Vikan - 02.07.1987, Blaðsíða 35

Það hefur lengi loðað við
okkur Mezzofortemenn
að við séum algerlega
fastir í brœðingnum.
í útveg eða sitja heima með hendur í skauti.
Við völdum fyrri kostinn og gerðumst at-
vinnumenn 1983.“
- Og þú hefur fórnað klassíkinni og
styrknum fyrir frægðina:
„Það má nú líta á það mál frá öðru sjónar-
horni. Um það leyti sem hjólin tóku að snúast
hjá Mezzoforte var ég að búa mig undir brott-
fararprófið. Ég lagði nokkuð hart að mér,
spilaði að meðaltali 12 tíma á dag. En ég hef
sennilega ofkeyrt mig því á meðan þessi törn
stóð yfir fékk ég gikt í hægri höndina. Síðan
hef ég farið í ýmsar rannsóknir og því rniður
virðist þetta krónískt og lítil von er um bata.
Þetta átti nú stóran þátt í að ég lagði öll plön
um klassískt nám á hilluna með mun minni
eftirsjá; ég hefði sennilega aldrei fengið að
sýna fyllilega hvað í mér bjó. í staðinn ákvað
ég að snúa mér alfarið að rafmagnshljómlist-
inni.“
- í franrhaldi af þessum nýfengnu vinsæld-
urn flytjið þið til Englands:
„Já, við fíuttum út haustið 1983 ogbjuggum
þar í eitt og hálft ár. Okkur fannst alveg sjálf-
sagt að reyna eitthvað nýtt. Við urðurn að
mæta breyttum og meiri kröfum og þarna úti
voru aðstæður til þess fyrir hendi. Bæði vorum
við nær markaðinum og svo er vinnuaðstaða
svo rniklu betri og fullkomnari."
Leið þér vel í Englandi?
„Ég kunni nú mátulega vel við mig í Eng-
landi; satt best segja var ég ekkert yfir mig
ánægður. Við bjuggum þarna rétt fyrir utan
London, kynntumst fáum hljómlistarmönn-
um og vorum hálfeinangraðir. Enski músík-
markaðurinn snýst lika um allt annað en það
senr við höfum áhuga á. Þar skipta tildur og
ímynd höfuðmáli. Mér finnst það hálfsorglegt
þegar tónlistarmenn hætta að líta á tónlistina
senr aðalatriði og leggja meiri áherslu á um-
búðirnar. Þegar yfirborðsmennskan er farin
að ráða ferðinni eru menn komnir á hálan ís
og slíkt á bara ekki við mig. Það er mjög
mikilvægt að halda sér niðri á jörðinni því
hættan er sú að tónlistarmenn fari að líta á
sig sem einhverja smáguði, fyllist óhóflegri
sjálfsánægju og missi þar irieð tengslin við
annað fólk.
Mezzoforte hefur að sjálfsögðu sviðsimynd
en hún er ekki ýkt og fellur að takmarki okk-
ar sem er að ná fyrst og fremst til eyrna en
ekki augna fólks."
Þið ferðuðust þó talsvert um England
og komuð víða fram:
„Já, við spiluðum mjög mikið, konrunr franr
í unr það bil 60 borgum og bæjunr. Ég hef
eflaust komið til fleiri enskra borga en flestir
Mezzoforte sumariö 1987. Fremst sitja þeir David O'Higgins (til vinstri) og Eyþór Gunnarsson.
Fyrir miöju eru, talið frá vinstri, Jóhann Ásmundsson, Noel McCalla og Friörik Karlsson. Efst trón-
ir Gunnlaugur Briem.
innfæddra. Aftur á móti sá maður óskaplega
fátt. I huganum renna allar þessar borgir og
bæir saman í eitt; heljarstór hljómleikasvið eða
skítug hótelherbergi."
Og eftir Englandsförina hafa hljómleika-
ferðir verið stór hluti af starfi hljómsveitarinn-
ar; hvaða augum litur þú allt þetta flakk?
„Það er nauðsynlegt að koma hljómsveit-
inni á framfæri og á þessum ferðalögum sér
rnaður og kynnist mörgu nýju. Oft á tíðum
eru þetta heilmikil ævintýri en þessar ferðir
eru líka hörkupúl. Þetta er stöðugur þeytingur
nteð litlum hléum á milli. Líkamleg átök eru
kannski ekki rnikil, nema þá rétt uppi á sviði,
en andlegt álag er rosalegt og er það sist
betra."
- Gætir þú lýst fyrir mér í megindráttum
gangi svona ferðalags?
Viðtal:
Sigrún Ása Markúsdóttir
27. TBL VIKAN 35