg tilfinning sem fylgdi því
að sjá 50 þúsund upplýstar hendur klappa
fyrir manni þarna i sumarrökkrinu. Og þó
ég hafi verið orðinn þreyttur held ég svei mér
þá að þetta kvöld hefði ég getað haldið enda-
laust áfram að spila.“
- Nú vinnur Mezzoforte nær eingöngu fyr-
ir alþjóðlegan markað og þið farið árlega tvær
til þrjár hljómleikaferðir til annarra landa:
Hví kjósið þið að búa hér? Er ekki ýmislegt
sem þið farið á mis við?
„Frá sjónarhorni fagmannsins er það
eflaust út í hött að búa á íslandi. Hér er vinnu-
aðstöðu ábótavant, markaðurinn er mjög lítill
og svo mætti lengi telja. En þegar ég var úti
í Englandi varð ég fyrir svolítið sérkennilegri
reynslu og við reyndar allir. Það skapaðist
einhvers konar tómarúm í tilveruna, það var
eins og eitthvað vantaði þegar maður var
ekki heima. Ég held að enginn okkar hafi
verið fyllilega ánægður og það hafði sín áhrif
á tónlistina. Ég tel að okkur hafi ekki tekist
nógu vel upp í Englandi og vil ég kenna þessu
tómi, sem myndaðist þar, að nokkru um.“
Og Friðrik bætir síðan við: „Nei, ég get
sagt þér það að jafnvel þó ég dytti í lukkupott-
inn einn daginn, yrði bæði heimsfrægur og
vellauðugur, kæmi ekki til greina að flytjast
út fyrir landsteinana. Þau ferðalög, sem tengj-
ast störfum hljómsveitarinnar, svala fyllilega
minni útþrá.“
- Svo við snúum okkur að öðru, Friðrik,
nú spilar þú ekki einungis heldur semur þú
einnig lög. Hefur þú einhverja hugmynd um
hversu mörg lög þú hefur samið?
„Ég geymi nú enga skrá yfir lögin mín en
ég gæti trúað að þau væru farin að nálgast
hundraðið.“
- Hvernig færð þú hugmynd að lagi?
„Það er nú allur gangur á því, skal ég segja
þér. Á stundum stökkva melódíurnar full-
skapaðar út úr höfðinu á mér og þá rýk ég
beint í hljóðfærið til þess að útfæra. Oft dunda
ég mér við að setja saman hin ýmsu stef sem
svo einn daginn eru allt í einu orðin að lagi.
27. TBL VIKAN 37